Lamborghini Miura: Ποιανού είναι το παιδί;

Στις 3Νοεμβρίου του 1965, στο Turin Motor Show μια καινούργια ιστορία στο βιβλίο της αυτοκίνησης γράφτηκε! Ήταν η μέρα της γέννησης του πρώτου supercar! Ο Ferruccio Lamborghini έκανε πολύ καθαρές τις προσθέσεις του, αν και σε πρώτη φάση παρουσιάστηκε μόνο ένα πλαίσιο που στο κέντρο του έφερε, εγκάρσια τοποθετημένο, ένα τρομερό V12 κινητήρα. Η prima donna της Ιταλίας, η Ferrari δηλαδή δεν ήταν πλέον μόνη της! Στην έκθεση που ακολούθησε, αυτή της Γενεύης τέσσερις μήνες αργότερα, ολόκληρο το αυτοκίνητο έκανε την εμφάνισή του!

Από εδώ ξεκίνησαν όλα. Η Miura ήταν, όχι μόνο ένα ξεχωριστό - διαφορετικό αυτοκίνητο που ανέτρεψε τα μέχρι τότε δεδομένα (με κινητήρα V12 τεσσάρων λίτρων στο κέντρο, τοποθετημένο όμως εγκάρσια και με επιδόσεις κοντά στα… 300 km/h), αλλά ήταν και το πρώτο πραγματικό «supercar», τουλάχιστον όπως τα ξέρουμε σήμερα. Και να φανταστείτε ότι οι μηχανικοί της Lamborghini (οι περίφημοι Gian Paolo Dallara, Polo Stanzani και Bob Wallace) σχεδίασαν το αυτοκίνητο κρυφά από τον Ferruccio, που δεν ήθελε να ακούσει για σπορ αυτοκίνητα, έχοντας εστιάσει την λογική της Lamborghini στα πολυτελή Grand Tourer.

Το πλαίσιο του αυτοκινήτου (αυτό που ονομάζουμε σαν «rolling chassis», δηλαδή κινητήρας, μετάδοση και αναρτήσεις που στηρίζονται πάνω σε ξεχωριστό υποπλαίσιο ανεξάρτητο από το περίβλημα), παρουσιάστηκε στην Έκθεση του Τορίνο το 1965, με το ολοκληρωμένο πρωτότυπο P400 (posteriore 4 litri) να κάνει την εμφάνισή του στην Έκθεση της Γενεύης το 1966. Η υποδοχή που του επεφύλαξε το κοινό ήταν τουλάχιστον… μεγαλειώδης. Και να φανταστείτε ότι κανείς δεν ήξερε για το αν ο κινητήρας χωρούσε κάτω από το σχέδιο του Gandini (;) το οποίο τελείωσε μόλις μερικές ώρες πριν από την επίσημη παρουσίασή του στην Έκθεση. Έτσι γέμισαν το πίσω μέρος του αυτοκινήτου με μολύβι για να «κάτσει» η ανάρτηση και να χαμηλώσει το αυτοκίνητο! Τελικά, για καλή τους τύχη, ο V12 κινητήρας χώρεσε! Το πρώτο μοντέρνο supercar είχε γεννηθεί σαν… έκπληξη και ήταν μια πραγματική αποκάλυψη.

Περί πατρότητας

Από τη πρώτη μέρα της παρουσίασής του υπήρξαν ερωτηματικά σχετικά με την πατρότητά του. Ποιος το είχε σχεδιάσει; Πρακτικά, η σχεδίαση προερχόταν από το design studio του Nuccio Bertone, όμως όλοι παραδέχονταν ότι οι πινελιές ανήκαν στον μεγάλο Marcello Gandini. Μέχρι το πρόσφατα δηλαδή, γιατί τα πράγματα μπερδεύονται μετά την υποψηφιότητα και του Giorgetto Giugiaro, ο οποίος και αυτός δάνειζε τις σχεδιαστικές του ικανότητες στο studio Bertone, πριν μάλιστα την άφιξη του Gandini. Να θυμίσουμε εδώ ότι εκείνες τις μέρες ο Giugiaro είχε αποχωρήσει για να βοηθήσει την Ghia. Μάλιστα, σε συνέντευξή του τον Δεκέμβριο του 1996 είχε δηλώσει: «Όταν αποχώρησα από τον Bertone δεν είχα την δυνατότητα να παρακολουθήσω την εξέλιξη των σχεδίων μου. Ο Gandini πήρε τα σχέδιά μου και τελείωσε το αυτοκίνητο (τη Miura δηλαδή), η σχεδίασή του κατά 70% ανήκει σε εμένα!»

Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια παρένθεση για να θυμίσουμε ότι το αρχικό σχέδιο του αυτοκινήτου προορίζονταν για τον Bizzarrini, αλλά ο Bertone βλέποντας ότι αυτός δεν είχε τις δυνατότητες για την παραγωγή του αυτοκινήτου, πρότεινε το σχέδιο στον Lamborghini. Αλλά όπως είπαμε και πιο πάνω, η σχεδιαστική πατρότητα του αυτοκινήτου αμφισβητήθηκε από τη πρώτη στιγμή. Οι περισσότεροι πάντως υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι η σχεδίαση ανήκει αποκλειστικά στον Gandini και ο Giugiaro δεν είχε την οποιαδήποτε εμπλοκή. Μάλιστα, εκείνες τις ημέρες οι δικηγόροι του Gandini είχαν επισκεφτεί τον Giugiaro (για να λυθεί το θέμα) ο οποίος τότε είχε αρνηθεί την οποιαδήποτε εμπλοκή του. Αυτό όμως μέχρι τον Οκτώβριο του 2012, οπότε και ο Giugiaro επανέφερε επίσημα και πάλι το ζήτημα για δεύτερη φορά μετά το 1996, παρουσιάζονταντας σχέδια από το 1964 και υποστηρίζοντας ότι ο Gandini είχε επηρεαστεί από τη δουλειά του! Βέβαια, τα πρώτα σχέδιά του έχουν ημερομηνία 16 Οκτωβρίου του 1964 και τα δεύτερα 3 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, ενώ ο Giugiaro ποτέ δεν υποστήριξε ότι είχε παραγγελία να σχεδιάσει κάποιο αυτοκίνητο για την Lamborghini, αλλά αντίθετα για την Bizzarrini.

Όπως βλέπετε λοιπόν, τα πράγματα κάθε άλλο παρά ξεκάθαρα είναι και πολύ λίγα ξέρουμε για την εμπλοκή του ίδιου του Bertone, ο οποίος ίσως να είχε αφήσει τον Giugiaro να πιστεύει ότι εργάζονταν πάνω σε κάποιο νέο κεντρομήχανο Bizzarini, ώστε να μην διαρεύσει ο πραγματικός πελάτης, γνωρίζοντας ότι ο Giugiaro ήταν σε συνομιλίες με την Ghia και επρόκειτο να αποχωρήσει. Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο Giugiaro εργάζονταν πάνω σε ένα αυτοκίνητο χωρίς όμως να έχει πραγμαρτικά γνώση για τον πελάτη.

Στην ιστορία θα πρέπει να αναφερθούμε και στη τρίτη πλευρά, αυτή της Lamborghini, η οποία βεβαίως και γνώριζε την ύπαρξη της P400! Είναι πρακτικά αδύνατον ο Gian Paolo Dallara να μην ήταν ενημερος για τη δουλειά του Bertone το 1964! Αν λοιπόν ο Piero Stroppa, που ήταν ο αντικαταστάτης του Giugiaro, έφτασε στο studio του Bertone τον Απρίλιο του 1965, αυτό σημαίνει ότι ο Giugiaro είχε εγκαταλέιψει την ομάδα εκείνες τις ημέρες. Ο Bertone πάντως είχε έρθει σε επαφή με τον Marcello Gandini (ο οποίος τότε εργάζονταν για το Marazzi) από το 1963, αλλά ο Giugiaro δεν τον ήθελε και έτσι η πρόσληψή του καθειστέρησε μέχρι την απόχώρησή του. Έτσι, ο Gandini πρακτικά άρχισε να εργάζεται για τον Bertone από την 1η Νοεμβρίου του 1965 και αυτό μας επειβαιώνει το γεγονός ότι ο Marcello ποτέ δεν μοιράστηκε το ίδιο γραφείο με τον Giorgetto, με τον τελευταίο να έχει παραιτηθεί από τις 5 Οκτωβρίου του 1965.

Μάλιστα, υποστηρίζεται ότι ακόμα και στη πρώτη παρουσίαση του αυτοκινήτου σαν «rolling chassis», ο Ferruccio δεν είχε αποφασίσει την παραγωγή του αυτοκινήτου και μόνο μετά τα θετικά σχόλια πείστηκε να δώσει το πλαίσιο για ντύσιμο στον Bertone. Αν πιστέψουμε αυτό, τότε οι εργασίες θα πρέπει να άρχισαν το νωρίτερο τον Νοέμβριο του 1965, με τα πρώτα σχέδια από τον Gandini να κάνουν την παρουσίασή τους τον Δεκέμβριο και την κατασκευή του πρωτοτύπου να αρχίζει τον Ιανουάριο της επόμενης χρονιάς.

Ποια είναι η αλήθεια λοιπόν; Υπάρχει χώρος για τον Giugiaro στη σχεδίαση της Miura, ή αυτή έιναι παιδί αποκλειστικά του Gandini; Πρόκειται για ένα μυστήριο και πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να πάρει θέση. Με την παραπάνω ανάλυση όμως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η πατρότητα ανήκει στον Gandini, αν και ποτέ δεν θα μάθουμε αν επηρεάστηκε από κάποια σχέδια του Giugiaro που τυχαία (;!) έπεσαν στα χέρια του! Πολύ φοβόμαστε ότι ποτέ δεν θα μάθουμε τελικά… ποιανού είναι το παιδί!