Lotus Exige 1.8 VVC: Simply the best

Τα ρολόγια έχουν νυστάξει, οι μπύρες μπορεί να έχουν τελειώσει, αλλά η συζήτηση πάντα καταλήγει στην ίδια ερώτηση: «Ποιο είναι το καλύτερο σπορ αυτοκίνητο;» Χαζή ερώτηση, αλλά έχει απάντηση. Βέβαια ο καθένας έχει τη δική του απάντηση και ποτέ δεν έχουμε καταλήξει σε κάποιο νικητή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η συζήτηση δεν έχει νόημα. Είπαμε, μια χαζή συζήτηση με νόημα.

Η αντιπαράθεση αρχίζει πάντα με το GTR της Nissan. Αξιολογότατο, super γρήγορο, τεχνολογία που βάζει τα άλογα στο δρόμο και μέχρι το 2013 κρατούσε το ρεκόρ στη «πράσινη κόλαση»! Αλλά εμένα δεν μου λέει τίποτα, η τεχνολογία του είναι υπερβολική, οι επιδόσεις του είναι πέρα από τις οδηγικές ικανότητές μου και σιχαίνομαι απλά να είμαι επιβάτης, θέλω και να συμμετέχω. Δεύτερο στη λίστα ακόμα μια πρόταση από τη Nissan, το 350Ζ. Τώρα μάλιστα, κλασικά πράγματα και πραγματικά αυτοκίνητο που το «καβαλάς» σαν άγριο άλογο. Αλλά πάλι είναι πολύ brutal, χρειάζομαι κάτι πιο φινετσάτο, κάτι πιο πρόθυμο στις εντολές μου. Και μια 911; Τι θα λέγατε για μια Porsche 911; Θα έλεγα όχι, γιατί και αυτή είναι too much, ενώ είναι πολύ καλύτερο το Cayman. Αυτό μάλιστα, αλλά πάλι παραμένει βαρύ για τα δικά μου μέτρα. Τι θα λέγατε πάλι για ένα RX-7 με το τρομερό περιστροφικό του κινητήρα και τους δύο υπερσυμπιεστές; Και αυτό «παίζει» και μάλιστα άγρια. Γλυκύτατο (τρόπος του λέγειν), ένας καλός λόγος να ιδρώνεις στο κάθισμα, όμως και πάλι δεν μπορείς παρά να καταλήξεις στην υπερβολή.

Ποιό λοιπόν είναι το top στη λίστα μου; Εύκολη η απάντηση, το λιγότερο είναι πάντα περισσότερο.  

 

Η λογική ιδέα

Με το να προσθέτεις ίππους δεν καταλήγεις πουθενά! Αυτό που πρέπει να προσθέσεις είναι λιγότερα κιλά! Αυτή είναι η λογική μου γιατί όσο πιο λίγα κιλά κουβαλάς, τόσο πιο λίγο βάρος έχεις να επιταχύνεις, τόσο πιο λίγα να επιβραδύνεις και τόσο πιο λίγα να στρίψεις.

Ακολουθώντας τον αντίθετο δρόμο απλά δεν τελειώνεις πουθενά. Οι περισσότεροι ίπποι είναι καλοί, αλλά χρειάζονται πιο ανθεκτικό κιβώτιο, πιο χοντρά ημιαξόνια και φυσικά πιο μεγάλα φρένα. Τα ελαστικά πρέπει να γίνουν και αυτά φαρδύτερα και τέλος πάλι από την αρχή, γιατί ότι κέρδισες από τους ίππους το έχασες στα κιλά που πρόσθεσες! Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να κοιτάξετε πέρα από την Exige της Lotus, γιατί απλά είναι αυτό που λέμε ο ιδανικός συνδυασμός.

 

Exige 1.8 VVC

Αλλά πάλι όχι οποιαδήποτε Exige, αλλά εκείνη με τον κινητήρα της Toyota. Πάντως να πούμε ότι αυτή η δεύτερη Exige βασίζεται πάνω στην 111R που δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι αισθητικά ότι καλύτερο. Για να σας πούμε την αμαρτία μας προτιμούμε την απλότητα της Mk1.

Είπαμε, τη διαφορά την κάνει ο κινητήρας της Toyota που είναι δανεισμένος από την Corolla T-Sport και φυσικά πλέον δεν βρίσκεται εμπρός, αλλά στη σωστή θέση, δηλαδή πίσω από τους δύο επιβάτες. Αποδίδει 192 ίππους στις 7.800 σ.α.λ. με μεταβλητό χρονισμό και εξάρι κιβώτιο ταχυτήτων. Και μπορεί να αποδίδει τον ίδιο αριθμό ίππων με τον K-Series που αντικατέστησε, αλλά τα δύο σύνολα δεν έχουν την παραμικρή σχέση σε ότι αφορά τη λειτουργία τους και τον τρόπο που βάζουν τα άλογά τους στο δρόμο με αυτόν των Ιαπώνων να διαθέτει περισσότερη ροπή σε όλη τη κλίμακα των στροφών. Μάλιστα μετά τις 6.200 σ.α.λ. απλά απογειώνεται όταν οι εκκεντροφόροι αλλάζουν θέση.

Αλλά πέρα από τον κινητήρα που τώρα δίνει νέες διατάσεις στις επιδόσεις της Exige, αυτό που σε συναρπάζει είναι το αλουμινένιο πλαίσιο με τα διπλά ψαλίδια σε όλους τους τροχούς. Το αυτοκίνητο είναι απλά μια προέκταση των χεριών σου, ή καλύτερα του μυαλού σου. Απλά φτάνει να σκεφτείς ότι πρέπει να στρίψεις και αυτό πραγματοποιεί κάθε σου επιθυμία. Δεν στρίβεις, απλά… πετάς το αυτοκίνητο από στροφή σε στροφή. Και αυτό γιατί 875 κιλά που ζυγίζει κάνουν τη διαφορά.

Simply the best, τουλάχιστον για εμένα. Αυτό θέλω, αυτό χρειάζομαι!