Lancia Aprilia Sport Zagato: Κλασικό ή αντίγραφο;

Το αυτοκίνητο δεν είναι αυθεντικό, μάλλον να το πούμε καλύτερα δεν είναι εκείνο το πρώτο, γιατί είναι όσο αυθεντική μπορεί να είναι μια αντιγραφή. Γιατί η Lancia Aprillia Sport Zagato είναι ένα ακριβές αντίγραφο του Ugo Zagato από το 1937.

 

Η ιστορία

Σήμερα τη καροσερία Zagato όλοι τη ξέρουμε. Όμως τα πρώτα χρόνια κάθε άλλο παρά εύκολα ήταν. Το 1905 μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Ugo Zagato αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στη Γερμανία όπου βρήκε δουλειά σε ένα μεταλλουργείο. Παρέμεινε εκεί για τέσσερα χρόνια, για να επιστρέψει στην Ιταλία όπου υπηρέτησε στον Ιταλικό στρατό. Μετά την απόλυσή του βρήκε δουλειά στη Carrozzeria Veresina, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα και στη σχολή σχεδίασης της Santa Maria.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου μεγάλου πολέμου εργάζεται στην Pomilio, η οποία κατασκεύαζε αεροπλάνα και αυτό επηρέασε πολύ τον τρόπο της μετέπειτα σχεδίασής του, ειδικά σε θέματα αεροδυναμικής και του τρόπου κατασκευής των μετέπειτα αυτοκινήτων του. Κάτι που δεν άργησε να γίνει, γιατί το 1919 ιδρύει την Ugo Zagato & Co στο Μιλάνο. Πάντως η ίδρυση της κατακευαστικής του βιοτεχνίας στο Μιλάνο φυσικό ήταν να τον οδηγήσει σε συνεργασία με την επίσης τοπική Alfa Romeo, της οποία έντυσε μερικά από τα πιο σημαντικά αυτοκίνητα όπως τις 6C και 8C.

Όμως η Alfa Romeo δεν ήταν ο μόνος πάροχος μηχανικών μερών για τις κατασκευές του Ugo. Η Lancia πρόσφερε και αυτή ενδιαφέρουσες μηχανικές λύσεις! Για παράδειγμα ο V4 κινητήρας της μαζί με πλαίσια που διέθεταν ανεξάρτητη ανάρτηση σε όλους τους τροχούς. Αυτή ήταν και η επιλογή του Ugo για το προσωπικό του όχημα.

 

Περί αισθητικής
Η αισθητική είναι ένα περίεργο φαινόμενο γιατί η διάστασή της γνωρίζει και τόπο και χρόνο. Αντιπροσωπεύει διαφορετικά πράγματα σε κάθε ένα από εμάς. Η Sport Zagato δεν είναι ένα εύκολο σχήμα, γιατί ήταν άνισο. Ήταν ένα αεροδυναμικό σίγουρα σχήμα, ουσιαστικά πτέρυγας, γεννημένο από τα μαθήματα που πήρε ο Ugo από την εμπλοκή του στην κατασκευή αεροπλάνων και σίγουρα ήταν πέρα από τα καθιερωμένα της εποχής. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και πέρα από τα συνήθη σχήματα του ίδιου του Agate και εδώ ακριβώς είναι η αξία του αυτοκινήτου. Η μοναδικότητά του.

Πραγματικά ήταν ένα μοναδικό αυτοκίνητο και το οποίο μάλιστα δεν επέζησε! Σήμερα πολύ λίγα είναι γνωστά για αυτό, εκτός από μερικές φωτογραφίες που το παρουσιάζουν με πολιτικά και αγωνιστικά ρούχα. Η ιστορία το θέλει να ήταν παραγκελία του Eugenio Minetti, που ήταν ο αντιπρόσωπος της Lancia στο Μιλάνο και ένας από τους αριστοκράτες της περιοχής. Έλαβε μέρος σε αγώνες όπως τα Targa Florio και Migle Miglia από την Scuderia Ambrosiana που ήταν ένα πολύ κλειστό club αριστοκρατών που έιχαν πάθος με τους αγώνες αυτοκινήτου και την ποδοσφαιρική ομάδα της Inter!

Το αυτοκίνητο αργότερα πουλήθηκε σε μια γυναίκα οδηγό, αλλά μέσα στον δεύτερο μεγάλο πόλεμο… χάθηκε! Πως, κανείς δεν ξέρει και παρά τις προσπάθειες που έγιναν δεν βρέθηκε κανένα ίχνος του.

 

Αναγέννηση

Και θα μας έμεναν οι φωτογραφίες αν ο Andrea Zagato δεν αποφάσιζε να το αναστήσει παίρνοντας την ευκαρία από τα εκατοστά γενέθλια της Lancia το 2006. Η ιδέα της ανάπλασης ενός αυτοκινήτου που είχε χαθεί ήταν πραγματικά μια πέρα για πέρα ρομαντική όσο και τολμηρή πράξη. Η Aprilia Sport Zagato θα ζούσε και πάλι.

Άρχισε η έρευνα, αλλά οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες έκρυβαν πολλά, όπως για παράδειγμα το χρώμα του! Τελικά μετά από μαρτυρίες αυτό αποδείχτηκε ότι ήταν το βαθύ μπορντό, το οποίο άλλωστε ήταν και το αγωνιστικό χρώμα της Lancia. Αλλά αυτό ήταν εύκολο μέρος, καθώς η υπόλοιπη δουλειά έγινε μέσα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, οι οποίοι σχημάτισαν τρισδιάτατα προπλάσματα, ώστε να βρεθούν οι ακριβείς αναλογίες του αυτοκινήτου. Μετά άρχισε η κατασκευή της υπερκατσκευής από τα συστήματα CAD, τα τμήματα της οποίας αρχικά κόπηκαν μέσα από ηλεκτρονικούς τόρνους σε ξύλο, πριν μεταφερθούν στο μέταλλο, αλουμίνιο για τη περίπτωση. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως τώρα το αυτοκίνητο ήταν πολύ τέλειο! Ας μην ξεχνάμε ότι το 1930 οι μεταλλοτεχνουργοί χρησιμοποιούσαν το… μάτι τους για να ευθυγραμμήσουν τις επιφάνειες, με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα της εποχής να είναι ασυμετρικά! Τώρα το αυτοκίνητο ήταν πολύ τέλειο για να είναι πραγματικό. Έτσι ο Andrea αποφάσισε να κατασκευάσουν και πάλι το αυτοκίνητο με τον παραδοσιακό τρόπο! Τώρα όλη δουλειά έγινε στο χέρι με τον «μάστορα» να χτυπά τις επιφάνειες αλουμινίου πάνω στα ξύλινα καλούπια.

Το επόμενο πρόβλημα ήταν να βρεθεί το αυτοκίνητο "δότης" των μηχανικών μερών. Τελικά βρέθηκε μια Lancia Aprilia που η καρότσα της ήταν πέραν επισκευής και έτσι τα μηχανικά μέρη μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν! Ο κινητήρας μαζί με το τεσσάρι κιβώτιο, τα ηλεκτρικά και τους διακόπτες χρησιμοποιήθηκαν όπως ήταν και οι μόνες βελτιώσεις που έγιναν ήταν το διπλό καρμπυρατέρ της Zenith που έδεσε με μια πολύ σπάνια εισαγωγή της Nardi.

Ο οχταβάλβιδος V4 των 1.352 κ.εκατ. τώρα απέδιδε 80 ίππους στις 4.500 σ.α.λ. και ήταν τοποθετημένος εμπρός, μεταφέροντας την κίνηση στους πίσω τροχούς. Για ένα αεροδυναμικό σχήμα που ζύγιζε 600 κιλά, οι ίπποι ήταν υπέραρκετοί.

Μια ξεχωριστή περίπτωση. Πως θα το χαρακτηρίζατε, παλαιό ή νέο;  Κλασικό ή αντίγραφο;