Kit cars: Power to the people

Πολλά θα μπορούσαν να είχαν γίνει στη χώρα μας σχετικά με τους αγώνες. Όμως, όπως όλα, ακολούθησαν και αυτοί τη ματαιοδοξία μιας κοινωνίας χωρίς μέτρο, για να καταλήξουμε σήμερα στο απόλυτο μηδέν.
Πραγματικά δεν μου αρέσει να γράφω «Σας το έλεγα και δεν με ακούγατε!» και διάφορά τέτοια θλιβερά και σήμερα ανούσια. Όμως δεν μπορώ παρά με λύπη να πάω πίσω σε ιδέες, προτάσεις και ευκαιρίες που χάθηκαν στον χώρο των ελληνικών αγώνων. Σε μέρες που ακόμα το internet ήταν πράγμα αδιανόητο, σε δεκαετίες (βλέπε του 80’) που όλα ήταν λίγο (έως πολύ) αθώα, έγραφα ότι υπήρχαν πολλοί δρόμοι που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι ελληνικοί αγώνες. Είχα γεμίσει ατέλειωτες κόλλες δημοσιογραφικού χαρτιού (ήταν χαρτί υπόλευκο με το μέτρο κομμένο σε διαστάσεις Α4, για να είναι πιο φτηνό) ότι ο ρόλος της τότε κραταιάς Ε.Λ.Π.Α. δεν ήταν απλά να μεταφράζει τους διεθνείς κανονισμούς και να μοιράζει τα χρονόμετρα για να εκβιάζει τις κατά τόπου αγωνιστικές λέσχες.

Αντίθετα, θα έπρεπε να σχεδιάζει το μέλλον των αγώνων και ειδικότερα να τους προσαρμόσει στις ανάγκες και πιο συγκεκριμένα στις δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας, ώστε το αγωνιστικό αυτοκίνητο να ξεφύγει από τα χέρια των «φιλάθλων του bridge» και να… κατρακυλήσει στην αστική τάξη η οποία θα του έδινε και την απαραίτητη ώθηση που χρειάζονταν, ώστε να ξεφύγει από την αγκαλιά των ελαχίστων. Όχι ότι αυτοί οι ελάχιστοι δεν θα υπήρχαν στον αφρό και στις πιο ακριβές κατηγορίες, αλλά κατά κάποιο τρόπο θα έπρεπε να υπάρξει μια βάση πάνω στην οποία θα χτιζόταν η όλη πυραμίδα. Όπως δηλαδή συμβαίνει σε όλες τις χώρες, ή τουλάχιστον συνέβαινε!

Θα έπρεπε να δημιουργηθούν entry-level κατηγορίες ώστε να χτίζονται όχι μόνο ταλέντα, αλλά και γνώσεις και εμπειρία και -γιατί όχι- ευκαιρίες! Με λίγα λόγια οι αγώνες θα έπρεπε εκτός από θέαμα να παράγουν και χρήμα, ώστε να υπάρξει εξέλιξη, γιατί όπως και να το κάνουμε μόνο πάνω στο κέρδος μπορεί να χτιστεί το οτιδήποτε.

Αντίθετα οι άρχοντες του σπορ συνέχισαν να παίζουν bridge και οι αγώνες συνάντησαν τον αργό θάνατό τους. Αντί οι αγωνιζόμενοι να οδηγηθούν σε φτηνές και παγκόσμιες κατηγορίες όπως ήταν η Formula Ford, με την οποία θα μπορούσαν να δοκιμαστούν και πέρα των συνόρων, οι προύχοντες επέτρεψαν την Formula 3. Η λογική ήταν μία: Όποιος είχε τα πιο πολλά φράγκα κέρδιζε! Κέρδιζε όμως ποιόν; Γιατί καλοί είναι οι gentlemen racers, αλλά παντού και πάντα αποτελούν μια αδελφότητα περιθωριοποιημένη και σε καμιά περίπτωση δεν είναι ο πυρήνας των αγώνων. Δυστυχώς στη χώρα μας οι αγώνες αυτοκινήτου (οι μοτοσυκλέτας ευτυχώς ήταν μια τελείως διαφορετική υπόθεση) τελικά αποδείχτηκαν ότι ήταν απλά μια επίδειξη υπερβολής, με ξύλινα μάλιστα πόδια.

Όμως υπήρχαν προτάσεις, υπήρχαν λύσεις και μάλιστα δοκιμασμένες. Δεν ήταν ανάγκη να εφεύρουμε τον τροχό για να ανακαλύψουμε εναλλακτικές λύσεις που θα πρόσφεραν όχι μόνο θέαμα, χωρίς υπερβολικό κόστος, ενώ ταυτόχρονα θα παρήγαγαν και χρήμα μαζί με τοπικό know-how.

Δε είχε κανείς παρά να κοιτάξει όχι μακρύτερα από τα τόσο δημοφιλή kit-cars και μάλιστα σε αυτά που χρησιμοποιούσαν κινητήρες μοτοσυκλετών, αφού αυτοί πρόσφεραν τρομερούς ίππους, λίγα κιλά, ενσωμάτωναν το κιβώτιο ταχυτήτων, αλλά πάνω από όλα υπήρχαν πολλοί στη χώρας μας σε πολύ λογικές τιμές.

Και για να μην νομίζετε ότι απλά είμαστε αιθεροβάμονες (κοινώς πετάμε στα σύννεφα) να σας μεταφέρουμε δύο παραδειγματάκια από τη βρετανική εμπειρία, οι οποίοι άλλωστε ήταν και οι πρώτοι διδάξαντες. Μάλιστα σαν καλοί έλληνες δεν ήταν ανάγκη να τα αγοράσουμε μαζικά, απλά ένα χρειάζονταν για το αντιγράψουμε και από εκεί και πέρα είμαστε σίγουροι ότι λόγω της ευρηματικότητας αυτού του λαού να δίνει λύσεις, θα προχωρούσαμε σε εξέλιξη πολύ ανώτερη του αρχικού δείγματος. Αλλά είπαμε… παίζαμε bridge!

 

Παράδειγμα πρώτο

Τα Fisher Fury αποτελούν ένα από τα πιο κλασικά παραδείγματα αυτού που θα θέλαμε να αντιγράψουμε. Το πλαίσιο είναι σωληνωτό με εσωτερικά τοποθετημένα τα εμπρός αμορτισέρ, με αναρτήσεις από διπλά ψαλίδια και ο κινητήρας μοτοσυκλέτας πάντα τοποθετημένος εμπρός κατά τον διαμήκη άξονα. Μπορεί να είναι Honda, Suzuki, Kawasaki, Yamaha, ότι θέλετε και η κίνηση μεταφέρεται πίσω σε ένα άκαμπτο άξονα από πισωκίνητο Escort. Τόσο απλά. Αλλά αυτό δεν στερεί τίποτα από την απόλαυση, ή αν θέλετε την ταχύτητα, γιατί απλά με τα κιλά λίγο πάνω από τα 400 και ίππους (ανάλογα με τον κινητήρα) πάνω από τους 150 οι επιδόσεις θα ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακές! Καθόλου άσχημα και μην μας πείτε ότι η κατασκευή του είναι κάτι το υπερβολικά δύσκολο. Τέλος η εξωτερική υπερκατασκευή, που ήταν από σύνθετα υλικά, θα μπορούσε να μοιάζει με ότι θέλατε!

 

Παράδειγμα δεύτερο

Λίγο πιο εξεζητημένα και πολύπλοκα ήταν τα αυτοκίνητα της Ζ-cars. Ο κατασκευαστής αυτός άρχισε να εργάζεται πάνω σε πλαίσια από Mini τα οποία έκοβε πίσω, όπου αρχικά τοποθετούσε κινητήρα μοτοσυκλέτας! Το τετρακύλινδρο σύνολο (και εδώ μπορούσατε να επιλέξετε κινητήρα της αρεσκείας σας) τοποθετούνταν πάνω σε υποπλαίσιο πίσω από τον οδηγό, πάνω στο οποίο εδράζονταν και η πίσω ανάρτηση που τώρα αποτελούνταν από μεγάλους υστερούντες βραχίονες. Μόνο πρόβλημα εδώ η διαμήκης τοποθέτηση του κινητήρα που επέβαλε τη χρήση μιας μικρής αλυσίδας ώστε να μεταφέρεται η κίνηση στο διαφορικό.

Το επόμενο βήμα της Z-cars ήταν να «κόψει» και το εμπρός μέρος, το οποίο το αντικατέστησε με δικό της υποπλαίσιο και φυσικά με δική της ανάρτηση αποτελούμενη από διπλά ψαλίδια. Το επόμενο στάδιο το καταλάβατε, κατήργησε τελείως το πλαίσιο του Mini και κατασκεύασε ένα δικό της σωληνωτό πλαίσιο το οποίο το έντυσε με κάτι που έμοιαζε με Mini! Με 175 ίππους από κινητήρα Hayabusa και 465 κιλά (γεμάτο) το απόλυτο παιχνίδι το έχετε στο τσεπάκι σας. Και μην νομίζετε ότι στοίχιζε μια περιουσία, γιατί το πλαίσιο χωρίς κινητήρα θα αφαιρούσε μόλις 4.000 ευρώ από τον λογαριασμό σας!

 

Το κέρδος

Αλλά μην νομίζετε ότι αν είχαμε ακολουθήσει αυτό το δρόμο της εξέλιξης το κέρδος θα ήταν μόνο αγωνιστικό. Πέρα από τους όμορφους αγώνες, εν δυνάμει θα μπορούσε να χτιστεί γύρω από τους αγώνες μια ολόκληρη βιοτεχνία υποκατασκευαστών και γιατί όχι κατασκευαστών οι οποίοι με κάθε χρονιά θα γινόταν όλο πλουσιότεροι σε γνώσεις, κατανοώντας όχι μόνο τη λειτουργία των παραμέτρων του ίδιου του αυτοκινήτου (κινητήρας, αναρτήσεις, αεροδυναμική), αλλά και το εμπορικό μέρος των αγώνων.

Τίποτα από αυτά δεν έγινε!