Made by Hellas: Όνειρα, όνειρα
Το όνειρο ποτέ δεν έγινε πραγματικότητα. Το όνειρο μιας ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας δεν είχε μέλλον σε αυτή τη χώρα. Οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν, όμως οι άνθρωποι και οι ιδέες υπήρχαν και υπάρχουν Άλλωστε από αυτή τη χώρα ποτέ δεν έλλειψαν οι άνθρωποι με τις μεγάλες ιδέες και λαμπρά μυαλά, μόνο που…
- -
- -
Η ιδέα ήταν ωραία και ρομαντική, αλλά ταυτόχρονα και απόλυτα προσγειωμένη. Το να μαζέψεις όλη την ελληνική επένδυση στο χώρο που αυτοκινήτου, κάτω από μία στέγη ήταν σίγουρα μια πολύ καλή ιδέα, αν και τελικά θλιβερή για όλα όσα μπορούσαν να γίνουν και τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν.
Στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου λοιπόν και συγκεκριμένα στον πέμπτο όροφο θα μπορέσετε να θαυμάσετε από κοντά τη βιομηχανική σχέση του Έλληνα με το αυτοκίνητο, είτε σε σχεδιασμό είτε σε επίπεδο παραγωγής. Και από αυτά που θα δείτε θα καταλάβετε ότι η συμμετοχή των Ελλήνων σχεδιαστών δεν είναι καθόλου αμελητέα. Γιατί βάζοντας στη ζυγαριά ένα Ισιγόνη που σχεδίασε ίσως το ποιο σημαντικό αυτοκίνητο όλων των εποχών, που δεν ήταν άλλο από το Mini, έναν Βολάνη που τα σχέδιά του οδήγησαν στα αυτοκίνητα ενός όγκου και έναν Κωβό που άλλαξε όλη την εικόνα μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας (βλέπε Toyota) θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι η συμβολή των Ελλήνων σχεδιαστών στο παγκόσμιο σχεδιαστικό γίγνεσθαι δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ευκαταφρόνητη.
Ας μην έχουμε όμως και αυταπάτες και καλό θα ήταν να μην ακούτε παραμύθια περί τοπικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Δεν μπορούσε ποτέ αυτή η χώρα να έχει εργοστάσια παραγωγής γιατί απλά είναι πολύ μικρή η αγορά της για να στηρίξει εργοστάσιο παραγωγής. Και αυτό γιατί ένα εργοστάσιο δεν ζει από μόνο του, απαιτεί μια ολόκληρη περιφερειακή παραγωγή για την στήριξή της, μαζί με πρώτες ύλες και πάνω από όλα πολύ και φτηνή ενέργεια για την κίνησή της. Και να μην το ξεχάσουμε, απαιτείται και ειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Μην περιμένετε λοιπόν ότι ποτέ θα δούμε παραγωγή στη χώρα μας και να σας θυμίσουμε ότι όσες προσπάθειες έγιναν με τα Pony, Farma, Amico, Zebra κ.λπ. ήταν πρακτικά υπερκατασκευές πάνω σε υπάρχοντα μηχανικά μέρη και μόνο το εργοστάσιο της Nissan στο Βόλο ήταν το μοναδικό το οποίο «έχτιζε» προστιθέμενη πάνω στα αυτοκίνητα, αν και αυτά έρχονταν σε προ-πρεσαρισμένα τμήματα και συναρμολογούνταν επί ελληνικού εδάφους. Τέλος να θυμίσουμε ότι η άνθηση αυτής της δραστηριότητας οφείλονταν πάνω στα προνόμια που έδινε η εγχώρια συναρμολόγηση βασισμένη στην νομοθεσία, η οποία όταν έπαψε να υφίσταται οδήγησε όλες αυτές τις προσπάθειες στον θάνατό τους.
Οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν, όμως οι άνθρωποι και οι ιδέες υπήρχαν! Άλλωστε από αυτή τη χώρα ποτέ δεν έλλειψαν οι άνθρωποι με τις μεγάλες ιδέες και λαμπρά μυαλά! Πάρτε για παράδειγμα τα αυτοκίνητα του Δημήτρη Κορρέ και την πυκνή τεχνολογία τους, για να ανακαλύψετε ότι το ανήσυχο πνεύμα ποτέ δεν μπορείς να το νικήσεις!
Μπείτε στον κόπο να δείτε την έκθεση αυτή από κοντά, άλλωστε το έχουμε πει πολλές φορές, το Μουσείο Αυτοκινήτου αξίζει σαν εμπειρία.