James Hunt (1947-1993): Το αιώνιο χαμένο παιδί

Ο James Simon Wallis Hunt, όπως ήταν όλο το όνομά του, ήταν μια μοναδική και ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου/ οδηγού. Γι' αυτό άλλωστε και ο Ron Howard αποφάσισε να χτίσει μια ολόκληρη ταινία πάνω στο σημαντικότερο κομμάτι ίσως της ζωής του (Rush). Τον Hunt δεν θα τον μετρήσουμε και δεν πρέπει να τον μετρήσουμε με τα δικά μας μέτρα και σταθμά. Κέρδισε ένα παγκόσμιο τίτλο και «ξεπάστρεψε» τα μισά θηλυκά αυτού του πλανήτη. Ο original playboy, ο αγχωτικός έφηβος που δεν θέλησε ποτέ να ωριμάσει. Και αυτό ακριβώς έκανε, πέθανε σε ηλικία μόλις 45 ετών από καρδιακή προσβολή,

 

Τα πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1947 στο Belmont του Surrey και ήταν το δεύτερο παιδί των Wallis και Sue. Ο πατέρας του ήταν χρηματιστής και η ανατροφή του ήταν ιδιαίτερα αυστηρή και βικτωριανή. Την καθημερινότητά του θα την χαρακτήριζε κανείς σαν αυστηρών αρχών. Δεν είναι λοιπόν δύσκολο να κατανοήσουμε, όχι μόνο γιατί δεν μεγάλωσε ποτέ, αλλά και γιατί η ζωή του ήταν μια συρραφή ατελείωτου ποτού, γυναικών, party και… καπνού. Η μόρφωσή του ήταν τυπική εκείνων των ημερών, καταλήγοντας στο Wellington College του Berkshire με στόχο την ιατρική. (Το φαντάζεστε; Ο Hunt γιατρός!). Ασχολήθηκε όπως επιβάλλονταν και με τον αθλητισμό, λίγο cricket, λίγο football, λίγο tennis, αλλά στο τέλος τίποτα από όλα αυτά δεν τον κέρδισε, μέχρι τη μέρα που ακολούθησε τον αδελφό του Simon στους αγώνες αυτοκινήτου, όπου συμμετείχε με Mini. Όπως θα πει αργότερα, ήταν η μέρα που γεννήθηκε!

Και αυτός θα αρχίσει την αγωνιστική του καριέρα με Mini. Το 1968 μετακομίζει στην Formula Ford οδηγώντας μια Alexis Mk14, αλλά τις περισσότερες φορές «αγόραζε κάποιο λιβάδι», αποκτώντας δικαιωματικά το παρατσούκλι «Hunt the Shunt»! Όμως όσες φορές τερμάτισε έδειχνε ότι το «έλεγε η καρδιά του», αν και η τεχνική του ακόμα τότε ήταν για κλάματα. Δεν κατέχεις χωρίς λόγο το ρεκόρ γύρου στο Brands Hatch, χωρίς να διαθέτεις το ταχύτερο μονοθέσιο.

Το 1969 κάνει το επόμενο βήμα που ήταν φυσικά η Formula 3 με Merlyn Μκ11Α, αλλά μην νομίζετε ότι οι μάχες του με τους υπόλοιπους οδηγούς περιορίστηκαν μόνο μέσα στη πίστα, γιατί οι μπουνιές με τις οποίες φιλοδώρησε στον Dave Morgan πέρασαν στην ιστορία. Οι δύο τους μάχονταν για τη δεύτερη θέση  στο Daily Express Trophy του 1970 όταν «κατάφεραν» να συγκρουστούν και να εγκαταλείψουν στον τελευταίο γύρο. Πριν ο Morgan προλάβει να βγει από το μονοθέσιο, ο James τον «έστειλε» αναίσθητο.

Το 1972 θα συνεχίσει σαν οδηγός της March, αλλά μετά από συνεχείς εξόδους θα αντικατασταθεί από τον Johen Mass. Ευτυχώς σώθηκε από τον Lord Hesketh που αναζητούσε ένα βρετανό οδηγό για την «all British» ομάδα του.

 

Formula 1

Για το 1973 ο Λόρδος θα μετακομίσει στην Formula 1 αγοράζοντας μια March 731 που συντηρούσε (και όχι μόνο), ο μεγάλος αργότερα Harvey Postlethwaite. Η απόδοση πάντως της Hesketh ήταν πολύ καλύτερη από ότι θα περίμενε κανείς, παρά την ελαφρότητα της ομάδας και της σαμπάνιας που έλουζε ασταμάτητα τα pits! Ο πρώτος αγώνας της χρονιάς ήταν στο Μονακό όπου ήταν ένατος, έκτος στη Γαλλία, τέταρτος στη Βρετανία, έβδομος στον Καναδά και τελικά δεύτερος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν μια ονειρεμένη πρώτη χρονιά!

Το 1974 θα αρχίσει με την ομάδα να χρησιμοποιεί την March για τους δυο πρώτους αγώνες, αλλά μετά θα εμφανιστεί με το δικό της αυτοκίνητο, την Hesketh 308 σχεδιασμένη φυσικά από τον Postlethwaite. Το αυτοκίνητο θα είναι αμέσως ανταγωνιστικό ανεβαίνοντας στη τρίτη θέση στην Σουηδία και Αυστρία, στη τέταρτη στον Καναδά, πετυχαίνοντας ακόμα ένα βάθρο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλοι έτριβαν τα μάτια τους με την απόδοση μιας τόσο μικρής ομάδας με ένα και μόνο αυτοκίνητο!

Το 1975 θα αρχίσει με μια δεύτερη θέση στην Αργεντινή και επιτέλους θα πάρει τη πρώτη του (αν και μοναδική) νίκη στον αγώνα της Ολλανδίας. Τελικά θα τερματίσει στη τέταρτη θέση της βαθμολογίας με 33 βαθμούς. όμως δεν θα υπάρξει 1976 για τη ομάδα, αφού ο Λόρδος θα ανακαλύψει ότι το ταμείο είναι μείον. Τελικά θα βρει μια θέση στην McLaren και μετά από μια επική μάχη με τον Niki Lauda θα κερδίσει το Πρωτάθλημα Οδηγών με ένα και μόνο βαθμό διαφορά στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στην Ιαπωνία, μέσα σε κατακλυσμίαια βροχή, κάνοντας τον αγώνα της ζωής του!

Το 1977 δεν θα είναι καλό μαζί του. Παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε πολύ καλά, τελικά οι έξι εγκαταλείψεις τον έριξαν στη πέμπτη θέση της τελικής βαθμολογίας. Και αυτό παρά τις τρεις νίκες που πέτυχε. Έχασε το ενδιαφέρον του και την επόμενη χρονιά ήταν μόλις 13οςστη βαθμολογία. Το 1979 θα μεταπηδήσει στην Wolf, παρά το γεγονός ότι συζήτησε ακόμα και με την Ferrari, για μια πιθανή συνεργασία.

 

Μέχρι τέλους

Θα ακολουθήσει καριέρα στη BBC, περιγράφοντας αγώνες, που ήταν η πιο σταθερή του ενασχόληση μέχρι τον θάνατό του στις 15 Ιουνίου του 1993. Παντρεύτηκε το μοντέλο Suzy Miller το 1974, αλλά το «έργο» κράτησε για μόνο ένα χρόνο όταν η Suzy γνώρισε τον Richard Burton! Το 1983 και παντρευτεί και πάλι τη Sarah Lomax με την οποία απέκτησαν δύο αγόρια. Ο γάμος τους κράτησε μέχρι το 1988.

Δεν θα προλάβει να παντρευτεί την Helen Dyson.