Niki Lauda: "Μπραντεφέρ" με τη μοίρα του (video)

O τρις πρωταθλητής της Formula 1, Niki Lauda, άφησε τον επίγειο κόσμο των θνητών, από επιπλοκές της επέμβασης μεταμόσχευσης πνεύμονα στην Ελβετία.

«Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε ότι ο αγαπημένος μας Niki κατέληξε ήσυχα…» ήταν μερικές από τις επώδυνες λέξεις των οικείων του με τις οποίες μας γνωστοποιούσαν την αποχώρηση του Lauda από την «πίστα» της ζωής». Διότι, όταν μιλάμε για «θεούς», επ’ ουδενί δεν έχει θέση η λέξη «θάνατος». Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που 43 χρόνια νωρίτερα είχε κατάφερε να τον νικήσει.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή, λαμβάνοντας ως αφετηρία την 1^η Αυγούστου του 1976. Σφυρηλατημένος από το πρωτάθλημα του 1975 και το «φλερτ» με τον τίτλο του 1976, ο Niki ισορροπεί πάνω από την «Πράσινη Κόλαση» του Nurburgring  με το βλέμμα του στραμμένο στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Προδομένος, ωστόσο, από την πίσω ανάρτηση της Ferrari του, ο Αυστριακός πιλότος επιδίδεται «αγκαζέ» μαζί της, σε ένα ταγκό θανάτου, καταλήγοντας στις μπαριέρες, περιστοιχισμένος από φλόγες.

ΟΤΑΝ Ο LAUDA ΠΗΓΕ ΒΟΛΤΑ ΤΟΝ SCHUMACHER

Οι σοκαριστικές εικόνες πέφτουν σαν κεραυνός εν αιθρία στους τηλεοπτικές δέκτες των οπαδών της Formula 1, οι οποίοι αντανακλαστικά θεωρούν πως παρακολουθούν σε ζωντανή μετάδοση το μαρτυρικό και άδοξο τέλος ενός 27χρονου πιλότου που βρισκόταν στον κολοφώνα της δόξας του.  

Δεν επρόκειτο για οφθαλμαπάτη. Ο Niki Lauda βγαίνει από το cockpit καμένος, σημαδεμένος, με κατεστραμμένους πνεύμονες, παραμορφωμένος. Αλλά ζωντανός, αναδυόμενος νικητής από τη λάβα της «Πράσινης Κόλασης». Ο Niki, άθελά του, συμμετείχε σ’ ένα άνισο «μπραντεφέρ» με τη μοίρα του, αλλά στο τέλος ήταν η αντίπαλός του αυτή που βγήκε λαβωμένη.

Πόσες φορές, όμως, μπορείς να νικήσεις τη μοίρα, όταν, μάλιστα, ακόμη και οι πιο δυνατοί λυγίζουν από την πρώτη συνάντηση μαζί της; Ο Lauda, λοιπόν, την καταρράκωσε δις. Η κλίνη του νοσοκομείου δεν κατάφερε να τιθασεύσει τη ζωηράδα και την αστείρευτη ψυχική του δύναμη, μ’ αποτέλεσμα μόλις 42 μέρες μετά το τρομακτικό ατύχημά του να επιστρέψει στην ενεργό δράση!

Το comeback του Αυστριακού ήρωα μέσω της παρουσίας του στο ιταλικό γκραν-πρι έκανε «αίσθηση», με τον Niki να μην καταφέρνει για μόλις μια θέση να ανέβει στο βάθρο. Πλέον, όμως, ο Niki έβλεπε από διαφορετική οπτική γωνία τη ζωή:

«Η ζωή είναι σημαντικότερη από τον Παγκόσμιο τίτλο. Δεν θέλω να αυτοκτονήσω, τουλάχιστον όχι για δεύτερη φορά», ήταν η αποστομωτική απάντηση που έδωσε στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, αναφορικά με την απόφασή του να εγκαταλείψει –λόγω έντονης βροχόπτωσης- στο GP της Ιαπωνίας.

Αναμφίβολα πιο υποψιασμένος και μη επιτρέποντας στις αναθυμιάσεις να νοθεύσουν το σπάνιο έμφυτο ταλέντο του, το 1977, o Niki έκανε κρότο. Μαζί με το πρωτάθλημα μαζί του πίσω πήρε και ό,τι του είχαν στερήσει οι «πράσινες» φλόγες του Nurburgring. Εξαιρούνται τα ανεξίτηλα σημάδια του, τα οποία εσκεμμένα άφησε στο πρόσωπό του, προκειμένου να αποτελούν ένα «καμπανάκι» για τις επόμενες γενιές οδηγών, αναφορικά με τους κινδύνους που εγκυμονούσε η αδιαφορία της διοργανώτριας αρχής να διορθώσει τα κακώς κείμενα.

Το 1979 ο Lauda έκλεισε προσωρινά το κεφάλαιο της Formula 1 προκειμένου να επικεντρωθεί στην εταιρεία του “Lauda Air” η οποία εκτελούσε πτήσεις τσάρτερ. Επέστρεψε όμως το 1982 αγωνιζόμενος για την McLaren, με την οποία κατέκτησε τον τρίτο του τίτλο το 1984. Το πάθος του, ωστόσο, για την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού είχε έλθει σε κορεσμό, και ως εκ τούτου η απόφαση του να την εγκαταλείψει οριστικά, στο τέλος της σεζόν του 1985, ήταν αμετάκλητη. 

Ο παροπλισμός της στολής και του κράνους του σηματοδότησε την ενασχόληση με τη Formula 1 από διαφορετικά πόστα: Χρέη συμβούλου στη Scuderia Ferrari (1993), αγωνιστικός διευθυντής στη Jaguar Formula One Team (2001) και Εκτελεστικός Πρόεδρος της Mercedes-AMG F1 (2012).

Είτε μέσα στο πιλοτήριο των μονοθέσιών του, είτε στην κλίνη του νοσοκομείου, είτε περιμετρικά των πιστών της Formula 1, ο Μεγάλος Niki Lauda ποτέ δεν απέκλινε από την πειθαρχία που επέβαλλε στον εαυτό του και ουδέποτε κατέθεσε τα όπλα, ακόμα και όταν τα έβαλε με την ίδια του τη μοίρα. Αυτός, ήταν, άλλωστε και ο σπουδαιότερος αγώνας της ζωής του, η έκβαση του οποίου τον καθιστά σε κάτι μοναδικό και ανυπέρβλητο.

Ο Niki Lauda δεν υπέκυψε στον θάνατο μιας και είχε φροντίσει 43 χρόνια πριν να τον υπερκεράσει. Απλά μεταπήδησε στον Ουρανό, όπου «συνάντησε» και τον μεγάλο του αντίπαλο, James Hunt.