Κρύο, χιόνι κι άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα

«Δεν τελειώσαμε ακόμα με το χειμώνα», λέει ο μάστορας στη μάντρα με τα καυσόξυλα. «Πάρε κι άλλα ξύλα να ‘χεις το κεφάλι σου ήσυχο». Πήρα, αλλά μέρες που ‘ναι, λόγω φόρτου εργασίας–των γκασταρμπάιτερ της μάντρας, όχι δικού μου φυσικά– τα κουβάλησα και τα ντάνιασα μόνος μου. Με αποτέλεσμα να έχω φτιάξει μια μέση που σκέφτομαι τώρα να νοικιάσω στην επιστήμη.
Καλά κάνει πάντως ο μάστορας. Στερεά καύσιμα πουλάει, αλλά έχει μάθει να προβλέπει και τον καιρό. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου λοιπόν αν ζήσουμε ξανά ανάλογα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Δεν θα ‘ρθουν βέβαια έτσι ξαφνικά. Πρώτα θα το πει η τηλεόραση. Κι αυτό γιατί πάχνη θα ‘χει ήδη σχηματιστεί στο γκαζόν τηλε-μετεωρολόγου τον οποίο το κανάλι του θα βγάλει σε ζωντανή σύνδεση, δίνοντας το έναυσμα για την μετάδοση, σε Έκτακτο Δελτίο, ινκόγκνιτο πλάνων αρχείου από το χιονισμένο τελεφερίκ και την ανεμοδαρμένη Ραφήνα. Παράλληλα, άλλα σοβαρά κανάλια θα αποκαλύψουν ότι, λόγω των αλόγιστων ανθρώπινων παρεμβάσεων, διανύουμε τον πιο κρύο χειμώνα από τότε που ο Ζαλοκώστας έγραψε για τον βοριά που τ’ αρνάκια παγώνει. Ταυτόχρονα, ξυλιασμένες γιαγιάδες θα δηλώνουν πως «πάει, τρελάθηκε ο καιρός» –Γεναριάτικα–, ενώ θα ξανατρέχουν στις οθόνες τα ίδια και τα ίδια κρόουλ για χιονιάδες-φονιάδες, πολικές θερμοκρασίες και νταλίκες που δίπλωσαν. Και για τη χώρα που βρίσκεται στο έλεος του χειμώνα που, εδώ που τα λέμε, δεν θα ‘ναι και τελείως ψέματα.
Τις επόμενες ώρες, θα δούμε ακατάλληλα ντυμένους οικογενειάρχες να προσπαθούν να φορέσουν αλυσίδες στους πίσω τροχούς Avensis, αγανακτισμένους φορτηγατζήδες να μη μπορούν να καταλάβουν γιατί η Τροχαία τούς σταματάει αφού ο δρόμος «περνάει» και Ibiza-σαύρες με λάστιχα σλικ, αγκαλιά με στύλους ή καβάλα σε νησίδες.
Γιατί να μην είμαστε, βρε αδερφέ, και λίγο σαν τους Σκανδιναβούς; Κάπως πήγε να μας κάνει ο ΓΑΠ Δανία του Νότου, αλλά πέσατε αμέσως να τον φάτε. Τέλος πάντων. Εκεί πάνω βέβαια το χιόνι είναι κομμάτι του τοπίου, αντί για κάτι που στερεώνεις κάθε δυο τρία χρόνια όρθιο στο καπό για να το δείξεις περήφανος στους Αμπελόκηπους, αλλά είναι το ίδιο κρύο. Και το ίδιο γλιστερό. Έχω βρεθεί και οδηγήσει δυο τρεις φορές στον Αρκτικό Κύκλο κι έχω δει πως οι Σκανδιναβοί αντιμετωπίζουν τον μακρύ δικό τους χειμώνα. Τραβάνε το πρωί τις κουρτίνες, λένε «χιονίζει», μπουκώνονται ρέγκες με μαρμελάδα και ντυμένοι Bibendum ξεκινάνε για το μαγαζί.
Κι όχι απαραίτητα με τετρακίνητα ή τίποτε θηριώδη SUV, αλλά με κανονικά αυτοκίνητα σαν τα δικά σας και το δικό μου. Με απλά χειμωνιάτικα λάστιχα και οδηγώντας όπως προστάζει το DNAτους. Επιταχύνοντας ομαλά, φρενάροντας νωρίς και στρίβοντας με ντριφτ! Ακολουθούσα μια φορά στο Bergen ένα παλιό Volvo240 στέισον και δεν πίστευα στα μάτια μου όταν, στο φανάρι παρακάτω, είδα στο τιμόνι τη μητέρα μου! Εντάξει, όλο και κάποιο Saab θα καταλήξει σε βιτρίνα Ikea, πλευρά τάρανδου, κορμό έλατου ή βυθό φιόρντ, αλλά οι χώρες ποτέ δεν παραλύουν.
Εδώ, σε θερμοκρασίες και συνθήκες απόλυτα φυσιολογικές για Ιανουάριο, θεωρούμε πως το να επιχειρήσουμε να μετακινηθούμε χωρίς τρόικα (το έλκηθρο εννοώ, όχι τους κυρίους που η κ. Τρέμη αποκαλεί «αυτοί οι απίστευτοι τύποι»), καλπάκι, μπαλαλάικα και σκυλί Αγίου Βερνάρδου σημαίνει σίγουρο θάνατο. Έτσι, παραγγέλνουμε πετρέλαιο και ξύλα και μένουμε σπίτι αναζητώντας κάτι σχεδιασμένο να παραλύει σταδιακά τους μετωπιαίους μας λοβούς και να μας στέλνει νωρίς για ύπνο.

 

Περισσότερα κείμενα του Βασίλη Χαρίτου εδώ.