Louis Renault (1877-1944)

Αγαπούν τα αυτοκίνητά του, αλλά μισούν τον ίδιο! Ακόμα και όταν η Renault γιόρτασε τα εκατό της χρόνια το 1999, οι απόγονοι του Louis Renault, όχι και τόσο ευγενικά αγνοήθηκαν από τους εορτασμούς και με λίγα λόγια τους διαμήνυσαν ότι καλό θα ήταν να μην εμφανιστούν. Στο κέντρο όλης αυτής της παράνοιας που επικρατεί γύρω από τον Louis Renault δεν αιωρείται τίποτα άλλο από τη συνεργασία του με τα ναζιστικές δυνάμεις κατοχής και την προδοτική κυβέρνηση του Vichy κατά τη διάρκεια του δεύτερου μεγάλου πολέμου. Το όνομά του λερώθηκε ανεπανόρθωτα από την ιστορία όταν το 1940 συμφώνησε την κατασκευή 30.000 φορτηγών που θα έμπαιναν στην υπηρεσία των δυνάμεων κατοχής, ενώ ολόκληρο το τεράστιο εργοστάσιο στο Billancourt (στα περίχωρα του Παρισιού) τέθηκε και αυτό στις υπηρεσίες των κατακτητών.

Απολογούμενος πάντως ο ίδιος ανέφερε ότι αυτό ήταν το μικρότερο κακό, γιατί αν αρνιόταν τη συνεργασία οι Γερμανοί θα διέλυαν το εργοστάσιο και θα το μετέφεραν στη χώρα τους με αποτέλεσμα οι 40.000 εργαζόμενοι να χάσουν τη δουλειά τους και η χώρα ένα εργοστάσιο το οποίο θα χρειάζονταν μετά τη λήξη του πολέμου. Και εδώ που τα λέμε, οι απόψεις του αυτές κάθε άλλο παρά παράλογες ακούγονται, όμως κανείς δεν ήθελε να τις ακούσει! Μάλιστα, προς υπεράσπισή του να τονίσουμε ότι κατά τη διάρκεια του πρώτου μεγάλου πολέμου σχεδίασε και κατασκεύασε το Renault FT, το οποίο αποδείχτηκε σαν ένα από τα πρωτοπόρα άρματα μάχης με τα οποία τελικά οι σύμμαχοι κατάφεραν να κερδίσουν τα στρατεύματα του Κάιζερ. Και για αυτή τη συμμετοχή του είχε τιμηθεί με τον σταυρό του Legion d’ Honneur! Άντε τώρα να βγάλεις άκρη σχετικά με το δίκιο και το άδικο.

Πίσω στην αρχή και στο 1899 όταν ο Louis με τα αδέλφια του ίδρυσαν την Renault Freres, αλλά πολύ σύντομα έμεινε μόνος του όταν ο Marcel σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα Paris-Madrid το 1903, ενώ ο Fernard έχασε τη μάχη για τη ζωή μετά από πολύχρονη ασθένεια. Ο Louis ανέλαβε τη διεύθυνση και όχι μόνο κατάφερε να αναδείξει τη Renault σαν τη μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη βιομηχανία της Γαλλίας, αλλά και να κατασκευάζει περισσότερα αυτοκίνητα ακόμα και από τον ίδιο τον Henry Ford. Το πρώτο του αυτοκίνητο ήταν βασισμένο πάνω σε μια De Dion-Bouton, αλλά τώρα διέθετε ένα επαναστατικό ημιαξόνιο τριών συνδέσμων δικής του επινόησης και κιβώτιο ταχυτήτων τριών σχέσεων και - προσέξτε - είχε ακόμα και όπισθεν. Το ονόμασε Voiturette και παρουσιάστηκε στις 24 Δεκεμβρίου του 1898.

Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1918 σε ηλικία 40 ετών παντρεύτηκε την 21 ετών Christiane και απέκτησε τον Jean-Louis στις 24 Ιανουαρίου του 1920. Όμως αυτή του η γρήγορη και τεράστια επιτυχία αποτέλεσε, σε προσωπικό επίπεδο και το σημείο καμπής του. Με την οικογένειά του να διαθέτει το 95% των μετοχών φαίνεται ότι έχασε κάθε μέτρο λογικής, μετατράπηκε σε ένα δικτάτορα (τον αποκαλούσαν όχι και πολύ χαϊδευτικά μικρό Ναπολέων) και ήρθε σε σύγκρουση όχι μόνο με τη Γαλλική κυβέρνηση η οποία ζητούσε καλύτερες συνθήκες εργασίας, αλλά και με όλο το σοσιαλιστικό κίνημα και τα εργατικά συνδικάτα εκείνων των ημερών. Εξελίχτηκε σε έναν αχαλίνωτο και σκληρό καπιταλιστή χωρίς ενδοιασμούς και χωρίς ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους, αλλά μόνο για την παραγωγή.

Μάλιστα δεν θα πέφταμε πολύ μακριά από την πραγματικότητα αν υποστηρίζαμε ότι ένας από τους λόγους που ακόμα και σήμερα ο καπιταλισμός και η δεξιά δεν είναι και τόσο δημοφιλείς στη Γαλλία, οφείλονται στις μεθόδους του Louis! Αλλά δεν σταμάτησε εκεί και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα καθώς ανέπτυξε αντισημιτικές απόψεις, αναφερόμενος ακόμα και στον Andre Citroen σαν τον «μικρό Εβραίο» (le petit Juif), ενώ το 1938 επισκέφτηκε τον ίδιο τον Άντολφ Χίτλερ! Πόσο χειρότερα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα; Τον Σεπτέμβριο του 1944, μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων συνελήφθη για να δικαστεί ως προδότης της Γαλλικής Δημοκρατίας, αλλά η υγεία του κάθε άλλο παρά καλή ήταν και 13 μέρες μετά μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική, όπου και πέθανε στις 28 Οκτωβρίου σε ηλικία 67 ετών. Η επίσημη αιτία του θανάτου ήταν ότι βρέθηκαν ούρα στο αίμα του, αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτό συμβαίνει μόνο μετά από άγριο ξυλοδαρμό!

Τέτοιο ήταν το μίσος των Γάλλων για τον Louis που ο Charles De Gaulle ανάγκασε την οικογένειά του να αποποιηθεί την κληρονομιά και εθνικοποίησε την εταιρεία το 1945, μένοντας μετοχικά στις αγκάλες της Γαλλικής κυβέρνησης ακόμα και μέχρι σήμερα. Όμως παρά το μίσος που έτρεφαν οι Γάλλοι για το πρόσωπο του Louis Renault διατήρησαν το όνομά του στα αυτοκίνητα. Μάλιστα το πρώτο μεταπολεμικό αυτοκίνητο της Renault υπήρξε το 4CV, το οποίο έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία, υπό τη διεύθυνση του Pierre Lefaucheux, αλλά όλοι ξεχνάνε ότι το αυτοκίνητο αυτό είχε σχεδιαστεί από τον Louis με κινητήρα/κίνηση πίσω, κατά τα πρότυπα του «Σκαραβαίου», όπως και όλα τα Renault που ακολούθησαν (Βλέπε R8 και R10).

Η γυναίκα του Christiane το 1956 μήνυσε το Γαλλικό κράτος και ζήτησε την επαναφορά της εταιρείας στην οικογένεια, αλλά όλα εις μάτην. Κάτι που προσπάθησαν και πάλι το 2012 τα εγγόνια του, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Φαίνεται ότι οι αμαρτίες μας πάντα κατατρέχουν και τις επόμενες γενιές!