Easy Living

Μετά από δυο σχεδόν γεμάτους δουλειά μήνες, πολλές, μεγάλες, με ατελείωτες ώρες μέρες για να βγουν τα τεύχη Αυγούστου και Σεπτεμβρίου, έφτασε η στιγμή της άδειας. Η ομάδα για μια ακόμα φορά «πέταξε» κάνοντας θαύματα εν μέσω θέρους και η ικανοποίηση από το αποτέλεσμα είναι δίχως άλλο μεγάλη, αφού τα δυο γεμάτα ύλη τεύχη άξιζαν κάθε λεπτό… αγωνίας και κούρασης.

Ο καιρός για να μαζέψω τα μπογαλάκια μου και να πάω σε άλλη παραλία έφτασε (και δυστυχώς τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές πέρασε). Η φαμίλια έτοιμη στο βατήρα εκκίνησης να περιμένει την πιστολία για να εκτοξευτεί.

Η τελευταία μέρα στο γραφείο έγινε και η πρώτη των διακοπών. Ποιο Σάββατο, από την Παρασκευή το απόγευμα στο δρόμο για το χωριό.

Με τα νέα έργα τα Σύβοτα με τις κρυσταλλένιες παραλίες και τους ωραίους φιδωτούς δρόμου, είναι… δυο τσιγάρα δρόμος πλέον και κυρίως με ασφάλεια. Με το διάζωμα να σε προστατεύει, δεν βλέπεις αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα, έχοντας το λιγότερο δυο λωρίδες στη διάθεσή σου μέχρι την Πάτρα, αλλά και από εκεί και πάνω, μέχρι την Ηγουμενίτσα.

Ιδανικός σύντροφος φέτος το καλοκαίρι, το Honda Civic. Στην καρδιά μου το έχω από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο εσωτερικό του για δοκιμή, αλλά και στην κορυφή της λίστας μου για την κατηγορία, μέχρι την έλευση του νέου Ford Focus που με έβαλε σε σκέψεις.

Τώρα όμως, σε αυτή τη μακροχρόνια συμβίωση το είδα με άλλο μάτι. Καλύτερο. Και δεν στέκομαι στην εμφάνιση, που είναι καθαρά υποκειμενική, αλλά στην ουσία. Την ποιότητα, όχι μόνο την απτή των πλαστικών, αλλά αυτή που βγάζει στο δρόμο.

Καλοδουλεμένο πλαίσιο, με εξαιρετική -χωρίς κανέναν ενδοιασμό- ανάρτηση, που συνδυάζει αρμονικά, άνεση και οδική συμπεριφορά. Το νιώθεις ένα κομμάτι σε κάθε περίπτωση, περνά και ισοπεδώνει κάθε είδους κακοτεχνία, χωρίς δράματα ή θορύβους.

Δεν γέρνει και στρίβει όπως του ορίσει ο οδηγός που δίνεις εντολές στο σαφές τιμόνι του, με τη σφιχτή όσο χρειάζεται υποβοήθηση. Κινείσαι σβέλτα σε κάθε περίπτωση, ακόμα και γρήγορα, χωρίς να το καταλάβεις, αφού δεν απαιτεί κόπο.

Σε κάνει… μάγκα αυτό το Civic στο δρόμο και σε βγάζει και ασπροπρόσωπο στη σύζυγο που θέλει να πάρει μαζί της όσα περίπου θα κουβάλαγες εσύ σε μια μετακόμιση. Ο μικρός κάνει πάρτι πίσω, χωρίς να δυσανασχετεί από άσχημες αντιδράσεις της πίσω ανάρτησης, που λάμπουν δια της απουσίας τους στο Civic.

Το αγάπησα τόσο αυτό το αυτοκίνητο, αφού ακόμα και όταν μια υποχρέωση μας ήθελε να ανεβούμε Θεσσαλονίκη για λίγες μέρες, δεν σκέφτηκα καν το αεροπλάνο. Με αυτά και με τα άλλα, σε σχεδόν λιγότερο από τρεις εβδομάδες συμπλήρωσα 3.000 χιλιόμετρα, που πιθανότατα με άλλο αυτοκίνητο δεν θα είχα κάνει.

Εν γένει, σίγουρα μακριά από το άγχος της καθημερινότητας όλα δείχνουν πιο όμορφα. Έχεις το χρόνο να τα ζήσεις διαφορετικά, το μυαλό σου είναι πιο συγκεντρωμένο σε αυτό που κάνει και όχι σε όλα αυτά που θα έπρεπε να κάνει και εκκρεμούν.

Ζεις και απολαμβάνεις την κάθε στιγμή ξεχωριστά και αυτή καταγράφεται ανεξίτηλα στον σκληρό του εγκεφάλου σου, στην πλευρά με τις όμορφες αναμνήσεις. Εκεί που θα αποθηκεύσω και αυτό το καλοκαίρι που έζησα με τη φαμίλια μου και αυτόν τον υπέροχο… Ιάπωνα.

Γιάννης Καλογερόπουλος

jk@gocar.gr