Έμποροι και "εμποράκια"

Ο χώρος του αυτοκινήτου είναι από αυτούς που έχουν υποστεί τη μεγαλύτερη ζημιά κατά τη διάρκεια της «κρίσης» στη χώρα μας. Η καθίζηση στις πωλήσεις καινούργιων και μεταχειρισμένων τα τελευταία 7 χρόνια είναι κολοσσιαία και, κατά συνέπεια, έχουν πληγεί οι έμποροι, τα συνεργεία και γενικώς όποια υπηρεσία σχετίζεται με το αυτοκίνητο εν Ελλάδι.

Σε τούτο τον πανικό, θεωρείς ότι αυτός που επέπλευσε είναι γενικά ο διορατικός επιχειρηματίας. Αυτός που έχει κάνει σωστό management στο πορτοφόλι του και προσπαθεί να χτίζει σχέση με τους πελάτες του (η καλύτερη διαφήμιση, by far), προσφέροντας σωστό προϊόν και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Πράγματι. Αυτός είναι ο γενικός κανόνας. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις. Επαγγελματίες που σε φτάνουν στο επίπεδο να διερωτάσαι, «πώς στην ευχή επιβιώνεις ρε μεγάλε τούτη την εποχή, με αυτά τα μυαλά και αυτές τις νοοτροπίες; Έχεις τόση προίκα, ή κρατάς το μαγαζί για κάποιου είδους βιτρίνα;».

Είχα πάρει απόφαση να ψωνίσω ένα Panda 1.2 4x4 (2005-08) και, μετά από έρευνα στα sites μεταχειρισμένων, κατέληξα σε δύο μόλις αυτοκίνητα. Έψαχνα έκδοση με ELD, οπότε η λίστα ήταν εξ’ αρχής περιορισμένη - παρά τις «εκπτώσεις» μου σε άλλους τομείς, όπως λ.χ. το χρώμα. Μια ωραία πρωία λοιπόν, φτάνω σε έμπορο με έδρα κεντρικότατο δρόμο των Δυτικών προαστίων της Αττικής, για να δω ένα μαύρο (το χειρότερό μου χρώμα), στο οποίο όμως έσωζε την κατάσταση η ηλιοροφή. Το μαγαζί φαινόταν εξ΄αρχής λίγο λούμπεν, ενώ και ο αριθμός των οχημάτων ήταν πολύ μικρός για το μέγεθος και τη θέση του. Όμως, η τιμή του Panda ήταν σε σχετικά λογικά επίπεδα και, ύστερα από δυο-τρεις κουβέντες με τον έμπορο, μειώθηκε ακόμα λίγο, περιλαμβάνοντας και όλα τα έξοδα (μεταβιβάσεις, τέλη κλπ). Ως εδώ, ανέλπιστα καλά. Τελειώνει ο οπτικός και επιτόπιος έλεγχος και ανανεώνουμε το ραντεβού για τα περεταίρω.

Λίγες ημέρες μετά, έχοντας πάρει απόφαση και καταλήξει στο συγκεκριμένο, ξαναπερνάω (τρίτη φορά συνολικά) με το «καπάρο» στην τσέπη, μπας και προλάβω να το έχω κλείσει έως το επερχόμενο ΣΚ. Ένας φίλος μηχανικός περίμενε «σήμα» για να το πάω στο μαγαζί του (ώστε να το σηκώσει, αλλά και να το μπριζώσει στο examiner), ενώ κάτι αναλώσιμα όπως ιμάντες, τρόμπα νερού κλπ., ήταν ήδη στο «καλάθι» του site που ψωνίζω ανταλλακτικά και ανέμεναν το send. Ακολούθησε όμως ένας διάλογος που άλλαξε τα δεδομένα μέσα σε 2 λεπτά:

-          Θα μπορούσαμε κατά τη δοκιμή στο δρόμο, να πάμε έως το Μοσχάτο (περίπου 6-7 χιλιόμετρα από τον έμπορο), για να το δει ένας φίλος μηχανικός;

-          Δοκιμή στο δρόμο; Ποιος μίλησε για δοκιμή; Είσαι τρελός; Αν πήγαινα δοκιμές με κάθε έναν που έρχεται από το μαγαζί (δίνει αξία στους πελάτες, ε;), θα το είχα κλείσει (sic). Το αυτοκίνητο ΔΕΝ φεύγει από δω (με ύφος «αν σ’ αρέσει και χάρη σου κάνω που ασχολούμαι μαζί σου»).

-          Μα τι είναι αυτά που λες; Πουλάς αυτοκίνητα και απαιτείς ο άλλος να μην τα οδηγήσει; Και θες να σου δώσει κάποια χιλιάρικα αγοράζοντας γουρούνι στο σακί;

-          Άκου να δεις φιλαράκο (master σε sales tactics ο τύπος), το αυτοκίνητο δεν έχει ασφάλεια. Τι θες, να τραβιόμαστε; Αν θες, κάντο μια γύρα στο τετράγωνο και το πάμε απέναντι στο βενζινάδικο να το δεις από κάτω.

-          Καλά, δεν έχεις ΔΟΚ (πινακίδες δοκιμής);

-          Δεν δουλεύω με ΔΟΚ εγώ (μετάφραση: σιγά να μην πληρώνω ασφάλειες), το αυτοκίνητο είναι αυτό. Αν θες, πες στον μηχανικό να έρθει να το δει εδώ.

-          Πλάκα κάνεις έτσι; Να κουβαλήσει examiner και εργαλεία εδώ, για ένα αυτοκίνητο που δεν θα μπορούμε να το οδηγήσουμε για πάνω από 100 μέτρα.

-          Και γιατί να το βάλει στο examiner; Λες να σου έχω γυρίσει τα χιλιόμετρα (ειρωνικά);

Και συνεχίζει:

-          Μεγάλε, εμένα που με βλέπεις έχω δύο μαγαζιά και πουλάω αυτοκίνητα 27 χρόνια (μάθημα πωλήσεων, ραψωδία β: «μιλά η εμπειρία…»). Το αυτοκίνητο το έχουν «παρκάρει» στο site τουλάχιστον 50. Θα το πάρει άλλος. Τα πράγματα είναι έτσι. Αν δε θες, ψάξε αλλού.

Πράγματι, είχε δίκιο. Και τον άκουσα. Έφυγα αμέσως και ψάχνω ήδη αλλού. Παρόλο που εκείνο το απόγευμα είχα στην τσέπη τα χρήματα για να το αγοράσω. Το αυτοκίνητο είναι ακόμα εκεί και κάθεται. Το έχει συνολικά προς πώληση τουλάχιστον 8 μήνες, πράγμα που για κάποιον έμπορο που είναι όντως «έμπορος», μεταφράζεται σε παγωμένο κεφάλαιο και χαμένο χρήμα. Και δεν είναι μόνον το Panda. Ψάχνοντας λίγο τις αγγελίες και το υπόλοιπο stock του, ο «έμπειρος-έμπορας» μάλλον χρησιμοποιεί κιάλια για να δει πελάτη. Συνεχίστε έτσι καμάρια μου. Στο δρόμο της «Συγγρού» των 70ies. Τότε που τα κορόιδα με τα «καφετιά» των αντιπαροχών δεν ήξεραν τι ψώνιζαν και από ποιον πλανήτη είχε κατέβει (και συναρμολογηθεί) το τετράτροχο. Συνεχίστε με το «αν σ’ αρέσει» και το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ». Μόνο μετά, μη γκρινιάζετε: δε θα σας φταίει «η άτιμη η κενωνία» και «τα μ@λ@κισμένα πελατάκια που νομίζουν πλέον ότι τα ξέρουν όλα»…