Ο μαγικός κόσμoς της Hangar-7

Το παραμυθένιο Σάλτσμπουργκ είναι μία από τις ομορφότερες πόλεις της Αυστρίας, περικυκλωμένο από γραφικές λίμνες και καταπράσινες ή χιονισμένες ´Αλπεις. Απρόσμενα καλοδιατηρημένο και αριστοκρατικό, νιώθεις ταξιδιώτης στο χρόνο περπατώντας στα πλακόστρωτα στενά του σοκάκια, πίσω στην περίοδο της Αναγέννησης. ΄Επειτα από τέσσερα χρόνια κάτοικος της περιοχής θα μπορούσα να πώ  πολλά για την ιδιαίτερη πατρίδα του Μότσαρτ, όμως όλη μου την προσοχή θα την εστιάσω στο δεύτερο αγαπημένο μου σημείο της πόλης, την Hangar-7, που είναι το μουσείο της Red Bull.

Μοναδική σε αρχιτεκτονική, κρύβει περίτεχνα τους 1.580 τόνους της. Τα 1.754 -και όλα διαφορετικoύ σχήματος- κομμάτια γυαλιού, της προσδίδουν πρωτόγνωρη δυναμική, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια ψευδαίσθηση έλλειψης βαρύτητας και σχήμα φτερού αεροσκάφους. Κατασκευασμένη τον Αύγουστο του 2003 για να στεγάσει τον στόλο των „Flying Bulls“, η

Hangar-7

είναι ένας από τους must προορισμούς κάθε petrolhead (και μη).

 

Μπαίνοντας, δύο αιθέριες υπάρξεις σε υποδέχονται με χαμόγελο, δίνοντας σου το εισιτήριο για τον Παράδεισο. Η είσοδος είναι ελεύθερη και εκείνος απλώνεται μπροστά σου. Πιάνεις τον εαυτό σου να περιστρέφεται και πρίν το συνειδητοποιήσεις βρίσκεσαι στη μέση του, χαζεύοντας τα... πάσης φύσεως μοντέλα... καθώς και την αρχιτεκτονική του.

 

Στον μοναδικό αυτό χώρο υπάρχουν τέσσερα Cafe/Bar, με το εντυπωσιακότερο να είναι το „Threesixty“, επίσης γυάλινο, κρεμασμένο στην κορυφή του κτηρίου, 20 μέτρα από το έδαφος, με θέα που κόβει την ανάσα σε Hangar-7, Hangar-8 και προς το αεροδρόμιο. Το εστιατόριο „Ikarus“ φιλοξενεί πάντα μεγάλα ονόματα guest chefs (διαφορετικό κάθε μήνα) καθώς και προσκεκλημένων, οπότε δεν χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις... .

Εκθέσεις τέχνης, συνήθως ζωγραφικής, αφιερωμένες σε άλλες χώρες ή περιοχές του πλανήτη φροντίζουν να καλύψουν όλα τα πιθανά ενδιαφέροντα των επισκεπτών. Τα επιτεύγματα του αυστριακού Felix Baumgartner έχουν επίσης τη δική τους μεριά, με εξοπλισμό πτώσεων καθώς και συνοδευτικά βίντεο. Πλέον, εδώ βρίσκεται και η κάψουλα Stratos (διάβασε εδώ).

 

Στα εκθέματα τώρα:

Το μεγαλύτερο σε μέγεθος αποτελεί ταυτόχρονα και τη ναυαρχίδα του στόλου, ένα εντυπωσιακό DC-6B , του 1957. Για την αναπαλαίωσή του χρειάστηκαν 3 ολόκληρα χρόνια και δεκάδες χιλιάδες ώρες από τους έμπειρους μηχανικούς του Dietrich Mateschitz, αλλά από το 2004 το μεγάλο αυτό κόσμημα ίπταται και πάλι, με την απαράμιλλη χάρη του στους αιθέρες. Δεύτερο στη σειρά είναι ένα B-25J „Mitchell“, κατασκευής 1945. Το μεσαίου μεγέθους άλλοτε βομβαρδιστικό, αγοράστηκε το 1994 και ανακατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, πρίν καταφέρει να έρθει στην Ευρώπη και να συμπληρώσει την -μικρότερη τότε- συλλογή (1997). ´Αλλα ξεχωριστά κομμάτια είναι ένα πανέμορφο P-38 „Lightning“, ένα από τα ικανότατα F4U-4 „Corsair“, T-28B Trojan, PT-17 „Stearman“, το υπέροχο „Fairchild“ PT-19, ένα Cessna CE 208 Amphibian Caravan, το Pilatus Porter PC-6 για τις ελεύθερες πτώσεις του Red Bull Skydive Team, το αναγνωριστικό Cessna 337 Skymaster „Push-Pull“, μερικά ALPHA JET και κάποια μοντέλα απο το Air Race , όπως το Extra 300 LP. Την παλέτα των ιπτάμενων εκθεμάτων ολοκληρώνουν μερικά ελικόπτερα, από τα οποία εύκολα ξεχωρίζουν ένα Bell Cobra TAH-1F και ένα Bo105 CB. Τα τελευταία είναι και τα μόνα ελικόπτερα, τέσσερα παγκοσμίως, που έχουν άδεια ακροβατικών πτήσεων.



Ανάμεσα στα παραπάνω, σκόρπιες F1 του παρελθόντος με χορηγό την Red Bull, από την Sauber C14 του 1995 των Frentzen και Wendlinger ως την περσινή πρωταθλήτρια RB8, δίνουν τον αντίλογο υψηλών επιδόσεων εδάφους στα μαχητικά „πουλιά“. Οι σχέσεις Red Bull και KTM ήταν ανέκαθεν στενές, κάτι που γίνεται αμέσως αντιληπτό και στην Hangar-7, από τα enduro εκθέματα Rally Dakar των 12 τίτλων της εταιρίας και την εντυπωσιακή 125cc MotoGP του Mika Kallio. ´Ενα Indycar, ένα Nascar και το πρωτότυπο X2010 κερδίζουν επίσης τα βλέμματα ακόμα και των λιγότερο φανατικών του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

 

Η εικόνα όλων σε πάει στιγμιαία πίσω στο χρόνο, στον χώρο που το κάθε ένα έγραψε τη δική του ιστορία.
Ορκίζεσαι πως είσαι εκεί, στην Daytona 500, με το θηρίο να βρυχάται δυνατά καθώς περνάει με 300+ χλμ/ώρα και το χαμόγελο σου μεγαλύτερο από το μισό της οβάλ αυτής πίστας. Γυρίζεις το κεφάλι σου ακούγοντας μια F1 να ανεβαίνει την Beau Rivage, περνώντας ανάμεσα από το Casino του Monte Carlo και το Hotel de Paris, να χάνεται προς τη δεξιά για τη Lowes... . Το επόμενο λεπτό, η δροσερή αύρα της θάλασσας δίνει τη θέση της στην άμμο του θρυλικού Ντακάρ, υπερκαλύπτοντας το πρόσωπό σου από τα περάσματα, ενώ στο βάθος ένα extra 300 πετάει κάτω από την Αλυσιδωτή Γέφυρα της Βουδαπέστης.

 

Την απόλυτη αυτή οπτασία συνοδεύει ηχητικά ο πιανίστας και η μοναδική εμπειρία αγγίζει τα όρια του ρομαντισμού, ή μάλλον γίνεται ο ορισμός αυτού. Ταξιδεύεις... . Κλείνεις τα μάτια σου και φαντάζεσαι έναν κόσμο μαγικό. Την παιδική χαρά που πάντα ονειρευόσουν αλλά μεγαλώνοντας ξέχασες, γιατί η ζωή απαιτεί λογική όχι συναίσθημα..., ή έστω έτσι έμαθες να πιστεύεις. Προσθέτεις μουσική. Ναι! Αυτό ήταν! Αυτό ακριβώς που τώρα ζεις!!

Κάποιες φορές τα όνειρα αλλάζουν ρόλο. Δεν σε κρατούν απλά ζωντανό. Βρίσκονται εκεί, ακριβώς μπροστά σου, γίνονται πραγματικότητα. Και σήμερα έγινε πάλι ένα απ'αυτά. Η προσωπική σου παιδική χαρά!

 

Μένει μόνο η άδεια να τα οδηγήσεις ένα-ένα, αλλά μάλλον το παρατραβάς. Προσγειώσου. Την άδεια αυτή την κερδίζεις, δεν την αποκτάς. Και μάλλον είναι ήδη αργά για σένα... .

Μία επίσκεψη θα σας πείσει, αλλά η στιγμή αναχώρησης θα σας διχάσει, αφού δύσκολα αφήνει κανείς την

Hangar-7

, ειδικά το βράδυ με τον „έξυπνο“ χαμηλό φωτισμό και την απαλή μουσική

Υ.Γ. Για όσους ακόμα αναρωτιούνται ποιό είναι το ομορφότερο σημείο της πόλης, είναι η θέα από ψηλά, παρέα με τον ήχο της προπέλας...