Σκαμπίλι στη ροδέλα για ταξίδι στα ερτζιανά

Έχω δανειστεί τις προάλλες την κουρσάρα την αεροδυναμικιά του μπατζανάκη μου, ένεκα που η Χαρίκλεια - το ταξάκι μου ντε - ήταν στο μαστρο-Φώτη για να της σιάξει τα κ….μέρια. Ανάθεμα τον ομορφάντρα που έπεσε πίσω μου με τη Μπέμπα του και έκανε τη Χαρίκλεια σα χήρα με αποτυχημένο μιζανπλί. Και είναι μία και κάτι το μεσημέρι, πηγμένος στην Κηφισίας και θέλω να βάλω στο ράδιο την Ελληνοφρένεια. Και ψάχνω. Όχι το σταθμό. Το μπουτόν. Βρε να κοιτάζω τη κονσόλα και να μού ‘ρχεται νταμπλάς. Το τι κουμπί είχε πάνω της, δε λέγεται. Σα λατέρνα με φακίδες. Ρε μάγκα μου, μετά από κάνα τέταρτο έχω βρει τρία διαφορετικά κουμπιά για να αλλάζω τις μνήμες - εκτός από τα αριθμημένα, για να ξηγούμαστε! - αλλά κανένα για να αλλάξω “μανουάλε” τη συχνότητα. Είναι να αγανακτείς δηλαδή. Και έχω βρεθεί που λες σταματημένος στο φανάρι, πρώτη σειρά στο Φάρο του Ψυχικού, έχει ανάψει πράσινο και γω πατάω κουμπιά σαν χαπακωμένος Τσάκι Τσαν που προσπαθεί να απενεργοποιήσει πυρηνική βόμβα σε ποταμόπλοιο. Και έψελνα αβέρτα γαλλικά. Μη με ρωτάς ποιον έψελνα περισσότερο: τον κακομοίρη που κόρναρε πίσω μου, για τη διάνοια που έφτιαξε το ρημαδο-ράδιο; Η μνήμη μου, ως συνήθως και αντίθετα με τη σύζυγο, με απατά.

Μας έφαγε το πουλμούρ που λες, και από πρακτικότητα μηδεν. Πού είναι τα παλιά, τα καλά ραδιόφωνα, με τους δύο μεγάλους στρογγυλούς διακόπτες σαν ροδέλες δεξιά και αριστερά, την οθόνη στο κέντρο και τα κουμπάκια με τις μνήμες από κάτω; Να, σαν αυτό που έχει η Χαρίκλεια από τη μάνα της. Είσαι στους 88 μεγακύκλους και θες να πεταχτείς μέχρι τους 105; Τραβάς μια σφαλιάρα στη ροδέλα και γυρίζει 7 μερόνυχτα. Όχι ρε μάγκα μου να πρέπει να διαβάσεις ολόκληρο μάνουαλ για να βρεις πως θα αλλάξεις σταθμό. Όχι πες μου, έχω άδικο δηλαδή; Είτε το πιστεύεις, είτε όχι, στο ντουλαπάκι της αεροδυναμικιάς του μπατζανάκη μου βρήκα έναν τόμο μόνο για το ράδιο. Ούτε ισοβίτης σε απομόνωση δεν το διαβάζει αυτό το πράμμα. Ααα, το πήρα απόφαση. Άλλη φορά, δεν έχει αμάξι δανεικό. Σιγά μην μου γίνονται εμένα τα νεύρα τσατάλια. Καλύτερα ταξάκι, να τα λέω και με το σινάφι μου.