Ας ανοίξουν οι σαμπάνιες

Ο αγώνας μόλις έχει τελειώσει. Οι 3 πρώτοι ανεβαίνουν στο βάθρο και οι εθνικοί ύμνοι του νικητή και της ομάδας του παιανίζουν. Τα έπαθλα απονέμονται και ακολουθεί ο κλασικός πανηγυρισμός με ντους από … Champagne!!! Ένα έθιμο που πάει πολύ πίσω στο χρόνο. Πως προέκυψε όμως;

Η πρώτη επίσημη εμφάνιση σαμπάνιας σε απονομή αγώνα έγινε στις 12 Οκτώβρη του 1936 στο Long Island της Νέας Υόρκης. Ο Tazio Nuvolari είχε κερδίσει με μια Alfa Romeo τον αγώνα στο Roosevelt Raceway (το Vanderbilt Cup) και πήγε να παραλάβει το έπαθλο. Μαζί με το έπαθλο όμως, πήρε δώρο και μια Moet & Chandon. Ήταν η πρώτη φορά που είδαμε σαμπάνια στο βάθρο, με την μορφή… αναψυκτικού. O Vanderbilt (ανιψιός του εξερευνητή θείου προς τιμήν του οποίου γινόταν ο αγώνας) ήταν φίλος με τον τοπικό αντιπρόσωπο της Moet και του είπε: «Έλα στον αγώνα και φέρε μερικά κιβώτια από το ποτό σου. Είμαι σίγουρος ότι οι οδηγοί θα θέλουν αναψυκτικό».

Αρκετά χρόνια αργότερα, στις 2 Ιουλίου του 1950 στον αγώνα στο Reims (6^ος γύρος του πρώτου παγκοσμίου πρωταθλήματος F1), η σαμπάνια γνώρισε την Formula 1. Αιτία ήταν η επίσκεψη των οινοπαραγωγών της περιοχής στους πιλότους της F1, μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος Juan Manuel Fangiο. Όπως ήταν φυσικό κι επόμενο, οι οινοπαραγωγοί «φίλεψαν» τους οδηγούς με τα προϊόντα τους. Η πρώτη φορά ωστόσο που η σαμπάνια χρησιμοποιήθηκε σε πανηγυρισμό με τον τρόπο που γίνεται σήμερα ήταν στις 11 Ιουνίου του 1967 στο Le Mans, όταν κάτω από αφόρητη ζέστη οι Dan Gurney και AJ Foyt ανέβηκαν στο βάθρο, με τις σαμπάνιες να τους περιμένουν για ώρες στον ήλιο. Το σύρμα που συγκρατεί το φελλό είχε αφαιρεθεί και, τη στιγμή που παραδίδονταν τα βραβεία, μια από τις σαμπάνιες άνοιξε από μόνη της. Αυτό ήταν. Το πάρτυ ξεκίνησε. Στην προσπάθειά του ο Gurney να προστατεύσει το αφεντικό του, τον Henry Ford II, έβαλε ένα δάχτυλο μπροστά για να σταματήσει την ροή, αλλά με τον τρόπο αυτό τους κατάβρεξε όλους! Ο Gurney έβαλε αυτόγραφο στην σαμπάνια, την πρώτη που χρησιμοποιήθηκε έστω και από σπόντα σε εορτασμό νίκης και την έδωσε στον φωτογράφο του LIFE, Flip Schulke, ο οποίος την χρησιμοποιούσε ως λάμπα για πολλά χρόνια. Όταν το 2008 απεβίωσε ο Schulke, το μπουκάλι επιστράφηκε στον Gurney.

Και πάλι όμως, χρειάστηκαν άλλα 2 χρόνια και ένα ακόμη τυχαίο γεγονός για να καθιερωθεί το ντους σαμπάνιας ως πανηγυρισμός στη Formula 1. Ήταν ο Jackie Stewart, στις 6 Ιουλίου του 1969 στο Clermont-Ferrand. «Είμαι ο πρώτος άνθρωπος που έριξε σαμπάνια στην F1. Στο Γαλλικό GP του 1969 είχε αρκετή ζέστη, γύρω στους 28 βαθμούς. Η σαμπάνια ήταν στο βάθρο σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Δεν χρειάστηκε να ακουμπήσω τον φελλό, απλώς ελευθέρωσα το έλασμα και αυτό ήταν. Έβαλα τον αντίχειρα πάνω, γιατί ένας καλός Σκοτσέζος δεν θέλει να χάνει σταγόνα, αλλά γινόταν όλο και καλύτερο. Έγινε από ατύχημα, αλλά όταν το σκεφτείς, είναι ένας τέλειος τρόπος να πανηγυρίσεις», δήλωσε ο ίδιος πρόσφατα. Από τότε, η σαμπάνια είναι αναπόσπαστο κομμάτι του βάθρου των νικητών. Ακόμη και σε χώρες όπου απαγορεύεται η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών σε δημόσιο χώρο (πχ Μπαχρέιν και Άμπου Ντάμπι), χρησιμοποιείται υποκατάστατο της σαμπάνιας. Μόνο σε δυσάρεστα περιστατικά, ως ένδειξη σεβασμού, δεν γίνεται καθόλου πανηγυρισμός.

Πλέον στην F1, εδώ και περίπου μια δεκαετία, χρησιμοποιούνται σαμπάνιες Mumm, υπό τους ήχους του Γάλλου Συνθέτη Georges Bizet από την Όπερα Carmen.