Hillman Imp: Το Mini… ανάποδα

Το 1955 ήταν η χρονιά που η Roots αποφάσισε ότι και αυτή θα έπρεπε να έχει το δικό της μικρό αυτοκίνητο στο ένα λίτρο. Έτσι απλά. Άλλωστε όλοι έβλεπαν ότι η μαζική αυτοκίνηση ήταν το μέλλον για τη εκβιομηχάνιση κάθε αναπτυγμένης χώρας. Το «προσωπικό μεταφορικό μέσο» ήταν μια ακόμα πηγή πλουτισμού, όχι μόνο για τα ίδια τα εργοστάσια παραγωγής, αλλά και γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η ίδια η μεταφορά, προϊόντων, ανθρώπων και ιδεών είναι πηγή πλούτου!

Ανέθεσε λοιπόν στους Michael Parkes και Tim Fry να σχεδιάσουν το μεταφορικό μέσο των ονείρων τους από ένα λευκό χαρτί. Οι προδιαγραφές ήταν απλές: Να χωρά τέσσερις και να πιάνει τα 90 km/h. Πάντως το πρωτότυπο που παρουσίασαν με κινητήρα της Villiers δεν εγκρίθηκε από τον Lord Roots, γιατί δεν ήταν αρκετά μικρό και τελικά παρουσιάστηκε σαν μια μεγαλύτερη έκδοση που ονομάστηκε Apex. Επίσης, δεν φόρεσε τον κινητήρα της Villiers, αλλά ένα τετρακύλινδρο από την Coventry Climax. Ένα κινητήρα που αρχικά είχε σχεδιαστεί σαν σταθερή αντλία για τα πυροσβεστικά οχήματα. Μεγάλα του πλεονεκτήματα ήταν η μοντέρνα του τεχνολογία με εκκεντροφόρο επικεφαλής, αλλά και η ελαφρά κατασκευή από αλουμίνιο, αφού θα έπρεπε να μεταφέρεται από τέσσερις πυροσβέστες!

 

Αλλαγή αρχιτεκτoνικής

Οι δύο σχεδιαστές ανέλαβαν και πάλι δράση και αυτή τη φορά άλλαξαν αρχιτεκτονική τοποθετώντας τον κινητήρα πίσω! Και αυτό ήταν μια πρωτιά για την βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία!

Το Imp, όπως τελικά ονομάστηκε το αυτοκίνητο, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 3 Μαίου του 1963 και κατασκευάζονταν στο ολοκαίνουργιο εργοστάσιο του Linwood κοντά στο Paisley. Η τοποθεσία όμως αυτή επιλέχτηκε με καθαρά πολιτικούς λόγους, αφού η βρετανική κυβέρνηση για να δώσει το αναγκαίο δάνειο, απαιτούσε αυτό να κατασκευαστεί σε υποβαθμισμένη περιοχή, ώστε να τονώσει την τοπική οικονομία. Και αυτό μπορεί να ήταν πολύ καλό για τους τοπικούς εργάτες, όχι όμως και για την Roots που αναγκάστηκε να παράγει πολύπλοκα βιομηχανικά προιόντα (όπως είναι ένα αυτοκίνητο), χωρίς ειδικευμένο εργατικό δυναμικό!

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα της Roots, γιατί μπαίνοντας για πρώτη φορά στη μικρή κατηγορία, το δίκτυό της κάθε άλλο παρά εκπαιδευμένο ήταν για το νέο αγοραστικό κοινό, που άρχισε να κάνει τις πρώτες του ερωτήσεις! Όμως, παρόλα αυτά το προιόν ήταν τόσο καλό σχεδιαστικά που πρακτικά… πουλούσε μόνο του!

 

Σχεδίαση

Αν θέλει πάντως κανείς να βρεί τις ρίζες τις σχεδίασής του, καλό θα ήταν να ανατρέξει στο Chevrolet Corvair, όπως άλλωστε και τα NSU. Όμως, λόγω της αρχιτεκτονικής του μην νομίζετε ότι υστερούσε σε χώρους, συγκριτικά π.χ. με το Mini. Χωρούσε άνετα τέσσερα άτομα και διέθετε δύο αποθηκευτικές… τοποθεσίες, μια μικρή εμπρός και μια πιο μεγάλη πίσω από τα καθίσματα, στην οποία όμως έφτανες ανοίγοντας το πίσω τζάμι!

 

Στοιχεία και άλλα

Κατασκευάστηκε από το 1963 έως το 1976 και γνώρισε σχετική εμπορική επιτυχία πουλώντας 440.032 αντίτυπα. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ξεχώρισε από τα υπόλοιπα της κατηγορίας λόγω του κινητήρα του, που ήταν με διαφορά ο καλύτερος. Όπως είπαμε, το τετρακύλινδρο σύνολο που ήταν κατασκευασμένο από αλουμίνιο διέθετε εκκεντροφόρο επικεφαλής και ήταν τοποθετημένο κατά τον διαμήκη άξονα πίσω από τον νοητό πίσω άξονα. Από 875 κυβικά εκατοστά απέδιδε 39 ίππους στις 5.000 σ.α.λ. Οι αναρτήσεις του αποτελούνταν από προβληματικά εγκάρσια μεγάλα ψαλίδια εμπρός (που έδιναν στους εμπρός τροχούς περίεργες γωνίες) και υστερούντες βραχίονες πίσω. Τα φρένα πάλι μπορεί να ήταν ταμπούρα, αλλά ήταν αρκετά δυνατά για τα 731 κιλά που ζύγιζε. Όσο για τις διαστάσεις του, το μήκος του έφτανε τα 3,5 m και το μεταξόνιο τα 2,15 m.

 

Άλλες εκδόσεις

Η γρήγορη έκδοση ήταν το Stileto με επικλεινή πίσω οροφή (1967-1972), το οποίο χάρη σε δύο καρμπυρατέρ της Stromberg ανέβασε τους ίππους του στους 51. Επίσης, πουλήθηκε ως Singer με πλουσιότερο εξοπλισμό, ως έκδοση Van (μικρό φορτηγό) και ως Husky πάνω στην ίδια καρότσα, αλλά με πλευρικά τζάμια αυτή τη φορά και απίστευτους εσωτερικούς χώρους.