Triumph 1300: Είναι τρελοί αυτοί οι βρετανοί

Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα με τα μικρά οικογενειακά Triumph. Και αυτό γιατί ενώ όλα βασικά μοιάζουν, ίδια δεν είναι. Διαφορετικό μήκος, άλλη θέση κινητήρα και μετάδοσης και φυσικά η ποικιλία των ονομάτων κάθε άλλο βοηθούν στην αναγνώρισή τους. Και όμως πέρα από αυτό το μπέρδεμα, στο οποίο μόνο οι κάτοικοι του… νησιού θα μπορούσαν να έχουν καταλήξει, κάθε άλλο παρά μέτρια αυτοκίνητα ήταν. Έτσι παραμένει το αρχικό ερώτημα: Εάν;

 

Περίεργα

Έχουμε κατά καιρούς γράψει και υπαινιχτεί πολλά άσχημα πράγματα για τα made in England αυτοκίνητα, για τα οποία τις περισσότερες φορές είχαμε δίκιο. Όμως ποτέ  δεν είπαμε ότι οι άνθρωποι δεν ήξεραν να σχεδιάζουν αυτοκίνητα, ή ότι δεν είχαν καλές ιδέες. Το κύριο πρόβλημά τους ήταν και ίσως είναι, ότι αποκομμένοι στο νησί τους δεν βιώνουν την ίδια πραγματικότητα με τους υπόλοιπους κατοίκους της ευρωπαϊκής ηπείρου και έτσι ήταν και είναι στον… κόσμο τους!

Και όμως όταν το Triumph 1300 παρουσιάστηκε το 1965 διέθετε όχι μόνο πλήρως ρυθμιζόμενο τιμόνι (μέσα-έξω και πάνω-κάτω), αλλά και κάθισμα το οποίο μάλιστα ανεβοκατέβαινε, μαζί με αεριζόμενες ταπετσαρίες και ξύλινες επενδύσεις! Ήταν μεγαλύτερο από τον κύριο αντίπαλό του εκείνες τις ημέρες που δεν ήταν άλλος από το Austin 1100 και σίγουρα ήταν πολύ καλύτερο από το Herald που αντικατέστησε, με αυτοφερόμενο πλαίσιο και με πολύ πιο ασφαλή οδική συμπεριφορά. Με λίγα λόγια το αυτοκίνητο δεν υπολειπόταν του υαντίστοιχου ευρωπαϊκού συναγωνισμού, το αντίθετο μάλιστα θα υποστηρίζαμε.

Το 1300 άρχισε να σχεδιάζεται το 1962 σαν ο αντικαταστάτης του Herald μετά την απόκτηση της Standard Triumph, από την Leyland με τα χρήματα της οποίας άρχισε η εξέλιξη του project Ajax!

Ο στόχος του «σχεδίου Άρης» ήταν ένα μεσαίο αυτοκίνητο τριών όγκων με δύο και τέσσερις πόρτες, αλλά δεν περιελάμβανε και νέο κινητήρα, αφού θα χρησιμοποιούσε αυτόν του  Spitfire με τα 1.296 κ.εκατ. Η ανάρτηση θα ήταν όμως ανεξάρτητη σε όλους τους τροχούς και μάλιστα θα έπρεπε να ήταν εμπροστοκίνητο, αφού ο εμπνευστής του Webster ήταν φανατικός οπαδός της κίνησης στους εμπρός τροχούς. Κύριος βέβαια λόγος της

επιλογής αυτής ήταν ότι η διάταξη με κίνηση εμπρός πρόσφερε τη καλύτερη λύση για περισσότερους εσωτερικούς χώρους.

Όμως έλα που όταν έχεις να κάνεις με βρετανούς ποτέ δεν ξέρεις που θα καταλήξεις! Γι’ αυτό να μη σας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι ενώ επέλεξαν την αρχιτεκτονική ης κίνησης εμπρός τελικά τοποθέτησαν τον κινητήρα κατά τον διαμήκη άξονα (!!!) και όχι εγκάρσια με το κιβώτιο ταχυτήτων κάτω από αυτόν. Μια ολοκληρωτικά παράλογη επιλογή, αφού έτσι χάνονταν το πλεονέκτημα των περισσότερων χώρων που προσφέρει η εγκάρσια διάταξη του κινητήρα. Πάντως για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η Triumph δεν ήταν μόνη στην επιλογή της αυτή, αφού και η Saab με το 99, αλλά και η Toyota με το Tercel έχουν αποτολμήσει τη διάταξη αυτή, μαζί φυσικά με τη Citroen (Traction Avant) και Renault (βλέπε 16, 4, 12).

Έτσι ο κινητήρας με τα ωστήρια των 1.296 κ.εκατ. με ένα καρμπυρατέρ της Stromberg απέδιδε 61 ίππους στις 5.000 σ.α.λ. και ζούσε πάνω από το κιβώτιο των τεσσάρων σχέσεων το οποίο όμως δεν χρησιμοποιούσε το ίδιο λάδι με τον κινητήρα. (Άλλο μυστήριο αυτό!)

Οι αναρτήσεις αποτελούνταν από διπλά ψαλίδια εμπρός και ίσως για αυτό επιλέχτηκε η διάταξη αυτή του κινητήρα, ενώ πίσω χρησιμοποιήθηκαν υστερούντες βραχίονες. Το μήκος του ήταν στα 3,4 μ. και το βάρος του έφτανε τα 914 κιλά.

Όμως ενώ το project Ajax έπαιρνε σάρκα και οστά οι πωλήσεις του Herald πήραν την ανηφόρα και έτσι τελικά αποφασίστηκε ότι θα παρουσιάζονταν καρότσα με μόνο τέσσερις πόρτες. Όσο για την σχεδίασή του αυτή θα αντέγραφε την άλλη μεγάλη εμπορική επιτυχία της Triumph που ήταν το 2000. Έτσι οι αισθητικές ομοιότητες του 1300 είναι φανερές τόσο στα εμπρός φώτα και τη μάσκα, όσο και στη «κομμένη» πίσω ουρά. Έτσι το 1300 μόνο ως όμορφο και καλές αναλογίες μπορεί να περιγραφεί. Μπορεί να μην είναι τολμηρό, αλλά αν το συγκρίνετε τα υπόλοιπα αυτοκίνητα εκείνων των ημερών, θα καταλάβετε τι εννοούμε. Υπεύθυνος για αυτό ήταν άλλωστε ο Giovanni Michelotti που είχε αναλάβει να προσαρμόσει την αισθητική του.

 

Ξεχασμένο

Η επίσημη παρουσίαση του αυτοκινήτου έγινε τον Οκτώβριου του 1965 στο London Motor Show με την παραγωγή να αρχίζει την επόμενη χρονιά, ενώ το 1967 παρουσιάστηκε και η έκδοση TC με δύο καρμπυρατέρ και δισκόφρενα εμπρός που είχαν και υποβοήθηση. (Και μια ακόμα πληροφορία, την ίδια χρονιά άρχισε η συναρμολόγηση του αυτοκινήτου και το Ισραήλ!)

Τον Αύγουστο του 1970 απέκτησε κινητήρα 1.493 κ.εκατ. και αισθητικά αναβαθμίστηκε εμπρός με τέσσερα φώτα και με πιο μακριά ουρά πίσω. Συνολικά πουλήθηκαν 113.008 αυτοκίνητα μέχρι το 1970 οπότε και αντικαταστάθηκε από το Toledo.

Και όμως το αυτοκίνητο αυτό σήμερα είναι πρακτικά ξεχασμένο και όλοι ξεχνούν να το αναφέρουν σαν το πρώτο εμπροστοκίνητο Triumph, καθώς όλοι πιστεύουν ότι ήταν το Acclaim, το οποίο ήταν βασισμένο πάνω στο Honda Civic της εποχής.

Εάν και μόνο το πίστευαν, αλλά δεν το πίστευαν γιατί το 1970 το αντικατέστησαν με το Toledo που είχε σχεδόν την ίδια εμφάνιση, τον ίδιο κινητήρα, αλλά τώρα κίνηση πίσω!

Εάν οι βρετανοί δεν ήταν… τρελοί!