Alfa Romeo Giulia GTA: Λιγότερο, άρα περισσότερο

Όπως όλα τα πράγματα στην Ιταλία, έτσι και αυτό άρχισε με δραματικό τρόπο. Μια αποτυχία μετατράπηκε σε ένα από τα πιο λατρεμένα αυτοκίνητα όλων των εποχών! Ο λόγος για την Alfa Romeo Giulia Sprint GTA!

Το αυτοκίνητο σχεδιασμένο από τον νεαρότατο τότε Giorgetto Giugiaro, όταν ακόμα νοίκιαζε την έμπνευσή του στο studio Bertone, πέρασε στην ιστορία σαν ένα all time classic. Ήταν οι αναλογίες του, οι οποίες από τη πρώτη στιγμή ήταν θεϊκές, ήταν οι χαριτωμένες γωνίες του, ήταν οι σωστές ευθείες που συνδυάζονταν με τις σωστές καμπύλες.

Και αυτή εδώ ειδικά η έκδοση, η GTA με το «Α» για Alleggerita (δηλαδή ελαφρωμένο) δείχνει ακόμα πιο όμορφη. Βαμμένη πάντα στο κόκκινο Rosso Alfa (κωδικός χρώματος AR501), που είναι το σωστό χρώμα για αυτό το αυτοκίνητο, εκτός και αν βέβαια προτιμάτε το λευκό  AR013 Bianco Spino! Στηρίζεται πάνω σε απλές και παχιές Camagnolo, με ελάχιστη μάσκα, με κάτι σαν χερούλια και φορώντας τα υπερήφανα σήματα της «Quadrifoglio».

Η GTA Corsa (δηλαδή η αγωνιστική έκδοση) είναι σπάνια, αλλά ακόμα πιο σπάνια είναι η Stradale (δηλαδή η έκδοση δρόμου), αφού ελάχιστα αυτοκίνητα παρέμειναν original μέσα στα χρόνια, χωρίς μετατροπές.

 

Η αποτυχία

Όπως είπαμε όλα άρχισαν με μια αποτυχία. Όλα άρχισαν στον αγώνα του Mille Miglia του 1956, όταν οι αδελφοί Carlo και Dore Leto di Priolo «αγόρασαν χωράφι» με την οικογενειακή Alfa Giulietta Sprint Veloce. Αποφάσισαν λοιπόν να παρκάρουν το κατεστραμμένο αυτοκίνητο στην Carrozzeria Agate, για τις αναγκαίες βελτιώσεις! Όταν το αυτοκίνητο αναδύθηκε, αυτή τη φορά ζύγιζε μόλις 750 κιλά και ονομαζόταν Giulietta Sprint Veloce Zagato! Στον επόμενο αγώνα στη Monza κέρδισε και ο Zagato πήρε είκοσι παραγγελίες! Η Alfa Romeo έπιασε το μήνυμα και ανέθεσε στον Zagato τη σχεδίαση ελαφρωμένων εκδόσεων, μια συνεργασία που θα κατέληγε στην παραγωγή της SZ το 1960.

Όμως παράλληλα είχε δημιουργηθεί η Autodelta tο 1963 υπό τους οι Carlo Chiti (!) και Ludovico Chizzola. Και οι δύο είχαν αποχωρήσει από τη Ferrari το 1961 με τον Chiti να δημιουργεί την ATS πάνω στα χρήματα του κόμη Volpi. Αυτό όμως δεν κράτησε πολύ. Για καλή τους τύχη η Autodelta αναδείχτηκε πολύ γρήγορα σαν ένας από τους πιο δυναμικούς μετατροπείς και όταν η Alfa Romeo αποφάσισε να στήσει το δικό της «αγωνιστικό μαγαζί», αγόρασε αρχικά ένα μεριδιο στην Autodelta και το 1964 την απορρόφησε τελείως.

Οι αγώνες πλέον έπαιζαν ένα σημαντικό προοθητικό παράγοντα  στις πωλήσεις και το «νικάς τη Κυριακή, πουλάς τη Δευτέρα» αποτέλεσε το κύριο εμπορικό όπλο της Alfa Romeo. Η ελαφρωμένη κατά εκατό κιλά Giulia Ti Super κατάφερε να κερδίσει πολλούς αγώνες, αλλά τελικά δεν μπόρεσε να τα βάλει με την Lotus Cortina. Η απάντηση ήρθε στο πρόσωπο της Giulia Sprint GT με τον Carlo Chiti να αρχίζει το 1964 την προετοιμασία του αυτοκινήτου, με στόχο το Group 2 στο Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού.

 

Η επιτυχία

Στις 18 Φερβρουαρίου του 1965 η πρώτη Giulia Sprint GTA Stradale παρουσιάστηκε στο Autosalon του Άμστερνταμ, για να ακολουθήσει η GTA 1300 Junior το 1968 μαζί με τις 1750/ 2000GTAm. Με μια πρώτη ματιά το αυτοκίνητο ήταν σχεδόν ίδιο με αυτό της παραγωγής και εξωτερικά υπήρχε μια πιο απλοποιημένη μάσκα, μικρά πρακτικά χερούλια στις πόρτες και φυσικά τα σήματα Quadrifoglio. Όταν όμως πλησίαζες πιο κοντά ανακάλυπτες ότι τα φτερά ήταν πρόσθετα κατασκευασμένα από Peraluman 25, ένα κράμα μετάλλου που αποτελούνταν από αλουμίνιο, μαγνήσιο και μαγκάνιο, ενώ από ελαφρά κράμματα ήταν το καπό και ολόκληρο το πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Φυσικά για να διατηρήσει την ακαμψία του, όλο στηρίζονταν στην εσωτερική μεταλλική καρότσα.

Επίσης είχε αφαιρεθεί η ηχομόνωση και ο πίνακας οργάνων ήταν και αυτός από… χαρτί. Τα πλαινά και πίσω τζάμια είχαν αντικατασταθεί από Perspex με το βάρος να έχει μειωθεί κατά 205 κιλά και τα συνολικά κιλά να έχουν κατέβει στα 820. Όλα αυτά έπιασαν τόπο και η GTA έγινε το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που κατάφερε να γράψει χρόνο κάτω από δέκα λεπτά στη πίστα του Nurburgring.

Όμως υπήρχαν και προβλήματα, γιατί για να λάβει η GTA έγκριση στο Group 2, θα έπρεπε να έχει κατασκευάσει τουλάχιστον χίλια αυτοκίνητα. Έτσι η Alfa Romeo αναγκάστηκε να παράγει τα αυτοκίνητα στο εργοστάσιό της στο Arese και από εκεί να τα στέλνει στην Autodelta, όπου αποσυναρμολογούνταν, για να υποστούν τις αναγκαίες αγωνιστικές βελτιώσεις. Διπλή δουλειά δηλαδή. Στις μετατροπές συμπεριλαμβάνονταν ψυγείο λαδιού, μαζί με βαθύτερο κάρτερ, καθώς και γυάλισμα των εισαγωγών. Επίσης ο κινητήρας των 1570 κ.εκατ. διέθετε έμβολα με υψηλότερη συμπίεση, πιο γρήγορους εκκεντροφόρους και ελαφρωμένο στρόφαλο με αποτέλεσμα οι ίπποι να ανέβουν στους 150 και αργότερα στους 175, με τη συμπίεση να φτάνει τη σχέση 11:1. Επίσης υπήρχε νέο πίσω ελεγχόμενο διαφορικό με επανασχεδιασμένες πίσω γλύστρες και νέες εμπρός βάσεις, για τα ψαλίδια, ώστε οι τροχοί να αποκτήσουν περισσότερο αρνητικό κάμπερ.

Τον Σεπτέμβριο του 1966 παρουσιάστηκε μια πιο μικρή εκδοση 1.290 κ.εκατ. ως GT Junior και η οποία τελικά αποδείχτηκε το best-seller. Το αυτοκίνητο γνώρισε συνεχή εξέλιξη και στην έκδοση Tipo 105.59 τον Ιούνιο του 1968, έφτασε να αποδίδει 160 ίππους στις 8.300 σ.α.λ.

Την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε και η πιο μεγάλη έκδοση GTAm, που βασίστηκε πάνω στον κινητήρα της 1750 GTV. Σαν Tipo 105.51 χρησιμοποίησε ψεκασμό της Spica, αλλά δεν διέθετε περίβλημα από Paraluman, με τα κιλά να ανεβαίνουν στα 920, ενώ οι ίπποι στην έκδοση των δύο λίτρων έφτασαν τους 220. Αν μάλιστα σας ενδιαφέρει η τυπολογία του «m», αυτή θα πρέπει να την ανατρέξετε στη λέξη maggiorata που μεταφράζεται ως «μεγαλωμένη».

 

Οι νίκες

Με την αρχή του European Touring Car Challenge το 1966 στον αγώνα της Monza (20 Μαρτίου), με αντίπαλους αυτοκίνητα όπως BMW, Ford, BMC και Lancia η GTA κατέκτησε τις πρώτες επτά θέσεις! Και αυτό λέει πολλά. Στο τέλος της χρονιάς ο Andrea de Adamich ανακυρήχτηκε πρωταθλητής εμπρός από την Cortina του Sir John Whitmore και η Alfa Romeo πήρε τον τίτλο του κατασκευαστή. Επίσης, στις Η.Π.Α. ο Jochen Rindt κέρδισε το πρωτάθλημα SCCA Trans-American και αυτά δεν ήταν παρά μόνο η αρχή!