Ηλεκτροκίνηση: τρεχάτε ποδαράκια μου…

Διάβαζα τον περασμένο μήνα σε διάφορα ΜΜΕ διθυράμβους γα το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής που αποφάσισε τη σύσταση μιας ειδικής επιτροπής στη Γενική Γραμματεία Ενέργειας, η οποία στόχο θα έχει την δημιουργία ενός “Δικτύου Ηλεκτρικής Κινητικότητας”. Σκοπός της επιτροπής θα είναι ο συντονισμός των εμπλεκόμενων μερών στην εφαρμογή του πιλοτικού προγράμματος προώθησης της ηλεκτροκίνησης, καθώς και των δράσεων που είναι απαραίτητες για την ίδρυση και ομαλή λειτουργία του δικτύου, σε συνεργασία με τους αρμόδιους οργανισμούς και φορείς και τις επιχειρήσεις. Στόχος της επιτροπής είναι επίσης η πληροφόρηση και η ευαισθησία της κοινής γνώμης.

Ουσιαστικά όμως δεν ακούμε τίποτα συγκεκριμένο, αφού για μια ακόμη φορά το κράτος τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις. Στη χώρα μας, η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι αυτή που χαράζει ήδη το δρόμο της ηλεκτροκίνησης, είτε εισάγοντας ηλεκτρικά οχήματα (βλέπε BMW i3) είτε έχοντας ήδη ξεκινήσει τη δημιουργία υποδομών και δικτύου φόρτισης (βλέπε FORTISIS). Το μόνο ουσιώδες που έκανε το ΥΠΕΚΑ, είναι να καταργήσει - καθυστερημένα - κάποιες από τις αγκυλώσεις και τους νομοθετικούς παραλογισμούς για να διευκολύνει την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης, μπας και πετύχουμε το στόχους που έχουν τεθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την Ελλάδα του 2020 (13.000 σταθμοί φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων) και του 2050 (σημαντική μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου). Για παράδειγμα, μόλις τον Ιανουάριο του 2014 σταμάτησε η τιμή των ηλεκτρικών αυτοκινήτων να επιβαρύνεται με φόρο πολυτελείας, ενώ με καθυστέρηση στις αρχές Αυγούστου υπήρξε νομοθετική ρύθμιση που απαλλάσσει Φορείς Εκμετάλλευσης Υποδομών Φόρτισης από την έκδοση άδειας προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας και τους κατατάσσει πλέον στην κατηγορία των τελικών καταναλωτών με δικαίωμα μεταπώλησης ρεύματος για τη φόρτιση ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Μπορεί με άλλα λόγια πλέον οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο να εγκαταστήσει έναν ή περισσότερους φορτιστές ηλεκτρικών οχημάτων για την εξυπηρέτηση των πελατών του.

 

Ο αντίλογος

“Όλα τα είχε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλειπε”, θα πουν πολλοί και δεν έχουν άδικο. Σε μια αγορά που αυτή τη στιγμή μετά βίας ξεπερνά τις 55.000 πωλήσεις αυτοκινήτων ετησίως, πόσα ηλεκτρικά αναμένουμε να κυκλοφορήσουν στους δρόμους τα επόμενα 5-6 χρόνια; Άρα, σε ποιους θα απευθύνονται οι 13.000 σταθμοί φόρτισης το 2020; Υπάρχει νόημα να επιδοτηθεί η ανάπτυξη δικτύου ηλεκτροκίνησης;

Λογικές σκέψεις κάθε λογικού ανθρώπου που έχει την τύχη-ατυχία να ζει στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως η ηλεκτροκίνηση σε αστικό τουλάχιστον περιβάλλον μακροπρόθεσμα έχει νόημα, οικονομικά και οικολογικά και πάντα σε σύνδεση με την παράλληλη ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Για να μην θυσιάζουμε δηλαδή στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ότι κερδίζουμε από τη μη καύση βενζίνης και πετρελαίου. Άρα; Τι πρέπει να γίνει; Πρέπει επιτέλους το κράτος να ασχοληθεί σοβαρά, αντί να αναλώνεται σε βαρύγδουπες ανακοινώσεις και αισιόδοξες υποσχέσεις. Πρέπει να συμβουλευτεί επιτέλους ανθρώπους που γνωρίζουν το αντικείμενο για να σχεδιάσει ένα μακροπρόθεσμο πλάνο ανάπτυξης της ηλεκτροκίνησης, που να εντάσσεται σε μια σταθερή και βιώσιμη στρατηγική για την αυτοκίνηση και τις μεταφορές γενικότερα. Δεν λέω να επιδοτήσει με σοβαρά κονδύλια την ηλεκτροκίνηση (εκτός αν τα χρήματα έρχονται απ’ έξω), αλλά τουλάχιστον να αφήσει την ιδιωτική πρωτοβουλία να ενεργήσει απρόσκοπτα, χωρίς νομικά κολλήματα και φυσικά πάντα μέσα στα πλαίσια του νόμου και του υγιούς ανταγωνισμού.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ
Q&A: Ηλεκτρικά αυτοκίνητα

Ρίχνουμε φως στα σκοτεινά σημεία της ηλεκτρικής αυτοκίνησης

 

Η ιστορία του ηλεκτρικού αυτοκινήτου

 

Πώς οδηγείς ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο;

Μεγιστοποιώντας την απόδοση και την αυτονομία