Alfa Romeo Aerodinamica Spider: Μια οπτασία

Θα μπορούσε να ήταν ένα αυτοκίνητο βγαλμένο από κινηματογραφική ταινία επιστημονικής φαντασίας. Περισσότερο μια οπτασία και λιγότερο ένα όχημα. Περισσότερο μια ιδέα και λιγότερο μια πραγματικότητα.

Το Aerodinamica Spider, περισσότερο πάντως γνωστό ως Aerospider, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα στην ιστορία του αυτοκινήτου, και ένα από τα πιο πρόδηλα «θα μπορούσε να ήταν»! Γιατί δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι ήταν ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα με τον κινητήρα στο κέντρο, αλλά και γιατί η αεροδυναμική του αντιμετώπιση ήταν πρωτοποριακή, αλλά και γιατί η θέση του οδηγού βρισκόταν στο κέντρο, πενήντα ολόκληρα χρόνια πριν την McLaren F1.

Μάλιστα λέγεται ότι αν ή μοίρα του δεν ήταν αυτή που ήταν, θα φορούσε και τον V12 κινητήρα της Alfa Romeo που σχεδιάζονταν και αυτό θα του έδινε τη θέση του πρώτου supercar!

Όμως τίποτα από αυτά δεν έμελε να γίνουν! Τη μοίρα δύσκολα την πολεμάει κανείς!

Και μην νομίζετε ότι ήταν ένα από εκείνα τα πρωτότυπα που γεννήθηκαν από καπρίτσιο και ποτέ δεν οδηγήθηκαν. Η Aerodinamica αντίθετα έκανε την εμφάνισή της στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και κρύφτηκε από τα μάτια του κόσμου μόνο κατά τη διάρκεια του δεύτερου μεγάλου πολέμου. Κανείς όμως δεν ξέρει γιατί κατασκευάστηκε και γιατί προτιμήθηκε τελικά να ξεχαστεί και να παραμείνει ένα μοναδικό πείραμα.

 

Οι παίχτες  

Οι βασικοί παίχτες ης ιστορίας μας είναι τρείς όμως. Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και μια τέταρτη φιγούρα, αυτή του ίδιου του Μουσολίνι ο οποίος ενεπλάκει στη κατασκευή του αυτοκινήτου γιατί αυτός είναι υπεύθυνος για το ότι η Aerodinamica δεν εξελίχτηκε τελικά από το ίδιο το εργοστάσιο της Alfa Romeo, αλλά σε μια επαρχιακή πόλη της Κροατίας!  

Όμως ο βασικός υπεύθυνος για την Aerodinamica δεν είναι άλλος από τον μεγάλο σχεδιαστή Vittorio Jano! 

Και θα πρέπει να θυμηθούμε ότι η Alfa Romeo μπορεί να κυριαρχούσε στις πίστες, αλλά το 1934 με την εμφάνιση των Auto Union Type A (που είχαν τον κινητήρα στο κέντρο), αλλά και με τις Mercedes W25 (που μπορεί να είχαν τον κινητήρα εμπρός, αλλά οι υπερσυμπιεζόμενοι κινητήρες τους με εκκεντροφόρους επικεφαλής ήταν πολύ δυνατοί) βρέθηκε ξαφνικά στο περιθώριο. Κάτι έπρεπε να γίνει και μάλιστα γρήγορα, άλλωστε ήταν θέμα εθνικού γοήτρου!  

Έτσι ο Jano άρχισε να σκέπτεται διάφορες λύσεις. Πρώτα από όλα αποφάσισε τη σχεδίαση ενός  νέου κινητήρα V12, αλλά και η ιδέα του κινητήρα στο κέντρο δεν ήταν κάτι που θεωρούσε απίθανο. Μόνο που η Alfa Romeo δεν είχε πείρα στη σχεδίαση και κατασκευή μιας τέτοιας αρχιτεκτονικής και έτσι (πιστεύουμε) ότι για λόγους ρίσκου, αποφάσισε να δόσει (μυστικά μάλιστα) τη σχεδίαση και κατασκευή ενός κεντρομήχανου αυτοκινήτου στους αδελφούς Gino και Oscar Jankovits που είχαν το εργαστήριό τους… απέναντι στην Κροατία! Οι πρακτικά άγωστοι αυτοί καροσερίστες είχαν το εργαστήριό τους στο Fliume (σήμερα ονομάζεται Rijeka), το οποίο όμως ουσιαστικά ήταν υπό Ιταλική επιρροή.

Γιατί όμως ο Jano αποφάσισε (ή αναγκάστηκε) να δόσει την κατασκευή ενός τόσο σημαντικού αυτοκινήτου… έξω; Πρώτα από όλα λέγεται ότι ήθελε να βοηθήσει τους άγνωστους αυτούς καροσερίστες, με τους οποίους υποτίθεται ότι είχε οικογενειακούς δεσμούς, αλλά ποιός το πιστεύει αυτό;

 Όμως η πιο εύκολη δικαιολογία για αυτή του την απόφαση μάλλον θα ήταν ότι ήθελε να κρύψει την εξέλιξη του αυτοκινήτου από τα μάτια των υπόλοιπων Ιταλών κατασκευαστών, κανείς δεν έπρεπε να γνωρίζει για το που θα οδηγούσε την εξέλιξη!

Γι’ αυτό το σκοπό έστειλε το πλαίσιο μιας 6C-2300 (no 700316) στο Fiume το 1934, το οποίο όμως ήταν τροποποιημένο ώστε πλέον ο εξακύλινδρος κινητήρας να βρίσκεται στο κέντρο! Μάλιστα ίσως ξέροντας, ότι επρόκειτο να απαγορευτούν οι υπερσυμπιεστές, ο κινητήρας ήταν αναβαθμισμένος με δύο τριπλά Weber 36DO4! Φυσικά κανείς δεν πιστεύει ότι μια τέτοια κατασκευή και ένας τέτοιος κινητήρας θα έβγαιναν ποτέ από το Portello και θα έφταναν στα χέρια των αδελφών Jankovits, αν δεν επρόκειτο να έχουν… κεντρικές ευλογίες!

 

Σχεδίαση

Πάντως αν και το σχέδιο ήταν μυστικό σώθηκε πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη σχεδίαση και κατασκευή του αυτοκινήτου και υποψιαζόμαστε ότι ο Jano θα ήθελε με αυτό τον τρόπο να παρακολουθεί για το πώς εξελίσσονταν το όλο project και να δίνει οδηγίες για τη σχεδίαση.

Μάλιστα τα αρχικά σχέδια του 1935 δείχνουν ένα αυτοκίνητο που φορούσε το κιβώτιο ταχυτήτων πίσω από το διαφορικό, κάτι που άλλαξε σε επόμενες απεικονήσεις, με το κιβώτιο ταχυτήτων να προέρχεται από τώρα από τη Lancia Lambda. Το κιβώτιο ήταν τεσσάρων σχέσεων με τον κινητήρα των 2.309 κ.εκατ. να αποδίδει 105 ίππους στις 4.800 σ.α.λ. Οι αναρτήσεις αποτελούνταν ουσιαστικά από διπλά ψαλίδια εμπρός, με βραχίονες πάνω και ημιελλειπτικο φύλλο σούστας εγκάρσια τοποθετημένο κάτω. Πίσω πάλι οι υστερούντες βραχίονες ελέγχονταν από την ίδια διάταξη, καθώς και από αντιστρεπτική δοκό. Τέλος τα φρένα ήταν τέσσερα ταμπούρα με το βάρος του όμως να μην ξεπερνά τα 1.150 κιλά.

 

Το πλαίσιο

Ήταν εξολοκλήρου μεταλλικό και έτσι τα κιλά του μάλλον είναι λίγα, με τα φτερά ενσωματωμένα στη σχεδίαση (ακόμα μια πρωτιά) και απόλυτα αεροδυναμικό. Μάλιστα λέγεται ότι ο «μάγος του αέρα», που δεν ήταν άλλος από τον Ούγγρο Paul Jaray (άλλωστε και ο Jano ήταν Ουγγρικής καταγωγής με το οικογενειακό του όνομα να είναι Janos Viktor), και ο οποίος λέγεται ότι επηρέασε την όλη σχεδίαση. Έτσι το αυτοκίνητο δείχνει κάτι περισσότερο από απλό, ίσως απλοικό θα λέγαμε και για να σας πούμε την αλήθεια, δεν μοιάζει λίγο με το πρώτο Audi coupe; Αντίθετα όμως με το coupe, η ουρά του «σβήνει» πιο όμορφα και πίσω από τους τρείς επιβάτες (!) ανοίγουν δύο φύλλα που αποκαλύπτουν τον κινητήρα. Ναι, υπάρχει πολύς χώρος για ένα V12!

 

Υπό πυρ

Η αποχώρηση του Jano από την Alfa Romeo σήμαινε και το τέλος του Aerospider, ο V12 κινητήρας δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα και έτσι οι αδελφοί Jankovits άρχισαν να κυκλοφορούν το αυτοκίνητο στο δρόμο, σαν το προσωπικό τους όχημα. Γι’ αυτό το σκοπό πρόσθεσαν τζάμι εμπρός μαζί με φλας και προφυλακτήρες!

Με το τέλος του πολέμου όμως με τη Γιουκοσλαβία πλέον να περνά στην άλλη πλευρά του μπλοκ, αποφάσισαν να το… σκάσουν! Ξέθαψαν το αυτοκίνητο και τα Χριστούγενα του 1946 προχώρησαν σε μια απελπισμένη απόδραση κινηματογραφικού τύπου, απλά σπάζοντας τη μπάρα στα σύνορα με την Ιταλία κάτω από καταιγισμό από σφαίρες, με τις τρύπες τους ακόμα να υπάρχουν στη καρότσα! Το αυτοκίνητο είχε σωθεί!

Those were the days!