Wartburg: Αναγκαίος συμβιβασμός

Το όνομα προέρχεται από το κάστρο του Wartburg που ελέγχει την πόλη του Eisenach, όπου και το εργοστάσιο κατασκευής. Μάλιστα, σαν βιομηχανικός χώρος εμφανίζεται από το 1898, όταν κατασκευάστηκε το πρώτο αυτοκίνητο από την Automobilwerk Eisenach που πήρε το όνομα Wartburgwagen. Εκείνο το πρώτο όχημα όμως με δύο ψάθινες καρέκλες και δικύλινδρο κινητήρα 765 κ.εκατ. που έφτανε τα 35 χλμ./ώρα, δεν κατάφερε να επιζήσει και το όνομα χάθηκε για να το δανειστεί όμως η BMW το 1904, οπότε και παρουσίασε το BMW 3/15 DA-3 Wartburg, το οποίο ήταν και το πρώτο sport αυτοκίνητό της!

Το όνομα και πάλι ξεχάστηκε, για να εμφανιστεί το 1956, οπότε και η Automobilwerk Eisenach κάνει και πάλι την εμφάνισή της σαν κατασκευαστής αυτοκινήτων με το IFA F9, που φορούσε τον τρικύλινδρο δίχρονο κινητήρα της DKW να κινεί τους εμπρός τροχούς. Να θυμίσουμε ότι ακόμα τότε η Γερμανία ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη με τη περιοχή του Wartburg να έχει περιέλθει στη πλευρά της Σοβιετικής Ένωσης (τότε) και στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Παρά αυτό όμως το αυτοκίνητο γνώρισε επιτυχία και ως εξαγώγιμο προϊόν με μερικά αντίτυπα να φτάνουν έως και στις ακτές της καπιταλιστικής Αμερικής!

Ως 311 το γνωρίσαμε και εμείς στη χώρα μας, μάλιστα πούλησε αρκετά κομμάτια και λόγο των μεγάλων του διαστάσεων, αλλά και λόγο της χαμηλής του τιμής και φορολογίας. Η έκδοση αυτή φορούσε ένα μεγαλύτερο κινητήρα 992 κ.εκατ. από το 1962 και από το 1966 φόρεσε νέα καρότσα και παρέμεινε σε παραγωγή έως και το 1976, οπότε και εξελίχτηκε στο  γνωστό πλέον 353 που έζησε μέχρι το 1988.

Επίσης το 1966 απέκτησε νέο κιβώτιο με συγχρονισμένες σχέσεις και μαζί «freewheel», δηλαδή «ελεύθερο τροχασμό», που βοηθούσε τον κινητήρα στο να μην καταστρέφεται όταν ο οδηγός δεν πατούσε το γκάζι. Να θυμίσουμε ότι ο δίχρονος κινητήρας λιπαίνεται εσωτερικά από το λάδι που κυκλοφορεί μαζί με το καύσιμο. Έτσι, όταν ο οδηγός δεν πατά το γκάζι (για παράδειγμα στις κατηφόρες) ο κινητήρας δεν λιπαίνεται με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να κωλύσει. Χάρη όμως στον ελεύθερο τροχασμό, όταν οι τροχοί ήταν χωρίς φορτίο, ο κινητήρας αποσυμπλέκονταν και έτσι λειτουργούσε στο ρελαντί.

Το πλαίσιο όμως δεν ήταν αυτοφερόμενο, αλλά είχε «σασί» πάνω στο οποίο βίδωνε η υπερκατασκευή των επιβατών ακολουθώντας την πρακτική της DKW την οποία και αντέγραφε και από τη οποία άλλωστε είχε δανειστεί και τον κινητήρα. Όμως το «σασί» δεν ήταν μια απλοϊκή σχεδίαση  τύπου σκάλας, αλλά περιμετρικό αντιγράφοντας και εδώ την DKW. Εμπρός οι αναρτήσεις αποτελούνταν από διπλά ψαλίδια και πίσω από υστερούντες βραχίονες που πρόσφεραν καλή οδική συμπεριφορά, αν και το αυτοκίνητο ήταν μαλακό με στόχο περισσότερο την άνεση στους κακούς ανατολικογερμανικούς δρόμους.

Παρουσιάστηκε σε τρείς βασικές εκδόσεις, ως Limousine (δηλαδή sedan), Tourist (δηλαδή Station Wagon) και Trans (σαν pickup). Από το 1977 ως 353W απέκτησε νέο εσωτερικό με μεγάλα στρογγυλά όργανα και δισκόφρενα στους εμπρός τροχούς, ενώ το 353S του 1986 αναβαθμίστηκε με ηλεκτρονική ανάφλεξη και κιβώτιο πέντε σχέσεων. Επίσης ο κινητήρας που πάντα βρισκόταν τοποθετημένος κατά τον διαμήκη άξονα εμπρός από τον νοητό άξονα των εμπρός τροχών, ανέβηκε από τους 50 ίππους στους 55 και αργότερα στους 57 με το ψυγείο νερού να μεταφέρεται εμπρός από τον κινητήρα και όχι πίσω από αυτόν, όπως άλλωστε ήταν και η πρακτική της DKW.

Το 1988 όμως, μετά και πάλι την ουσιαστική εξαγορά (αν και μερική, ως τόπος κατασκευής κινητήρων) της Wartburg από την VW, απέκτησε και αυτό τετράχρονο κινητήρα (βλέπε Trabant) στα 1,3 λίτρα ο οποίος προέρχονταν από το Golf. Απέδιδε 64 ίππους, αλλά η ζωή του αυτοκινήτου (αλλά και της ίδιας της εταιρείας) είχε φτάσει στο τέλος της και μετρούσε μέρες. Η παραγωγή και το όνομα Wartburg πέρασαν στην ιστορία τον Απρίλιο του 1991 και πουλήθηκε στην Opel!