Salzburgring, DTM Revival & Davide Cironi: Απίστευτη εμπειρία!

Davide Cironi. Οι περισσότεροι ίσως δεν τον γνωρίζουν. Όσοι λατρεύουν όμως τα αυτοκίνητα και την οδήγηση, όλο και κάποιο βίντεό του θα έχουν παρακολουθήσει. Προσωπικά δεν χάνω ούτε ένα!  

Μπορείτε τώρα να φανταστείτε μια τυχαία συνάντηση μαζί του, στο DTM Revival στο Σάλτσμπουργκρινγκ; Για δυόμιση ώρες μαζί του, δίπλα στην ανυπέρβλητη ομορφιά της Alfa Romeo 155 V6 Ti από το διεθνές πρωτάθλημα υψηλού τουρισμού του ‘96; Υλικό απ‘ όπου φτιάχνονται τα όνειρα... Να όμως που (ακόμαδυνατώ να το συνειδητοποιήσω) ένα μαγευτικό Σαββατοκύριακο, αυτό το όνειρό μου (το πιό τρελό απ‘ολα) έγινε πραγματικότητα!

Βρέθηκα στο Σάλτσμπουργκ μια Παρασκευή του Νοέμβρη, επειδή ο Μάικ –ένας από τους πιο κοντινούς μου φίλους τα τελευταία 10 χρόνια- έτρεχε το Subaru GT του στο αυστριακό Histocup. Φτιαγμένο από τον ίδιο και όχι αγορασμένο έτοιμο, το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ξεκίνησε από σκουριασμένο πρότζεκτ και σύντομα μεταλλάχτηκε από γρήγορο καθημερινό σεντάν σε trackday όπλο. Τον τελευταίο χρόνο απολαμβάνει τη νέα του ζωή, αυτή τη φορά ως αγωνιστικό, παίζοντας στις δύο μεγαλύτερες κατηγορίες με τα τέρατα 800+ ίππων. Με ισχύ κάπου 330 ίππους... σίγουρα είναι ο αουτσάιντερ αυτής της παρέας, αλλά ο οδηγός του έχει ‘balls and skills’ και αυτός ο συνδυασμός πάντα ήταν αρκετός για καλές εκπλήξεις.

Το απόγευμα του Σαββάτου περπατούσαμε στα γκαράζ της πίστας παίρνοντας κάποιες γρήγορες φωτογραφίες, όταν είδα τον Davide να έρχεται προς το μέρος μου. Αμέσως πήρα την ευκαιρία να τον χαιρετήσω, μιας και είναι ένας από τους αγαπημένους μου αυτοκινητιστικούς δημοσιογράφους. Ο Davide δέχτηκε με χαμόγελο και κάθε δισταγμός μου εξαφανίστηκε μονομιάς. Του είπα πως τον βρίσκω πολύ καλό στη δουλειά του, πως είμαι μεγάλος φαν του και πως βλέπω ακόμα και τα βίντεό του που δεν έχουν αγγλικούς υπότιτλους (όλα είναι στα ιταλικά). Ευτυχώς, κάποιες φορές έχω την τύχη να βρίσκομαι με ανθρώπους που - αν και δεν έχουν ιδέα από αυτοκίνητα - γνωρίζουν ιταλικά και μου τα εξηγούν.

Κάπου εκεί φύγαμε και οι δύο προς αντίθετες κατευθύνσεις. Και αυτό θα ήταν όλο, αν η φωτογραφία που βγάλαμε μαζί ήταν για μένα αρκετή ως εμπειρία και αν εκείνος είχε αναχωρήσει για Ιταλία την ίδια μέρα. Αλλά δεν έφυγε.

Την επόμενη μέρα που τον ξαναείδα, τον ρώτησα αν έχει κάνα δεκάλεπτο χρόνο να τα πούμε και μου απάντησε: "Έλα να με βρεις στο γκαράζ της Alfa Romeo".

Δεν πίστευα στ‘αυτιά μου! Είχε μόλις δύο ώρες μέχρι να φύγει και εγω μια ώρα μετά, ακόμα έγραφα τις 3-5 ερωτήσεις που πιθανότατα να τον ρωτούσα. Αν βέβαια είχα το χρόνο. Κάθε δείκτης του στρες μου βρισκόταν στο κόκκινο. Ήλπιζα να έχω διαθέσιμο ένα δεκάλεπτο. Ήταν μια υπέροχη μέρα με 26 βαθμούς, αλλά εγώ ήμουν παγωμένος όταν τελικά πήγα εκεί που βρισκόταν. Κοιτούσε την Alfa. Εκείνος και καμιά 30ριά άλλοι. Και ο γνωστός Christian Danner, ένας από τους 2 οδηγούς της. Ολοι γύρω από το πρώην αγωνιστικό του Φισικέλλα. Τη σούπερσταρ του Σαββατοκύριακου.

Ξεκίνησα να μιλάω με τον Davide, νιώθοντας πως η… 155 παρακολουθούσε... Πηδούσαμε από το ένα θέμα στο άλλο, είχα τόσα πολλά πράγματα να πώ και ακόμα περισσότερα ν’ακούσω. Και ακόμα δεν είχα πιάσει στα χέρια μου τις σημειώσεις που είχα μαζί μου. Και η ώρα περνούσε. Ώσπου τελικά πήρα βαθιά ανάσα κι έκανα τις ερωτήσεις μου.

ΠΞ: Για κάποιους από εμάς –για μένα σίγουρα- έχεις μια από τις καλύτερες δουλειές στον πλανήτη. Πόσο δύσκολη είναι πίσω από την κάμερα;
Με ένα χαμόγελο μου απάνταει ένα έντονο «πολύ» και συνεχίζει λέγοντάς μου πως έχει να κοιμηθεί σωστά πάνω από χρόνο. Αμέσως μετά η συζήτηση πήγε πάλι στα αυτοκίνητα. Στη δική του Porsche 996. "Μαύρη. Μαύρη με μπεζ εσωτερικό. Οπως όλα τα αυτοκίνητά μου μέχρι τώρα και εκείνα που θα έρθουν στο μέλλον". Η Carrera 2 του, με ανάρτηση από GT3 και straight pipes, που τις βροχερές μέρες μένει κλεισμένη στο γκαράζ της. "Είναι πολύ απαιτητική στο βρεγμένο και κινδυνεύεις κάθε στιγμή. Απ‘την άλλη..., τί είναι πιο απολαυστικό από αυτό";
Συμφώνησα...

ΠΞ: Ποιο είναι το αγαπημένο σου αυτοκίνητο και η αγαπημένη διαδρομή, χαράματα Κυριακής δίχως κίνηση; 
DC: Alfa Romeo GT Junior Stepnose του ’68 με τον 3.2, στους δρόμους μου στα Απέννινα. Μαύρη..., με μπεζ εσωτερικό φυσικά.
ΠΞ: Αγαπημένο Supercar;
DC: Ferrari F40, αλλά αγαπώ επίσης την F50 καθώς και τις Miura, EB110, 288 GTO και 250 LM
ΠΞ:  Ποιό αυτοκίνητο αποτελεί την μεγαλύτερή σου έκπληξη σε οδηγική ευχαρίστηση;

DC: Σίγουρα το Honda NSX. Δεν περίμενα να είναι τόσο εντυπωσιακά καλό στην οδήγησή του.

ΠΞ: Ποιό αυτοκίνητο σε δίχασε περισσότερο; Από το οποίο περίμενες περισσότερα και σου έδωσε λιγότερα;

Εδώ χρειάστηκε λίγη σκέψη παραπάνω, μιας και ο ίδιος επιλέγει τί θα οδηγήσει και μάλιστα πολύ προσεκτικά, λόγω πίεσης χρόνου. Προς μεγάλη μου έκπληξη η απάντηση ήταν η Pagani Huayra. Ομως ο λόγος γι‘αυτό ήταν μόνο το 7άρι ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, με το οποίο είναι διαθέσιμες οι πρώτες 100 μονάδες. Και μετά σχεδόν αναγκάζεσαι να συγκρίνεις Zonda με Huayra, κάτι που σε οδηγεί στη γνωστή σύγκριση ατμόσφαιρας και υπερτροφοδότησης. Η απάντηση του είναι Zonda και ατμόσφαιρα. Δυστυχώς, το μισητό downsizing και οι εμπομπές ρύπων έχουν αντίθετη άποψη..., με ένα όχι πολλά υποσχόμενο - για κάποιους ρομαντικούς σαν και μας - μέλλον.
ΠΞ: Hatchbacks;

DC: Οχι, προτιμώ τα coupe. Είναι υπέροχα να τα οδηγείς, αλλά οπτικά δεν...

ΠΞ: 70’s, 80’s, 90’s ή 00’s; Τί επιλέγεις ως πιο οδηγοκεντρική δεκαετία;

DC:  60’s και 90’s.

ΠΞ: Χώρες αγαπημένων αυτοκινήτων; Κατα σειρά προτίμησης.

DC: 1η θέση φυσικά Ιταλία, 2η Αγγλία, την 3η τη μοιράζονται η Ιαπωνία με την... Porsche…

Συνεχίσαμε την κουβέντα με αριστουργήματα όπως Mclaren F1, Jaguar E Type, Honda Integra και NSX. «Αλλά κανένα δεν έχει ιταλική ψυχή», συμπληρώνει. Κλασσικός Αλφίστας!

Η Αλφα πήρε μπρος για μια ακόμα φορά και μεις -σαν μικρά παιδιά-... χαζεύαμε. Δεν τον συνηθίζεις αυτό τον ήχο. Ποτέ. Η Diva κατευθύνθηκε προς την είσοδο της πίστας μαζί με όλα τα υπόλοιπα. Κάποια από τα καλύτερα αγωνιστικά όλων των εποχών. Την ακολουθήσαμε μέχρι εκεί μιλώντας, γελώντας, σαν παλιοί φίλοι, με τον Davide να είναι τόσο ανοιχτός, τόσο προσιτός. Μοναδικός!

Άρχισε να μου δείχνει φωτογραφίες από το νέο του πρότζεκτ -τη Junior- στο σπασμένο του smartphone. Αναρωτιόμαστε πώς οι 911 είναι τόσο λάθος μα τόσο σωστές ταυτόχρονα. Μου περιγράφει το πρόγραμμά του, με απίθανα αυτοκίνητα και προσκλήσεις σε events που αναγκάζεται να αρνηθεί. Έχω πάρει τόσο θάρρος που προσφέρομαι εθελοντικά για μια φανταστική (υποθετική) μικρή ομάδα του, ώστε να τα προλαβαίνει - έστω και έτσι - όλα. Τα όνειρα δεν κοστίζουν τίποτα..., έτσι δεν είναι;
Η 155 ξεκίνησε τον αγώνα, με τον τρόπο που γνωρίζει καλύτερα. Αφήνοντάς τους όλους πίσω. Αργότερα το ίδιο απόγευμα βρισκόμουν στον γυρισμό για το Ιννσμπρουκ. 2 ώρες δρόμος, ηλιοβασίλεμα, δίχως ράδιο, απλά χαμένος στις σκέψεις μου. Στην προσωπική μου „Cironi experience“, σε άλλο ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο στο λατρεμένο μου Σάλτσμπουργκ και μόνη μουσική υπόκρουση τον ήχο του εξακύλινδρου 323ti μου. Ασημένιο, οχι „μαύρο“.