Big MINI’S Day Out

Tην παράδοση της MINI να αναβιώνει τις παλιές της εκδόσεις ακολουθεί και το Clubman, δείχνοντας πώς το ρετρό design έχει πάντα τη δική του θέση στις glamour επιλογές του αγοραστικού κοινού. Το "μακρύ" MINI δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την ποιότητα των μικρότερων αδελφών του (hatchback, cabrio, coupe και roadster), αφού τόσο το εσωτερικό όσο και τα μηχανικά μέρη είναι κοινά και σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνα για την τεράστια εμπορική επιτυχία της εταιρίας μέχρι σήμερα. Παραλαμβάνω την επετειακή έκδοση "Hampton", περιορισμένης παραγωγής για τον εορτασμό των 50 χρόνων από το πρώτο MINI Traveller, και από την πρώτη ματιά ο χρωματικός συνδυασμός με κερδίζει. Full του Blue Black/Black εξωτερικά, ενώ μέσα τις εντυπώσεις κλέβουν τα υπέροχα μαύρα δερμάτινα καθίσματα με τις κόκκινες ραφές. Οι ρίγες σε Damson Red κοσμούν το καπό, τους εξωτερικούς καθρέφτες, τις 17άρες ζάντες και το ταμπλό. Δυστυχώς, το "δικό μας" είναι εξοπλισμένο για μία ακόμα φορά με απλές 15άρες και χειμερινά ελαστικά, αλλά αυτό δε μας απέτρεψε ποτέ ως τώρα να διασκεδάσουμε.

Ξεκινώντας, η αίσθηση των χειριστηρίων μου θυμίζει αμέσως την τελευταία φορά που βρέθηκα πίσω από το τιμόνι ενός MINI. Κιβώτιο-διακόπτης, βαρύ και άμεσο τιμόνι, αρκετά πολεμική – για την κατηγορία – θέση οδήγησης, δεδομένα που... μόνο δεδομένα πλέον δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ακόμα και σε σπορ κατασκευές και που σε βάζουν ακαριαία σε διάθεση για απολαυστική οδήγηση. Τα MINI σ‘αυτό τον τομέα πάντα αρίστευαν και το συγκεκριμένο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

Σύντομα λοιπόν βρίσκομαι σε βουνίσια στροφοδιαδρομή, πιέζοντας τον ατμοσφαιρικό 1600άρη και το στιβαρό πλαίσιο στα όρια τους. Το μεγαλύτερο μετατρόχιο είναι μεν υπεύθυνο για την λιγότερο παιχνιδιάρικη οδική συμπεριφορά σε σχέση με τα μικρότερα αδερφάκια του, αλλά αυτό ελάχιστα θα γίνει αντιληπτό από το 10% των κατόχων του και πιθανότατα σε κάποιους αυτή η επιπλέον σταθερότητα να αρέσει. Το υπόλοιπο 90% δεν πρόκειται να καταλάβει απολύτως τίποτα, πέρα από την ανετότερη μετακίνηση, ευχάριστη έκπληξη στα κακοφτιαγμένα κομμάτια του οδικού δικτύου.

Φτάνοντας στον αυτοκινητόδρομο οι ρυθμοί πέφτουν και εγώ προσπαθώ να εντοπίσω κι άλλες διαφορές. Μάταια όμως. Το μόνο σημάδι που μου δείχνει πως οδηγώ ένα διαφορετικό MINI είναι η εικόνα στον μεσαίο καθρέφτη. Η κολόνα που δημιουργείται από τις πόρτες του χώρου αποσκευών είναι άλλο ένα ρετρό στοιχείο που όσο και αν παραπέμπει στο Traveller του ’61, με κάνει να ονειρεύομαι τη θέα από τον καθρέφτη της κατά δύο χρόνων νεότερης του... Corvette C2 Stingray.

Επιστρέφοντας στην αντιπροσωπεία, ρίχνω μία τελευταία προσεκτική ματιά στο ξεχωριστό αυτό MINI. Το συνολικό μήκος έχει αυξηθεί κατά 23 εκατοστά, 15 από τα οποία σχεδόν διπλασιάζουν τον χώρο αποσκευών (260 λίτρα έναντι 160), ενώ τα υπόλοιπα 8 έχουν πάει στον διαθέσιμο χώρο για τα πόδια των πίσω επιβατών. Η μονή suicide door, αποτελεί πανέξυπνη επιλογή, συμβάλλοντας και εκείνη στην διαφορετικότητα / μοναδικότητα του συγκεκριμένου μοντέλου.

 

Επόμενο στη σειρά περιμένει ένα MINI Countryman D ALL4. Εξοπλισμένο με τον μικρό υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα των 112 ίππων και την τετρακίνηση, δείχνει έτοιμο να σε συνοδεύσει σε πρωτόγνωρες – για MINI – περιπέτειες ! Το πρώτο MINI με τέσσερις πόρτες και, όπως στο Clubman, χώροι για τέσσερις κανονικά ανεπτυγμένους ενήλικες, μαζί με τις αποσκευές τους (350 λίτρα). Τα 27 κιλά ροπής είναι διαθέσιμα από πολύ χαμηλά και έτσι το maxi αυτό MINI κρύβει εύκολα το αυξημένο βάρος του. Η μεγάλη έκπληξη έρχεται στην πρώτη – καλή – στροφή, που το Countryman τη διαγράφει με απίθανη αμεσότητα (όχι μόνο για SUV...) και αμελητέες κλίσεις. Το κιβώτιο δεν διαφέρει καθόλου από την υπέροχη αίσθηση της υπόλοιπης οικογένειας, ούτε το κατακόρυφο τιμόνι. Η έκπληξη συνεχίζεται στο σφιχτό στροφιλίκι. Η κατανομή βάρους δείχνει άριστη και έτσι η υποστροφή λάμπει δια της απουσίας της.

Απρόσμενες κατάστασεις....

Με τη ροπή φτάνω γρήγορα τις επόμενες στροφές και πάντα με περισσότερη ταχύτητα απ‘όσο θα ήθελα να τις στρίψω. Παρ‘όλα αυτά η μούρη μπαίνει ακαριαία μέσα και τελικά όλες βγαίνουν αφρενάριστες(!), πλησιάζοντας επικίνδυνα ρυθμούς σπορ κατασκευών. Η ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων έχει σφιχτή ρύθμιση, όμως ακόμα και με τα 225/45-18 παραμένει τόσο άνετη που σε κάνει να αμφισβητείς τους νόμους της φυσικής. Το πακέτο "Chilli" σε κακομαθαίνει, τονίζοντας κάποιες λεπτομέριες της ήδη άριστης βάσης του Countryman. Τα μπάκετ σε κρατάνε σωστά, τα χαμηλοπρόφιλα 17άρια (και κατ‘επιλογή 18άρια, όπως στο δικό μας) ενισχύουν και άλλο τον ασφάλτινο προσανατολισμό της κατασκευής, ενώ  το κουμπί "sport" βαραίνει ακόμα μια ιδέα το άμεσο τιμόνι.

Οδηγείς και μοιράζεις χαμόγελα για 1002 διαφορετικούς λόγους μ‘ αυτό το MINI. ‘Εχει όλα τα θετικά των μικρών ξαδερφών του (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων του Clubman), παντρεμένα με την τετρακίνηση και ακόμα μεγαλύτερους χώρους, συνεχίζοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο να παραμένει απέριττο, λιτό και πρακτικό.

Οι εκτός δρόμου δυνατότητες περιορίζονται δυστυχώς από την απουσία επιλογής υποπολλαπλασιασμού της τελικής σχέσης μετάδοσης, αλλά στην κατηγορία που βρίσκεται, αυτό αποτελεί περισσότερο κανόνα (δυστυχώς), παρά λόγο απόρριψης. Κρίμα, γιατί κάπως έτσι θα κατέληγε ιδανικό. Ακόμα και έτσι όμως, οι πωλήσεις του ήδη δείχνουν την τεράστια επιτυχία του.

 

Τελευταίο  για σήμερα μένει το ολοκαίνουριο MINI Paceman, το όγδοο μέλος της γερμανικής αυτής οικογένειας .

Το Paceman είναι η τρίπορτη εκδοχή του Countryman, λιγότερο πρακτικό αλλά ακόμα πιο φρέσκο, πλασαρισμένο ως ιδανικό fashion item στην πολλά υποσχόμενη κατηγορία των μικρών SUV. Έχοντας κοινό μεταξόνιο με το πεντάπορτο αδερφάκι του και ίδια μετατρόχια, δεν περιμένεις διαφορές στη οδική συμπεριφορά τους και έτσι ακριβώς είναι. Τα 16άρια της συγκεκριμένης έκδοσης το κάνουν ακόμα πιο άνετο, χάνοντας λίγο από την αμεσότητα στην αίσθηση, όμως η αποτελεσματικότητα παραμένει ίδια. Δεν είναι εξοπλισμένο με το σύστημα της τετρακίνητης, ενώ κάτω από το καπό βρίσκεται ο γνωστός 1.600άρης των 122 ίππων. Η ροπή φαίνεται αμέσως λίγη μόλις ζητηθεί κάτι παραπάνω από απλή μετακίνηση. Ειδικά χαμηλά, η διαφορά με την πετρελαιοκίνητη έκδοση είναι χαώδης, ενώ όσο οι ενδείξεις του στροφόμετρου ανεβαίνουν (και ειδικά μετά τις 3.500rpm) ο θόρυβος και η κατανάλωση πλησιάζουν πολύ ενοχλητικά επίπεδα. Η μέγιστη τιμή των 16 κιλών έρχεται στις 4.500rpm, κάτι που ταιριάζει περισσότερο σε ελαφρύ μικρό GTI. Εδώ, απλά ενοχλεί.

Η πίσω σειρά καθισμάτων αποτελείται από δύο χωριστές ημιμπάκετ θέσεις, προαιρετική επιλογή για το Countryman, αλλά μοναδική για το Paceman, περιορίζοντας και με αυτό τον τρόπο την μειωμένη του πρακτικότητα.

Παρόλα αυτά, δείχνει (και είναι) πιο φρέσκο, οπότε απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό. Οι χώροι είναι ίδιοι και η πρόσβαση στα πολύ αναπαυτικά πίσω καθίσματα πολύ εύκολη, χάρη στο σύστημα easy entry και το αυξημένο ύψος του αυτοκινήτου από το έδαφος.

 

Τι μου έμεινε

Το Clubman έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στην εταιρία μέχρι σήμερα, με bonus τους χώρους και την διαφορετικότητα, δίνοντάς σου μία εναλλακτική να έχεις πλέον από ένα MINI σχεδόν τα πάντα. Τα πάντα, μπορείς να τα έχεις με τα τετρακίνητα Countryman και Paceman, εκταμιεύοντας πολύ λιγότερα απ‘όσο θα περίμενες γνωρίζοντας τις τιμές των μικρότερων MINI.