Carlo Abarth (1908-1979)

Είναι περισσότερο γνωστός για τις εξατμίσεις, τα «κιτ» αύξησης ιπποδύναμης και για τις αγωνιστικές του επιτυχίες. Αυτό που ίσως ξεχνάμε ήταν ότι υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς σχεδιαστές και κατασκευαστές αγωνιστικών και ότι άλλου μπορεί να βάλει το μυαλό σας, μονοπωλώντας την αγωνιστική επικαιρότητα στην Ιταλία για πάνω από μισό αιώνα. Οι κόκκινες γραμμές και ο σκορπιός έγιναν το σήμα κατατεθέν κάθε «γρήγορου» και οι μικροσκοπικοί «φονείς γιγάντων» που παρουσίασε συνεπήραν ολόκληρες γενιές οδηγών, οι οποίοι ανακάλυψαν ότι η χαρά της οδήγησης… έβγαινε και σε μικρό περιτύλιγμα.

 

Θέμα ιστορίας

Η ιστορία μας πάει πίσω στα 1928 όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στους αγώνες μοτοσυκλέτας με μια Grindley-Peerles 250, κερδίζοντας αγώνες σε Σάλτσμπουργκ, Μπάντεν και Λιντς. Το μικρόβιο της μετατροπής είναι μέσα του και πολύ γρήγορα ανακαλύπτει ότι η υδρόψυξη κάνει θαύματα στην αντοχή και την απόδοση του δίχρονου κινητήρα. Ακολουθούν αγώνες με side-car, κερδίζοντας στο orient-express (αγώνας 1.372 km μεταξύ Οστάνδης και Βιέννης) το 1934 και το 1936 με ένα «καλάθι» δικής του έμπνευσης, όπου ο συνοδηγός διέθετε ξεχωριστό τιμόνι για να στρίβει τον τρίτο τροχό! Μετά από μια στάση τη Λουμπλιάνα, για λόγους υγείας μετά από ένα ατύχημα θα συνεργαστεί με τον Ignaz Vok, ενώ θα έχει ακόμα μια σημαντική επαφή, με την οικογένεια του Porsche, η οποία δεν τον άφησε τεχνικά ασυγκίνητο, πιστεύοντας σε όλη του τη ζωή στη διάταξη κινητήρας-κίνηση πίσω. Η συνεργασία του με τον Ferry Porsche θα γεννήσει τη Cisitalia 360 με τα χρήματα του Piesro Dusco, αλλά το όλο project θα σταματήσει εκεί.

Το 1949 θα προχωρήσει στη πρώτη δική του κατασκευή, το μονοθέσιο D46 με κινητήρα από Fiat 1100 και η 15η Απριλίου της ίδιας χρονιάς θα είναι και η χρονολογία της ίδρυσης της Abarth & Cο στο Τορίνο και στη Via Trecate 10. Η εταιρεία θα στηθεί με μετοχικό κεφάλαιο 990.000 λιρών από τον Guido Scagliarini και μόλις 8.000 από τον Carlo Abarth, ο οποίος όμως θα έβαζε την τέχνη του στην επιχείρηση, μοιράζοντας τελικά τις μετοχές 50/50. Θα ακολουθήσει το 204Α και μια πιο στενή συνεργασία με τη Fiat, σχεδιάζοντας γρήγορα «kit» αύξησης ιπποδύναμης, αρχίζοντας από το Topolino. Ο δρόμος από εδώ και εμπρός ήταν στρωμένος με επιτυχίες. Όμως οι αγωνιστικές επιτυχίες δεν πάνε χέρι-χέρι με την εμπορική επιτυχία.

Το 1951 θα χτίσει πάνω στον κινητήρα των 1.500 κυβικών της Fiat το επιτυχημένο Biposto, σε σχεδίαση του Giovanni Michelloti, με στόχο κυρίως την αγορά των Η.Π.Α. Θα ακολουθήσει η Ferrari 166MM και η Alfa Romeo 2000 Coupe, αλλά το μόνο που θα καταφέρει τελικά θα ήταν «παρά τρίχα» να αποφύγει την ολική οικονομική καταστροφή. Έτσι θα επιστρέψει στον χώρο που ήξερε καλύτερα, στις μετατροπές και στην εξέλιξη. Όμως τελικά δεν θα καταφέρει να μείνει ανεξάρτητος και στις 31 Ιουλίου του 1971 η Abarth θα απορροφηθεί από την Fiat και η αγωνιστική ομάδα θα πουληθεί τον Enzo Osella. Ο ίδιος παρέμεινε ως CEO στην εταιρεία για κάποια περίοδο και αργότερα μετακόμισε στη Βιέννη, όπου και πέθανε στις 24 Οκτωβρίου 1979. Ο σκορπιός πάντως, τσιμπάει ακόμα…

ΔΕΣ ΕΔΩ ΤΑ TOP 5 MONTEΛΑ ΤΗΣ ABARTH