Vulcan Bomber

Και όμως υπήρχαν μέρες που τα βομβαρδιστικά έπρεπε να πετούν ψηλά και γρήγορα, μεταφέροντας μια μοναδική βόμβα, κατά προτίμηση ατομική, για να την… δωρίσουν στη Σοβιετική Ρωσία.

Μέσα σε αυτές τις νέες ανάγκες πολέμου, το 1947 η βρετανική υπηρεσία αεροπορίας αποφάσισε την παραγωγή ενός νέο βομβαρδιστικό που θα έπρεπε να ξεπερνά τα 500 μίλια σε ταχύτητα, να φτάνει τα 50.000 πόδια και να είχε αυτονομία πτήσης 3.500 μιλίων.

Για αυτό τον στόχο σχεδιάστηκε το πρώτο «βομβαρδιστικό μεγάλης ακτίνας», με πτέρυγες τύπου Δέλτα και το πρωτότυπο πέταξε στις 30 Αυγούστου του 1952. Το πρώτο Vulcan (ο θεός της φωτιάς, βλέπε Ήφαιστος) παρουσιάστηκε επίσημα το 1956 και προς μεγάλη έκπληξη (δυσάρεστη) όλων των παρευρισκόμενων επισήμων και δημοσιογράφων, κατέπεσε και συντρίβει στο Heathrow στην παρθενική του πτήση. Οι δύο πιλότοι χρησιμοποίησαν τα εκτινασσόμενα καθίσματα και σώθηκα, αλλά δεν συνέβη το ίδιο και με τους τέσσερις επιβαίνοντες.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό το συμβάν, που το Vulcan ποτέ δεν εκτέλεσε τον σκοπό για τον οποίο σχεδιάστηκε, αφού όταν παρουσιάστηκε οι πύραυλοι εδάφους-αέρος είχαν εξελιχτεί και αυτοί και μπορούσαν πλέον πολύ εύκολα να το πλήξουν. Όμως παρέμεινε σε μαχητική ετοιμότητα και το 1982, σχεδόν 30 χρόνια μετά, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, χωρίς να εξαπολύσει ούτε μια βόμβα!

Όχι ακριβώς γιατί κατά τον πόλεμο των Falklands, η βρετανική αεροπορία θέλησε να βομβαρδίσει το αεροδρόμιο του Port Stanley, που όμως βρισκόταν 8.000 μίλια μακριά. Έτσι τα αεροπλάνα μετατράπηκαν σε συμβατικά βομβαρδιστικά και τα πληρώματα εκπαιδεύτηκαν για ανεφοδιασμό στον αέρα. Στις 30 Απριλίου τα Vulcan απογειώθηκαν με 11 Victor συνοδείας, που είχαν μετατραπεί σε ιπτάμενες δεξαμενές, ώστε να εφοδιάζουν το ένα το άλλο και τα υπόλοιπα τα Vulcan, ώστε να φτάσουν στα Falklands. Τελικά έφτασαν και βομβάρδισαν τον διάδρομο, σε μια πράξη περισσότερο ψυχολογική και λιγότερο σαν μια καταστρεπτική πολεμική επιχείρηση.