Nelson Piquet: Ο βραζιλιάνος που κανείς δεν αγάπησε

Στο δια ταύτα ο «Νέλσον» ποτέ δεν υπήρξε ένας από τους αγαπημένους οδηγούς στην Formula 1, παρά τις επιτυχίες του και τις ικανότητές του. Ούτε στη δεκάδα των πιο αγαπητών οδηγών δεν καταφέρνει να μπει, παρά το γεγονός ότι έχει καταφέρει να κατακτήσει τρία Παγκόσμια Πρωταθλήματα Οδηγών (1981-1983-1987), ενώ μια ακόμα φορά ήταν δεύτερος, έχοντας συγκεντρώσει συνολικά 23 νίκες και 60 podium. Μια καθόλου ευκαταφρόνητη συγκομιδή και μάλιστα χωρίς πάντα να διαθέτει το καλύτερο αυτοκίνητο, ή ο ανταγωνισμός του να ήταν άνευ σημασίας. Όμως ήταν μεγάλο ταλέντο και αυτό κανείς δεν μπορεί να του αρνηθεί! Άλλωστε νομίζουμε ότι έχει περιγράψει καλύτερα από κάθε άλλα τον αγώνα στους στενούς δρόμους του Μονακό σαν… να κάνεις ποδήλατο στο σαλόνι σου!

Έφτασε στην Ευρώπη από τη Βραζιλία το 1977 σε ηλικία 24 ετών για να λάβει μέρος στην F3 ζώντας σε ένα μικρό φορτηγό από πίστα σε πίστα και πριν τελειώσει το 1978, βρέθηκε στην Formula 1! Όμως κανείς ποτέ δεν τον αγάπησε, έμεινε εριστικός και απόμακρος, πολλές φορές συμμετέχοντας «μόνο για τα χρήματα», όπως τον έχουν κατηγορήσει κατά καιρούς.

 

Γεμάτος αυτοπεποίθηση

Κατασκεύασε πρακτικά μόνος του το πρώτο του μονοθέσιο στη Βραζιλία (Formula Super Vee) και τα διαφημιστικό sponsorship που συμφωνούσε βασιζόταν πάντα στις νίκες του και όχι σε ένα αρχικό ποσό για όλη τη χρονιά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η BP που του πρότεινε μονοετές συμβόλαιο για τη συμμετοχή στην F3 προς 4.000 λίρες. Αντίθετα αυτός ζήτησε 600 λίρες για κάθε του νίκη και μόνο. Τελικά κέρδισε 14 αγώνες, αφήνοντας πίσω του τον Derek Warwick! Αλλά η επιτυχία του αυτή οφειλόταν κυρίως στη σκληρή δουλειά του πριν από κάθε αγώνα, γράφοντας περισσότερα χιλιόμετρα δοκιμών από κάθε άλλο οδηγό, ενώ ήταν και ο ίδιος που συντηρούσε και έστηνε το αυτοκίνητο. Είχε καταλάβει από πολύ νωρίς ότι η σωστή προετοιμασία θα του έδινε το πλεονέκτημα στον αγώνα. Μια πρακτική που τον ακολούθησε σε όλη την αγωνιστική του καριέρα.

Την ευκαιρία να στριμωχτεί σε ένα μονοθέσιο της F1 του την έδωσε ο No Mumm που ήταν το αφεντικό της Ensign στο Γερμανικό αγώνα. Ξεκίνησε από την 22ηθέση και συνεχώς ανέβαινε θέσεις μέχρι που εγκατέλειψε από κινητήρα. Μια πολύ καλή αρχή που όμως δεν είχε συνέχεια, αλλά είχε μπει στην Formula 1 και αυτό ήταν που μετρούσε. Συμμετείχε τους τρεις επόμενους αγώνες με μια παλιά McLaren M23 και κατάφερε να τερματίσει ένατος στη Monza. Ο Bernie Ecclestone που πάντα είχε μύτη για νέα ταλέντα του έδωσε μια τρίτη Brabham-Alfa για τον τελευταία αγώνα της χρονιάς στον Καναδά όπου και τερμάτισε δωδέκατος. Την επόμενη χρονιά (1979), μετά την αποχώρηση του John Watson από την ομάδα, ήταν πλέον full-time στην Formula 1. Το συμβόλαιό του απέφερε 50.000 δολάρια το χρόνο και θα του έμενε και το 30% των κερδών του από τα χρήματα τερματισμού. Όπως είπε ο ίδιος: «Δεν ήταν ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο και πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριξαν ότι ο Bernie με εκμεταλλεύτηκε, αλλά δεν με ένοιαζε, το σημαντικό ήταν ότι το όνειρό μου είχε γίνει πραγματικότητα». Όμως όσα χρήματα… έχασε από τον Bernie, τα κέρδισε συμμετέχοντας στο πρωτάθλημα Procar με BMW M1, βάζοντας στη τσέπη 800.000 δολάρια!

 

Συνεργασίες και σκληρά λόγια

Όμως πέρα από τα χρήματα ο Nelson είχε την τύχη να συνεργαστεί με τον μεγάλο Gordon Murray και η πολύπλευρη αυτή συμμετοχή των δύο στην ομάδα της Brabham έφερε καρπούς το 1980, όταν ο Bernie αποφάσισε να εγκαταλείψει τον γρήγορο, αλλά βαρύ και αδηφάγο κινητήρα της Alfa Romeo, για τον καταξιωμένο Cosworth. Η BT49 που σχεδίασε ο Murray αποδείχτηκε ανταγωνιστική από τον πρώτο αγώνα με τον Nelson να παίρνει την παρθενική του νίκη στον αγώνα του Long Beach στις Η.Π.Α.

Βέβαια δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έχουν κατηγορήσει τον βραζιλιάνο για αθέμιτες πρακτικές, ανάμεσα σε αυτούς και ο Niki Lauda (που ήταν τότε στην Brabham), όπως η αφαίρεση του γραναζιού της πρώτης σχέσης από το κιβώτιο ταχυτήτων καθώς και του πυροσβεστήρα (!) ώστε να το ελαφρώσει για τον γύρο κατάταξης. Ο Niki Lauda ήταν «πυρ και μανία» ανακαλύπτοντας ότι το αυτοκίνητο του Nelson ήταν 15 ολόκληρα κιλά ελαφρύτερο. Μετά από αυτό απολύθηκε ο… μηχανικός!

Ο Riccardo Patrese, αντικατέστησε τον Lauda το 1983, αλλά ο Βραζιλιάνος δεν έχει να πει ούτε μια καλή κουβέντα για τον ομόσταυλο του κατηγορώντας τον ότι διαρκώς παραπονιόταν για το ότι το αυτοκίνητό του δεν ήταν εξίσου καλό. Αντίθετα, για τον Alain Prost έχει να πει μόνο καλές κουβέντες, αλλά αυτές ήταν οι μόνες γιατί για τους Ayrton Senna και Nigel Mansell έχει πει τα πιο πικρόχολα και υποτιμητικά σχόλια που έχουν ακουστεί ποτέ. Η αντιπαλότητά του με τον Senna, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν αναμενόμενη αφού και οι δύο προερχόταν από την ίδια χώρα και διεκδικούσαν το ίδιο πρωτάθλημα, τον ίδιο χώρο στα media και τα φυσικά τα ίδια πατροναρίσματα. Όμως μάλλον ο Piquet φαίνεται ότι το παράκανε όταν σε συνέντευξή του στην Jornal do Brazil ανέφερε σχετικά με τον Senna: «Απλά ρωτήστε τον γιατί δεν του αρέσουν οι γυναίκες!». Φυσικά αυτό έγινε πρωτοσέλιδο και αφορμή ήταν ένα ξανθός νεαρός που κυκλοφορούσε στα pits του Senna, ονομαζόμενος απλά Junior,  που η δουλειά του ήταν να φροντίζει το κράνος του και που εμφανιζόταν διαρκώς δίπλα στον Ayrton. Ακολούθησαν μηνύσεις! Άσε, που δεν αποκαλείς τον Senna… οδηγό taxi!

Η αντιπαλότητα του με τον Nigel Mansell και αυτή υπερέβη τα εσκαμμένα γιατί κατά τον Piquet, όταν υπέγραψε για την ομάδα του Frank Williams τον Αύγουστο του 1985 έναντι του ποσού ρεκόρ των 3.300.000 δολαρίων, είχε συμφωνηθεί πως αυτός θα ήταν το No1 στην ομάδα. Όμως ο Βρετανός αν και στην αρχή της χρονιάς δεν είχε το ίδιο αγωνιστικό εκτόπισμα με το βραζιλιάνο, στο τέλος με νίκες στο Brands Hatch και το Kyalami είχε αναβαθμιστεί. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στον Nelson, αλλά ήταν τότε που ο Frank Williams είχε το ατύχημα που τον άφησε παράλυτο, με αποτέλεσμα το όποιο ξεκαθάρισμα να μείνει στον πάγο. Έτσι παρά το γεγονός ότι η ομάδα κυριαρχούσε με τους κινητήρες της Honda, έχοντας στο ενεργητικό της πέντε νίκες για τον Mansell και τέσσερις για τον Piquet, οι δύο αντίπαλοι κατάφεραν τελικά να χάσουν τον τίτλο μέσα από τα χέρια τους και να τον κερδίσει ο Prost, όταν ο Nigell είχε ένα κλατάρισμα και ο Nelson αναγκάστηκε να μπει στα pits υποπτευόμενος το ίδιο φαινόμενο.

Από εκεί όμως ουσιαστικά αρχίζει και η κατηφόρα του, γιατί το 1987 ένα σκασμένο λάστιχο θα τον στείλει στις μπαριέρες της Tamburello (ναι εκεί που θα χάσει αργότερα τη ζωή του ο Senna) και θα χτυπήσει στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να χάσει το 80% του βάθους πεδίου στην όρασή του. Κάτι που όμως δεν ανέφερε σε κανένα, γιατί δεν θα του επέτρεπαν να συμμετάσχει στους αγώνες! Παρά αυτό το πρόβλημα όμως θα καταφέρει να αποσπάσει ακόμα ένα τίτλο, τον τρίτιο και τελευταίο του, με τρείς νίκες στο τέλος της χρονιάς όταν η όρασή του είχε επανέλθει!

Δεν είχε σκοπό όμως να εγκαταλείψει τους αγώνες, παρά τη κακή ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί μέσα στην ομάδα της Williams η οποία ήταν σαφώς υπέρ του Mansell. Έτσι ο Βραζιλιάνος τα μάζεψε και έφυγε όταν είπε μερικά όχι και πολύ κολακευτικά λόγια για την εμφάνιση της γυναίκας του Nigel Mansell, παίρνοντας όμως μαζί του και τους κινητήρες της Honda στην Lotus! Ο Frank Williams που πίστευε ότι είχε ένα σίγουρο συμβόλαιο με τη Honda έμεινε κάγκελο για το 1988!

Ο Nelson θα συμμετείχε για τέσσερα ακόμα χρόνια στην Formula 1, δύο με τη Lotus και δύο με την Benetton που μπορεί να του απέφεραν παχυλά συμβόλαια, αλλά που όμως από αγωνιστικής πλευράς ήταν πολύ μέτρια με δύο νίκες το 1990 (Ιαπωνία και Αυστραλία) και μία το 1991 (Καναδάς) όταν έσβησε ο κινητήρας του Mansell, τη στιγμή που χαιρετούσε τα πλήθη λίγα μέτρα πριν τη καρό σημαία! Συμβαίνουν και αυτά!  

Θα προσπαθήσει να κάνει την μετάβαση στους αγώνες Indy, αλλά ένα ατύχημα θα του στερήσει την κινητικότητα στα πόδια το 1992 και θα τον αναγκάσει να τα παρατήσει για να ασχοληθεί με business.

 

Στις πίστες της Formula 1

To 1979 ήταν η πρώτη του πλήρης αγωνιστική χρονιά δίπλα στον Niki Lauda στην ομάδα της Brabham, αλλά η ομάδα είχε βασικά προβλήματα αξιοπιστίας και εγκατέλειψε στους 11 από τους 15 αγώνες παίρνοντας τον πρώτο βαθμό του στον αγώνα της Ολλανδίας με μια τέταρτη θέση. Αλλά το 1980 ήταν μια καλή χρονιά με μια δεύτερη θέση στην Αργεντινή και την πρώτη του νίκη τις Η.Π.Α. μαζί με δύο ακόμα νίκες στην Ολλανδία και Ιταλία με αποτέλεσμα να ανέβει στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας των οδηγών, 13 βαθμούς πίσω από τον Alan Jones. Αν το 1980 όμως ήταν καλό, το 1981 θα είναι ακόμα καλύτερο και θα κατακτήσει τον πρώτο του τίτλο με νίκες σε Αργεντινή, Σαν Μαρίνο, Γερμανία και Αυστρία.

Το 1982 η BMW που ήταν υπεύθυνη για τους υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες είχε προβλήματα αξιοπιστίας και ο Nelson τελικά κέρδισε μόνο ένα αγώνα στη πίστα του Καναδά.

Τη επόμενη χρονιά όμως θα επανέλθει δριμύτερος με Brabham BT52 και αυτή τη φορά ο κινητήρας της BMW (αν και μόλις τετρακύλινδρος) θα αποδειχτεί ανίκητος και με τέσσερις νίκες, τρείς δεύτερες θέσεις και δύο τρίτους τερματισμούς θα κατακτήσει και πάλι στον τίτλο.

Τις δύο όμως χρονιές που θα ακολουθήσουν (1984 και 1985) η ομάδα της Brabham δεν θα μπορέσει να ανταγωνιστεί την McLaren και θα καταταγεί μόλις πέμπτος στη βαθμολογία με δύο νίκες, ενώ την επόμενη χρονιά θα είναι και η τελευταία στο cockpit της Brabham, μετακομίζοντας τελικά στη Williams. Εκεί θα χάσει ένα σίγουρο πρωτάθλημα το 1986, αλλά θα το κερδίσει το 1987 με τρεις νίκες και επτά δεύτερες θέσεις, αλλά μάλλον ήταν σαν να κλέβεις εκκλησία αφού η Williams FW11B ήταν με διαφορά το ταχύτερο μονοθέσιο στη πίστα χάρη στις εξελιγμένες ηλεκτρονικές αναρτήσεις που διέθετε.

Όμως το κλίμα ήτα πολύ βαρύ στην ομάδα και για τα επόμενα δύο χρόνια θα μετακομίσει στην Lotus, μαζί με τους κινητήρες της Honda, αλλά θα είναι από τις χειρότερες χρονιές του τερματίζοντας έκτος και όγδοος αντίστοιχα. Θα ακολουθήσουν πάντως δύο πολύ αξιοπρεπείς χρονιές με την ομάδα της Benetton, τερματίζοντας τρίτος το 1990 και έκτος το 1991 πριν πετάξει λευκή πετσέτα, κερδίζοντας τον αγώνα του Καναδά.

 

Προσωπική ζωή

Γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου του 1952 στο Rio de Janeiro της Βραζιλίας όταν αυτή η πόλη ήταν ακόμα πρωτεύουσα και ο πατέρας του ήταν ο  Estacio Saouto Maior, πολιτικός ο οποίος το 1960 μετέφερε την οικογένεια στη πόλη της Brazilia όταν αυτή έγινε η πρωτεύουσα. Μάλιστα διατέλεσε υπουργός υγείας στη κυβέρνηση του Jordo Goulard (1961-1964). Ήταν ο πιο μικρός από τρία αδέλφια και άρχισε να συμμετέχει σε αγώνες kart σε ηλικία 14 ετών. Όμως ο πατέρας του ούτε που ήθελε να ακούσει για αγώνες (τον φαντάζονταν παίχτη του τένις, στο οποίο δεν τα πήγαινε και πολύ άσχημα) και έτσι αναγκάστηκε να συμμετάσχει στους αγώνες με το όνομα της μητέρας του, που ήταν Piquet! Μετά από 14 χρόνια στις πίστες, σήμερα διευθύνει την Autotrac που είναι μια πολύ πετυχημένη εταιρεία παρακολούθησης εμπορευμάτων μέσω δορυφόρου. Από το 1998 είναι παντρεμένος με την Viviane se Souza Leao (τρίτος γάμος) και συνολικά έχει αποκτήσει επτά παιδιά.