Μάστορες και μαστοράκια

Αυτό που συμβαίνει με τους εναπομείναντες επαγγελματίες σε αυτή τη χώρα είναι πραγματικά εκπληκτικό. Μπορεί τα μνημόνια να έχουν τσακίσει τον ιδιωτικό τομέα, μπορεί οι επαγγελματίες να κυνηγούν τους πελάτες με το ντουφέκι, όμως η έπαρση και η ημιμάθεια ζουν και βασιλεύουν.

Οι “συντονισμένοι” πιθανόν να θυμούνται την περιπέτειά μου με έναν κακό εμπόριο αυτοκινήτων, ο όποιος ούτε λίγο ούτε πολύ ήθελε και παρακάλια για να μου πουλήσει ένα Panda 4x4. Πριν μερικές εβδομάδες, με την ευκαιρία της πώλησης της "Μπουμπούς" (της Giulietta QV που είχα στην κατοχή μου επί 4 και πλέον έτη), είχα την "ευτυχία" να γνωρίσω ένα ακόμα χαρακτηριστικό δείγμα της κάστας αυτής και να επιβεβαιώσω ότι συνεχίζουν να "ζουν ανάμεσά μας". Ο συγκεκριμένος όμως ανήκει στο χώρο των "μαστόρων", όπου λόγω "ειδικού" αντικειμένου η έπαρση και ο "παντογνωσισμός" βρίσκονται σε ανώτερο επίπεδο. Άλλωστε το λέει και ο σοφός λαός: Γιατροί, μηχανικοί και δικηγόροι: Νομοτελειακά "άφθαστοι" και παντογώστες. Να έχουν τουλάχιστον κι ένα πτυχιάκι, ε, κάτι πάει κι έρχεται...

Η πώληση ενός αυτοκινήτου προϋποθέτει τηλέφωνα, επισκέψεις σε κάθε λογής συνεργεία για έλεγχο και πολλές χαμένες ώρες με ανθρώπους οι οποίοι απλώς πήραν τηλέφωνο για να περάσουν την ώρα τους. Όταν λοιπόν ο νεαρός υποψήφιος αγοραστής μου ανέφερε ότι ο έλεγχος θα γινόταν σε ένα από τα γνωστότερα εξειδικευμένα συνεργεία Alfa Romeo της Αθήνας, στην Καλλιθέα, θεώρησα ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Παρόλο που δε γνώριζα το μηχανικό, η φήμη του στο μικρόκοσμο των Alfisti ήταν τέτοια που θεώρησα ότι δεν θα μπλέξουμε με άσχετο ή "επιστήμονα".

Πρωινή επίσκεψη στο συνεργείο λοιπόν και ο μηχανικός έλεγχος διενεργείται τάχιστα. Άλλωστε το αυτοκίνητο ήταν ευλαβικά συντηρημένο και προσεγμένο. Μικρή αναμονή για τον φανοποιό και, με την έλευσή του ξεκινούν τα κλαρίνα: «Α. Ξαναβαμμένο. Όλη η πλευρά του συνοδηγού, ο πίσω προφυλακτήρας και το πορτ-μπαγκάζ. Δεν το βλέπεις; Πορτοκαλίζει». Κι αρχίζουν να μου ανάβουν τα λαμπάκια...

Το αυτοκίνητο είχε το ειδικό κόκκινο χρώμα τριπλής στρώσης της Alfa Romeo, το Rosso Competizione, που αποτελείται από δύο στρώσεις κόκκινης πέρλας και ασημί βάση. Άπλυτο (short notice του ενδιαφερόμενου) και σε σκοτεινό χώρο δεν ελέγχεται ούτε από το Θεό τον ίδιο. Παρόλα αυτά το πόρισμα από τον “Μικελάντζελο” είχε βγει. Ο οποίος ανοίγοντας το πορτμπαγκάζ και διαπιστώνοντας ότι είναι άβαφο, αλλάζει ρότα: «Όχι, η πλευρά του οδηγού είναι η βαμμένη. Με τον εμπρός προφυλακτήρα και το καπό». Και όταν αποφασίζει να το ανοίξει, αρχίζει και αυτό να μην του μοιάζει για βαμμένο. Αλλά είπαμε: Ρέμπραντ γατάκι, τι να μας πεις κι εσύ με τις μουτζούρες σου! Έτσι λοιπόν, ο "Αναγεννησιακός" καλλιτέχνης εξακολουθεί να επιμένει.

«Μάστορα, το εργοστασιακό χρώμα είναι μυστήριο» του ψιθυρίζει ο μηχανικός, πιθανών αντιλαμβανόμενος ότι το θέμα έχει γίνει χωριάτικη με μπόλικη φέτα, όμως ο φιλαράκος μας, του κάκου. «Να! Έχει φύγει το χρώμα και από τις βίδες της πόρτας του οδηγού» επανέρχεται, και μια λάμψη διαπερνά το πρόσωπό του, σα να ανακάλυψε το μυστικό των Μελανών Οπών. «Και αν είχε ρεγουλαριστεί κάποτε η πόρτα;» τον ρωτώ, προσπαθώντας να κρατήσω να νεύρα μου και να μην πάρω το αυτοκίνητο και να φύγω. «Όχι. Η πόρτα έχει βγει τελείως. Δεν έχει γίνει ρεγουλάρισμα», επανέρχεται, χωρίς βέβαια να τεκμηριώσει το συμπέρασμα.

Αντιλαμβανόμενος ότι δεν τον σηκώνει και πολύ το θέμα, μόλις χτυπά το τηλέφωνό μου τελειώνει βιαστικά την "εκτίμηση", κάτι λέει με τους υπολοίπους, καβαλάει το παπάκι του κι εξαφανίζεται. Πλέον ο μηχανικός έχοντας αντιληφθεί ότι το θέμα έμπλεξε, αρχίζει τα συνεργειατζήδικα κουκουλώματα: «Κοίταξε φίλε, είναι άριστο μηχανικά. Άβαφτο με 140.000 χιλιόμετρα δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις. Το τρακάρισμα πάντως θα ήταν επιφανειακό διότι τα ράμφη δεν έχουν πειραχτεί...» κι έτσι και γιουβέτσι κλπ, κλπ... Εκνευρισμένος, γυρνάω στον ενδιαφερόμενο και του επαναλαμβάνω ότι το αυτοκίνητο είναι άβαφο, συμπληρώνοντας ότι αν θέλει, τον γυρνάω αμέσως σπίτι του και τελειώνουμε εκεί. Και ξαφνικά, σε μια στιγμή αυτογνωσίας και έμμεσης παραδοχής της αδυναμίας του να διεξάγει έναν πλήρη και ικανό έλεγχο, ο μάστορας πετά τη σωστή ατάκα: «Γιατί δεν πάτε στην αντιπροσωπία να το ελέγξουν κι εκείνοι»; Και γιατί δεν το λες από την αρχή ρε παλικάρι μου;

Σε χρόνο dt έχουν γίνει οι συνεννοήσεις με την αντιπροσωπεία της Alfa Romeo στη Βουλιαγμένης και να 'μαστε στο φανοβαφείο τους πίσω απ' την Αλίμου. «Ρε παιδιά, πώς θα μπορέσω να κάνω γνωμάτευση σε άπλυτο αυτοκίνητο;», η πρώτη ατάκα του βαφέα και πλέον αντιλαμβάνομαι ότι βρισκόμαστε σε σωστό δρόμο. Είπαμε: ο προηγούμενος έκανε τη γνωμάτευση με το αυτοκίνητο έτσι, μέσα σε σκοτεινό χώρο (προς ημι-υπόγειο), με φωτισμό από λάμπα οροφής… Μετά από λίγη ώρα και το αυτοκίνητο στην πένα, διεξάγεται ένας έλεγχος με το σωστό φωτισμό και τα σωστά εργαλεία, ο οποίος βγάζει και το προφανές αποτέλεσμα. «Παντελώς άβαφο, οπότε και παντελώς ατρακάριστο». «Και οι βίδες στην πόρτα;» ρωτά ο ενδιαφερόμενος. «99% από ρεγουλάρισμα, μιας και είναι από τις πρώτες Giulietta που ήρθαν στην Ελλάδα» λέει ο βαφέας, κι εκεί καταλαβαίνεις τη διαφορά του εκπαιδευμένου τεχνικού από το μαστορόπουλο που μεγάλωσε παιρνώντας σουλφασέρ (ακούει και στο "στόκος πιστολιού", λεβέντες μου), αγόρασε έναν φούρνο και το παίζει έμπειρος…

Τελικά η "Μπουμπού" κόβει πλέον βόλτες μεταξύ Θεσσαλονίκης και Καρδίτσας, όμως το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας μας είναι το εξής: αν πουλάτε το αυτοκίνητό σας και είστε σίγουροι για την κατάστασή του, αναφέρετε ρητά στην αγγελία, "δεκτός ο οποιοσδήποτε έλεγχος, σε επίσημο/εξουσιοδοτημένο συνεργείο της επιλογής σας". Θα γλυτώσετε πολύ εκνευρισμό και περιττή σπατάλη ενέργειας…