SILVER ALERT

Πάσχει από επιλεκτική αμνησία, δεν θυμάται που είναι το σπίτι της. Άλλοι το θέλουν στη Λαμία, άλλοι στην Ιτέα, πριν μερικά χρόνια είχε έδρα το Μαρκόπουλο Αττικής. Τελευταία φορά που την είδαν ήταν έξω από το καζίνο Λουτρακίου. Από εκεί χάθηκε. Όταν χάθηκε φορούσε δάφνες, ιστορική χλαμύδα  και ήταν γεμάτη πέτρες και σκόνη. Όταν τη δείτε μην επιχειρήσετε να την πλησιάσετε γιατί θα τρομάξει, τόσοι και τόσοι ασέλγησαν πάνω της. Μέχρι και ταυτότητα της άλλαξαν. Άλλοι για χρήμα, άλλοι για δόξα, άλλοι για προσωπική προβολή και όλα αυτά έγιναν φυσικά για το καλό της. Να ξέρετε όμως ότι ο κόσμος την αγάπησε χωρίς υστεροβουλία, πίστεψε σε αυτήν, την λάτρεψε, την ήθελε, την καμάρωνε, σκαρφάλωνε  βουνά για το χατίρι της, μόνο και μόνο για να τη δει. Περίμεναν ώρες ατέλειωτες μέσα στο λιοπύρι να δοκιμάσουν λίγη από τη σκόνη της. «Ιερή» σκόνη, ευλογημένοι όσοι τη γεύτηκαν. Παρακαλούμε πολύ όποιος τη δει ας καλέσει στο «Xαμόγελο του Θεατή». Τελευταία κάποιοι τη βάφτισαν Α. Ένα σκέτο Α. Το βρήκαν και θεϊκό τρομάρα μας. Αν την δείτε μην την φωνάξετε έτσι, δεν θα σας ακούσει, δεν  αναγνωρίζει αυτό το όνομα. Καλύτερα να την φωνάξετε με το βαπτιστικό της. Πριν από  60 χρόνια  βαπτίστηκε με το υπέροχο όνομα: Ράλλυ Ακρόπολις. Γεννήθηκε στην σκιά του Ιερού Βράχου και το αναγνωριστικό της ήταν η ίδια η Ακρόπολη. Στην ποδιά της σφάχτηκαν παλικάρια και παλικάρια. Τα γενέθλια της κάθε καλοκαίρι ήταν για όλους μας γιορτή εθνική. Όλοι ήθελαν με κάθε τρόπο να πάρουν μέρος στη γιορτή. Ακόμα περισσότεροι να τερματίσουν και οι καλύτεροι να ανεβούν στο βάθρο των νικητών. Την ψάχνουμε! Χάθηκε! Κάποιοι μας είπαν ότι μας την πήραν. Ας τη βρούμε, ας μας τη γυρίσουν πίσω. Αν μη τι άλλο να γιορτάσει τα 60ά της γενέθλια με δόξα και τιμή.

Και μια και λέμε για τιμή, το ξέρατε ότι τρία χρόνια χρωστάμε στην FIA, ούτε μια δόση δεν δώσαμε. Από κεκτημένη ταχύτητα κάναμε ράλλυ. Ε κάποτε θα τρώγαμε σφαλιάρα, κάποτε θα μας φρενάρανε. Άκομψα; Απότομα; Για τους πολλούς, που αγαπούν το ράλλυ, ναι ήταν άκομψα και απότομα. Για τους άλλους, που υπάρχουν μέσα από τον αγώνα, υπάρχει και από μια δικαιολογία. Θα ακούσετε πολλά. Το καλύτερο όλων είναι ότι φταίει ο Kubica, που χάθηκε ο εθνικός μας αγώνας. Δεν γελώ με αυτά που ακούω, θυμώνω. Ποιος Kubica και ποια Πολωνία; Απλά αυτό το ράλλυ μας αντικατέστησε. Αν δεν ήταν η Πολωνία θα μπορούσε να ήταν η Κίνα η ακόμα και τα οροπέδια του πλανήτη Άρη. Το σίγουρο είναι ότι Ακρόπολις το 2014 δεν θα είχαμε και αυτό γιατί δεν μπορούσαμε ούτε το 2013 να το κάνουμε σωστά. Είκοσι μέρες πριν τον αγώνα και δεν ήξεραν οι ομάδες αν θα γίνει ο αγώνας ή όχι. Για αυτό και τον πετσόκοψαν. Ο Kubica έφταιγε για αυτό; Ή το ότι δεν έγινε τίποτα απολύτως για να διατηρηθεί ο αγώνας στο παγκόσμιο καλεντάρι από αυτούς που όφειλαν να το κάνουν. Ζητιάνευαν πέρσι χρήματα, τους έλειπαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και τα ζητούσαν από το κράτος. Από εκεί να καταλάβετε πόσο λίγοι είμαστε. Μόνο για υποσχέσεις, λόγια, φανφάρες, φρου-φρου, αρώματα, αγκαλιές με ατσαλάκωτους υπουργούς και σημαίες εκκίνησης για πρωθυπουργούς είμαστε καλοί. Ο λόγος; Αγωνιστικά ο αγώνας ήταν όπως πάντα άψογος από κάθε άποψη, κριτές και οργανωτές, ήταν εκεί για να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Και το κράτος επίσης. Ασθενοφόρα, πυροσβεστικές, τροχαία, αστυνομία όλοι ήταν όπως πάντα επί ποδός. Διοικητικά όμως; Τρία χρόνια τώρα, δεν λέω πέντε, απολογισμό δεν είδαμε παρόλο που το ουσιαστικό κομμάτι το είχε αναλάβει ιδιωτική εταιρία οι ιδιώτες ακολούθησαν την πεπατημένη της ΕΛΠΑ. Δυστυχώς το ράλλυ έγινε ένας αγώνας επαρχιακός κάπου στο Λουτράκι σαν ακόμα μια φιέστα του Καζίνου.  Δεν έγινε ούτε μια προσπάθεια το ράλλυ Ακρόπολις ως παγκόσμιο γεγονός να ανακτήσει την παλιά του αίγλη. Δάφνες μασούσαν και παραμιλούσαν. Δάφνες μασάνε και μιλάνε για κάποιον Kubica... Κάποιοι προσπάθησαν να πείσουν ότι μας φάγανε οι ξένοι. Αααααχ αυτή η ξενομανία. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στο WRC που να μην θέλει το ράλλυ Ακρόπολις. Ούτε ένας. Και αναφέρομαι στις ομάδες στα στελέχη της και στους οδηγούς. Το λυπηρό είναι ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας, ούτε ένας που να αναλάβει την ευθύνη για το ότι είμαστε εκτός παγκοσμίου πρωταθλήματος. Ούτε ένας. Στη δόξα πρώτοι και καλύτεροι στην ήττα φταίει ο Kubica. Πήγαμε στην FIA με «θα» και ύφος και μας κτύπησαν συγκαταβατικά στην  πλάτη χαμογελώντας με συμπάθεια…«ξαναπεράστε όταν θα έχετε ουσιαστικό πραγματικό πλάνο για τον αγώνα σας». Ότι χειρότερο. Η απόλυτη ντροπή. Γεγονός είναι ότι το καλύτερο μας ράλλυ έγινε το 2005. (Σε αυτό θα επανέλθω για να πέσουν και οι τελευταίες μάσκες.) Τότε που ήταν γεμάτο το ΟΑΚΑ και έδρα η Λαμία. Για το 2014 τάξαμε μέχρι και ΟΑΚΑ στη FIA αλλά δεν μάσησαν. Στη Γαλλία που βρέθηκα έμαθα άκουσα πολλά για το τι έγινε και χάθηκε ο αγώνας μας. Το χειρότερο όλων ήταν το εξής σχόλιο: «Η παράδοση λέει ότι όποιο ράλλυ φεύγει από το WRC,  δύσκολα επανέρχεται». Ο άνθρωπος που μας το είπε λατρεύει το Ακρόπολις για να μην πιστέψετε ότι το είπε κάποιος που μας ….ζηλεύει. Βέβαια όλοι αυτοί δεν ξέρουν ότι εμάς πολύ μας αρέσουν τα δύσκολα, έτσι δεν είναι; Για να λέμε όμως αλήθειες, αν δεν αλλάξει «το διοικητικό» κομμάτι του αγώνα και αν δεν δουλέψουν σαν ομάδα και όχι σαν «one man -τα ξέρω όλα - show» ακόμα και να επανέλθει ο αγώνας, σύντομα πάλι θα τον κλαίμε. Αν δεν τρέξει η προώθηση του ράλλυ όπως πρέπει, και αντί για Ολυμπιάδα  παραμείνει Λουτρακιάδα, όπως ήταν τα τελευταία χρόνια, η ύπαρξή του θα είναι σύντομη.

Οι άνθρωποι που το ανέλαβαν μάλλον δεν κατάλαβαν την πραγματική του αξία. Πάμε λοιπόν με το πρώτο βήμα, πάμε με το Α. Καλά μου παιδιά το Ακρόπολις είναι ένα παγκόσμιο γεγονός και έτσι πρέπει να του φερόμαστε. Με σεβασμό, αγάπη, φροντίδα, και κυρίως ταπεινοφροσύνη. Οι δάφνες ανήκουν στον αγώνα και κανένας δεν τις παίρνει σπίτι του. Οφείλουμε να αναγάγουμε τον εθνικό μας αγώνα σε νούμερο ένα γεγονός του πλανήτη - όχι της χώρας πόσο μάλλον της περιφέρειας Λουτρακίου- αλλά ολόκληρου του πλανήτη. Αν γίνει αυτό καλά μου παιδιά αναγκαστικά θα μας ακολουθήσει και η χώρα μας. Γκέγκε; Και πάρτε τον καθρέπτη από μπροστά σας. Δεν λέει αλήθειες σας κοροϊδεύει.