Ιστορίες του Δρόμου και της Κατίνας (Part 2)

Ωραία το πήρα το αυτοκίνητο & τώρα; Πως το λειτουργώ το μαραφέτι; Τί κάνω στις ανηφόρες; Στις κατηφόρες; Στην Κίνηση; Στην Εθνική; Πανικός! Ανάσες Ελενίτσα, ανάσες..

Όταν μου είπαν πως μπορώ να πάρω το αυτοκίνητό μου σπίτι δεν είχε καλά καλά εκδοθεί το δίπλωμα. Πήρα λοιπόν το αμόρε μου και του ζήτησα να οδηγήσει το ολοκαίνουριο αυτοκινητάκι μου και να το παρκάρει έξω από το σπίτι, με την κουκούλα του. Πάμε λοιπόν στην αντιπροσωπεία και αφού μας ευχήθηκαν "καλοτάξιδο", ξεκινήσαμε για το σπίτι μου.

Στο δρόμο ξεκίνησε ο φόβος και το άγχος. "Μα πώς θα το οδηγήσω; Δεν θα τα καταφέρω ποτέ! Θα μου σβήνει κάθε τρεις και λίγο και θα με κράζουν οι άλλοι οδηγοί!" Ξαφνικά πελάγωσα. Φτάσαμε σπίτι, το παρκάραμε και το αποχαιρέτησα: "Ματιζάκι μου, δεν ξέρω αν θα καταφέρω να σε οδηγήσω ποτέ, αλλά τουλάχιστον θα σε πληρώνω!". Είχα 1 εβδομάδα να προετοιμαστώ ψυχολογικά, σε 1 εβδομάδα θα είχα το δίπλωμα πάνω μου και θα μπορούσα να κυκλοφορήσω. Αυτές οι μέρες λοιπόν έγιναν εφιάλτες.

 

Μέρα 1η: Ξεπάρκαρέ το
Κύριε Δημήτρη, ντρέπομαι που σας το λέω μέσω του gocar.gr, αλλά εγώ σας γρατζούνισα το αυτοκίνητο πριν 2 περίπου χρόνια. Η άτιμη όπισθεν θέλει προσπάθεια! Ελάτε τώρα, δεν σας έχει τύχει να θέλετε να βάλετε όπισθεν και τελικά να βάλετε πρώτη;! #@(*&#^@

 

Μέρα 2η: Είσαι δικό μου(;)
"Εμμανουέλι, θα πάμε για καφέ με το καινούριο μου αυτοκίνητοοοοο; Ψήσου, ψήσου! Έλα να με πάρεις απο το σπίτι, να το οδηγήσεις και να μας πάς για καφέ!!!"

 

Μέρα 3η: Θα σε κυκλοφορήσω & ας πάω φυλακή
"Σωτήρη δεν γίνεται με τίποτα να πάρει μπρος! Συνέχεια μου σβήνει! Μα τί κάνω λάθος; Ο συμπλέκτης πρέπει να είναι πάντα πατημένος; Πφφφφ"

 

Μέρα 4η: Σ’αγαπώ – μ’αγαπάς
"Αγαπημένο μου κουβαδάκι, άσε με να σε οδηγήσω και εγώ θα σου πάρω αυτό το φανταστικό εξάρτημα για τις ζώνες για να νιώθεις Βασιλικό Όχημα!"

 

Μέρα 5η: Τέλος τα αστεία, ΜΠΟΡΩ!
"Μπήκε η πρώτη! Μπήκε η δευτέρα! Οδηγώ μόνη μου! Χριστέ μου σε ευχαριστώ! Πάμε το τετράγωνο τώρα! Στο Stop σταματάμε το θυμάμαι, αλλά στα στενά ποιός έχει προτεραιότητα; Πώς θα θυμάμαι όλους αυτούς τους κανόνες;;; Εντάξει καιρός να κατέβω τώρα, Σωτήρη πάρε το αυτοκίνητο και γύρνα το πίσω"

 

Μέρα 6η: Για όλα φταίει ο δάσκαλος
"Όχι κύριε Γιάννη δεν είμαι έτοιμη ακόμα! Δεν θα είμαι έτοιμη ποτέ! Γιατί με αφήσατε να πάρω το δίπλωμα έ; έ;"

 

Μέρα 7η: Τέρμα τα ψέματα
"Πάμε μαζί και όπου θες, με του μυαλού μας το εξπρες! Απο Γλυφάδα Μαρακές πάμε πάμε ένα ταξιδάκι..."

 

Μέρα 65η: Ναι. Οδηγώ.
Μετά απο πολλά σβησίματα, βρησίματα, πολλές κόρνες, πολύ άγχος και νεύρα, κατάφερα να κυκλοφορήσω εκεί έξω. Με οδηγό το μεγάλο (Ν) στο τζάμι, αποφάσισα να γράψω στα παπούτσια μου τους έξω, μέχρι που παράτησα το αυτοκίνητο σε ανηφόρα γιατί με πιάσαν τα κλάματα από το άγχος. Ευτυχώς που

α) ήξερα πώς μπαίνει το χειρόφρενο και

β) ο πίσω μου ήταν τόσο καλός που μου το οδήγησε μέχρι την ευθεία.

Εσύ που φοβάσαι να βγείς έξω στο δρόμο, εσύ που θα βγάλεις την κόρη σου εκεί έξω, εσύ που δεν βγήκες ποτέ παρόλο που έχεις το δίπλωμα, πρέπει να θυμάσαι ένα πράγμα: Το αυτοκίνητο είσαι εσύ. Εάν εσύ δεν είσαι καλά τότε δεν θα οδηγήσεις καλά. Λίγο θάρρος θέλει και υπομονή. Αν εγώ τα κατάφερα, τότε γιατί όχι και εσύ;

 

-    Stay Tuned -