Adrian Reynard: Επικίνδυνες δουλειές

Στην ιστορία των αγώνων περισσότερα είναι τα ονόματα που τελικά κατεδαφίστηκαν μέσα από τους αγώνες, παρά αυτά που επέζησαν. Θυμάστε τη Lola, δεν υπάρχει πια, θυμάστε τις March, Cooper Brabham, χρόνια τώρα δεν υπάρχουν, όσο για τις Benetton και Tyrrell χρόνια τώρα έχουν αλλάξει ονόματα, για να μην μιλήσουμε για τις Shadow, Eagle και BRM. Δεν υπάρχει τέλος στα ονόματα, μικρά και μεγάλα που έλαμψαν και χάθηκαν στο στερέωμα των αγώνων.

Η «Reynard» του Adrian Reynard ήταν μια από αυτές, που χάθηκε μέσα στη δύνη του 2002. Μια ιστορία που άρχισε το 1973 και που τελείωσε άδοξα. Και όμως κατά τη δεκαετία του ’80 ήταν ο πιο πετυχημένος κατασκευαστής στις πίστες. Το 1991 επεχείρησε να κάνει το μεγάλο βήμα στην Formula 1, μια κίνηση που όμως τον γονάτισε οικονομικά και θα κατέληγε άδοξα το 1996, αν δεν έκανε ένα θεαματικό comeback στους αγώνες Indycar.

 

Προσωπικά

Οι κατασκευές γενικότερα μπορεί να πει κανείς ότι ήταν στο αίμα της οικογένειας Reynard. Ο προπάππος του ήταν σιδεράς και αργότερα οι business της οικογένειας περιστράφηκαν γύρω από τη κατασκευή αμαξών. Ο παππούς του ήταν αγωνιζόμενος με δύο τροχούς και ο θείος του ήταν εργοστασιακός οδηγός για την Royal Enfield, έχοντας τερματίσει τέταρτος στο ΤΤ του 1927. Οι γονείς του άλλωστε γνωρίστηκαν το 1945, όταν και οι δύο εργάζονταν στο εργοστάσιο της De Havilland. Γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1951 και να σημειώσουμε εδώ ότι η μητέρα του ήταν μια από τις ελάχιστες γυναίκες σχεδιαστές!

Σε ηλικία εννέα ετών ο θείος του δώρισε ένα μοτοποδήλατο Mercury, αλλά δεν ήταν ο μόνος που του κέντρισε το ενδιαφέρον για οτιδήποτε είχε τροχούς, αφού ο πατέρας του εργάζονταν στο τμήμα καυσίμων της BP και έτσι δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Θα μετακομίσει οικογενειακώς στις Η.Π.Α. όταν ο πατέρας του θα πάρει τη θέση του αγωνιστικού διευθυντή και θα ζήσει στο Connecticut για δύο χρόνια, ακολουθώντας τον πατέρα του σε όλες τις πίστες.

Κουρεύοντας γκαζόν για ένα δολάριο την ώρα κατάφερε να μαζέψει αρκετά χρήματα ώστε να αγοράσει το πρώτο του kart, το οποίο θα πάρει πίσω μαζί του στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στα 19 του χρόνια θα αρχίσει να συμμετέχει σε αγώνες drag μοτοσυκλετών, κατασκευάζοντας τα δικά του πλαίσια και φυσικά «δουλεύοντας» ο ίδιος πάνω στους κινητήρες. Θα καταρρίψει πέντε παγκόσμια ρεκόρ! Φοιτητής ακόμα στο κολλέγιο θα αρχίζει να κατασκευάζει τα δικά του πλαίσια και σε ηλικία 21 ετών θα στήσει τη δική του εταιρεία σε συνεργασία με τον Bill Stone. Το όνομα της πρώτης εκείνης εταιρείας: Sabre!

 

Στις πίστες

Το πρώτο μονοθέσιο που κατασκεύασε το 1973 ήταν το 73F και το οποίο κέρδισε τον πρώτο αγώνα που συμμετείχε στο Silverstone! Ήταν απλά η αρχή μιας ένδοξης πορείας στην Formula 3. Αλλά αυτή δεν ήταν απλά η «πρώτη-πρώτη» νίκη γιατί η Reynard κρατά ένα μοναδικό ρεκόρ: Έχει κερδίσει όλους τους πρώτους αγώνες που έχουν συμμετάσχει τα αυτοκίνητά της, είτε Formula 3 ήταν, είτε FF2000, είτε Formula 3000, είτε Indycar. Είναι ο μόνος κατασκευαστής στην ιστορία των αγώνων που έχει κερδίσει τον «πρώτο-πρώτο» αγώνα, σε κάθε κατηγορία που συμμετείχε! Ένα πραγματικά μοναδικό επίτευγμα!

Το 1974 θα συνεχίσει στην Formula Ford και την επόμενη χρονιά θα συμμετάσχει στη νέα κατηγορία FF2000. Όλα αυτά θα τον εμποδίσουν από το να τελειώσει τις σπουδές του, αλλά τελικά το Oxford Brooks University αργότερα θα τον τιμήσει με ένα τιμητικό διδακτορικό. Παράλληλα με την κατασκευή δικών του πλαισίων οι δουλειές άρχισαν να επιταχύνονται σχεδιάζοντας εξαρτήματα και για άλλους όπως οι March, Van Dieme, Royale και Chevron με το προσωπικό πλέον να έχει φτάσει τα 12 άτομα στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Οι εγκαταστάσεις θα μεταφερθούν πλέον σε μεγαλύτερες στο Telford Road του Bicester με τις δουλείες να έχουν γιγαντωθεί. Το 1984 η Reynard πούλησε 170 μονοθέσια! 

Την επόμενη χρονιά θα είναι ο πρώτος που θα αρχίσει να χρησιμοποιεί υλικά όπως τα ανθρακονήματα στη Formula 3, αλλά πλέον όλα είχαν ωριμάσει για την επόμενη κίνηση που ήταν η είσοδος στη Formula 3.000. Αυτό θα γίνει το 1988 στο Jerez και η ομάδα του Jordan θα κερδίσει τον πρώτο αγώνα από την pole position. Τελικά θα κατασκευάσει 22 αυτοκίνητα και θα κερδίσει παράλληλα και το πρωτάθλημα Formula 3 με τον JJ Lehto. Την επόμενη χρονιά η ομάδα του Jordan με τον Jean Alesi στο τιμόνι θα μονοπωλήσει την Formula 3000 και το 1991 θα κερδίσει εννέα από τους δέκα αγώνες της χρονιάς. Θα πουλήσει 36 μονοθέσια!

 

Λάθος κίνηση Νο1

Το επόμενο βήμα ήταν η Formula 1. Ήταν μια λάθος κίνηση, γιατί ενώ είχε το πλαίσιο ποτέ δεν κατάφερε να πετύχει κάποιο deal με ένα κατασκευαστή κινητήρων. Ήταν το τέλος πριν καλά-καλά αρχίσει. Εκείνες τις ημέρες τα κέρδη της εταιρείας έφταναν το ένα εκατομμύριο λίρες, αλλά όταν τελικά αποφάσισε ότι έπρεπε να εγκαταλείψει την προσπάθεια τα είχε χάσει όλα και από πάνω χρωστούσε και τρία εκατομμύρια! Αναγκάστηκε να πουλήσει το εργοστάσιο στον Tom Walkinshaw, το οποίο αργότερα μεταβιβάστηκε στην Benetton, με την ομάδα της Lotus να το χρησιμοποιεί ακόμα και σήμερα. Πούλησε τα σχεδιαστήρια και όλο το προσωπικό απολύθηκε. Πούλησε ακόμα και το ίδιο του το σπίτι (πρώτη κατοικία που λέμε) και η οικογένειά του αναγκάστηκε να  στεγαστεί σε ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο, χωρίς ακόμα και τα βασικά.

 

Ανάσταση

Αλλά δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα! Επιστρέφει στους αγώνες Indycar και κλείνει συμφωνία με τον Chip Ganassi για την κατασκευή 13 αυτοκινήτων. Καταφέρνει να τα πουλήσει όλα και μάλιστα κερδίσει και πάλι τον πρώτο αγώνα που συμμετάσχει με τον Michael Andretti να διαλύει τον ανταγωνισμό στο Surfers Paradise το 1994. Την ίδια χρονιά μάλιστα ο Jacques Villeneuve θα τερματίσει δεύτερος στο αγώνα του Indy 500 και θα κατακτήσει το τίτλο του Rookie της χρονιάς. Την επόμενη χρονιά ο καναδός θα κερδίσει όχι μόνο τον αγώνα αυτό, αλλά και το πρωτάθλημα με την Reynard να αποσπά το Κύπελλο Κατασκευαστών, με 15 αυτοκίνητα στους αγώνες. Παράλληλα συνεργάζεται με την Panoz και σχεδιάζει το GTR-1, ενώ δουλεύει και με την VW συμμετέχοντας στον αγώνα του Le Mans που κερδίζει τρεις φορές.

 

Λάθος κίνηση Νο2

Η δόξα και οι νίκες έφεραν μεγάλα κέρδη και έτσι πάλι ο Adrian έκανε το λάθος που είχε διαπράξει, δηλαδή να θελήσει να επιστρέψει και πάλι στην Formula 1, αυτή τη φορά με τον Jacques Villeneuve, τον Graig Pollock, τη Honda και τα χρήματα της British American Tobacco. Αρχικά ενδιαφέρθηκε η Renault, αλλά οι Γάλλοι δεν ήθελαν να βάλουν τα χρήματα. Τελικά το ποσό το συμπλήρωσαν οι «τσιγαράδες» υπό τον όρο ότι το αυτοκίνητο θα ονομάζονταν BAT και όχι Reynard. Όμως έκαναν το μεγάλο λάθος να αγοράσουν την Tyrrell, για να αποκτήσουν πρόσβαση στις πίστες και αυτό κόστισε ένα πολύ σοβαρό ποσό που τελικά έλειψε από την εξέλιξη του αυτοκινήτου.

Το 1999 που ήταν και η πρώτη χρονιά της ομάδας ήταν καταστροφικό, καθώς από τις 32 εκκινήσεις εγκατέλειψε τις 24! Το 2000 ήταν η καλύτερη χρονιά ανεβαίνοντας στη τέταρτη θέση της βαθμολογίας των κατασκευαστών, αλλά η ομάδα πρακτικά διαλύθηκε έχοντας σημειώσει μόνο ένα τερματισμό στο podium, η οποία ήταν μια τρίτη θέση στο Hockenheim του 2001. Στις 11 Σεπτεμβρίου όμως ο κόσμος, τουλάχιστον όπως τον ξέραμε άλλαξε, τα αυτοκίνητα για τους αγώνες Indy που είχε κατασκευάσει έμειναν απούλητα. Αναγκάστηκε να απολύσει το προσωπικό που μειώθηκε στα 160 άτομα (από 375) και τα μονοθέσια που είχε κατασκευάσει πρακτικά τα χάρισε μόνο και μόνο για να τα ξεφορτωθεί. Τελικά δεν κατάφερε να σώσει την επιχείρησή του για δεύτερη φορά. Όλα έγιναν καπνός, 29 χρόνια δουλειάς εξατμίστηκαν! Μια επιχείρηση η οποία πριν μερικά χρόνια αξιολογούνταν στα 100.000.000 λίρες τώρα δεν έπιανε δεκάρα!

 

Στο διάστημα

Σήμερα ο Adrian Reynard ασχολείται με το… διάστημα και ήταν ο πρώτος που υπέγραψε για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα Virgin Galactic του Richard Branson!