Alfa Romeo-Kegresse: Τελικά μύθος
Μισό αυτοκίνητο, μισό άρμα! Τελικά ήταν μια προσπάθεια που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Έμεινε και αυτό μέρος της μυθολογίας της Alfa Romeo
- -
- -
Όλα τα αρχεία της Alfa Romeo καταστράφηκαν το 1944 κατά τη
διάρκεια βομβαρδισμού των συμμάχων και έτσι στοιχεία δε υπάρχουν
για αυτό το… "σχεδόν" αυτοκίνητο. Μισό αυτοκίνητο και μισό άρμα
μάχης, μάλλον κατασκευάστηκε επί εποχής δόξας του Benito Mussolini,
ο οποίος είχε κόλλημα με την Μιλανέζικη εταιρεία. Μέσα στην
αναβίωση του ιταλικού εθνικισμού, ο στρατιωτικός εξοπλισμός ήταν η
απαραίτητη απόδειξη της επίπλαστης κυριαρχίας.
Όμως, αν και το αυτοκίνητο έχει καταγραφεί ως μοντέλο 12001 και
υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες του στην ιστορία του Luigi Fusi, ένα
και μόνο τελικά φαίνεται ότι κατασκευάστηκε. Έτσι μπαίνουμε σε
μονοπάτια μυθολογίας που το θέλουν να κατασκευάστηκε ως πρωτότυπο
για την ιταλική υπηρεσία, το οποίο μάλλον δεν είναι αρκετά πιθανό,
ενώ πιο πραγματική ακούγεται η εκδοχή που το θέλει τελικά να
κατέληξε σε ξενοδοχείο στις Η.Π.Α. με στόχο να μεταφέρει τους
πελάτες στις χιονισμένες πλαγιές του Κονέκτικατ. Η ιστορία το θέλει
τελικά να παίρνει θέση σε ιδιωτική συλλογή, αλλά μετά τον θάνατο
του συλλέκτη κακόπεσε. Κανείς δεν κατάλαβε ότι είχε να κάνει με ένα
μοναδικό πρωτότυπο και όταν επαναπατρίστηκε στην Ευρώπη, το αγόρασε
ο Jim Stokes.
Ένα και μόνο
Πρακτικά τίποτα δεν είναι σίγουρο και αυτά που θα διαβάσετε είναι περισσότερο εικασίες και λιγότερο ιστορικά γεγονότα. Μην δώσετε λοιπόν και πολύ βάση. Υποτίθεται ότι χρησιμοποιήθηκε κάποιο πλαίσιο της Alfa του 1923 ή 1924 το οποίο υπέστη χειρουργική επέμβαση και επανασχεδιάστηκε όλο το πίσω μέρος ώστε να δεχτεί τη μετάδοση, η οποία όμως δεν ήταν δάνειο από τη Citroen. Αντίθετα σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τους Ιταλούς, κάτι που δείχνει ότι το προόριζαν για μαζική παραγωγή, γιατί αλλιώς δεν θα έμπαιναν στον κόπο και στο έξοδο. Μια κίνηση που υποστηρίζει τη θεωρία περί στρατιωτικής εφαρμογής. Το κιβώτιο των τεσσάρων σχέσεων ανήκει και αυτό τους Ιταλούς, αλλά το εμπρός σύστημα, η μετάδοση και οι τροχοί μαζί με τα φρένα προερχόταν από την Citroen. Όμως και αυτό το δάνειο θα πρέπει να ήταν ένα πρώτο στάδιο, γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτότυπο. Πίσω από τον μοχλό ταχυτήτων υπάρχουν ακόμα δύο μοχλοί, ένας για τις «κοντές-μακριές» σχέσεις και ένας για το «εμπρός-πίσω» και η όλη σχεδίαση δείχνει ότι ήταν καλά δουλεμένη και σχεδόν έτοιμη για μαζική παραγωγή. Tώρα, γιατί το όλο σχέδιο δεν προχώρησε ποτέ, παραμένει άγνωστο!
Adolphe Kegresse
Δεν θα ήταν σωστό να αναφερθούμε στα half-tracks χωρίς να πούμε μερικά λόγια και για τον Adolphe Kegresse ο οποίος πρακτικά εφηύρε τα «μισό-μισό». Ο Γάλλος αυτός σχεδιαστής υπήρξε ο προσωπικός «garagiste» του Τσάρου Νικολάου του 2ουκαι κατόπιν παραγγελίας σχεδίασε ένα αυτοκίνητο το οποίο θα μπορούσε να κινηθεί στα χιόνια της Ρωσίας. Για να το πετύχει αυτό αντικατέστησε τους πίσω τροχούς με ερπύστριες κατασκευασμένες από καουτσούκ και στους εμπρός τροχούς προσάρτησε πέδιλα. Η ιδέα δούλεψε μια χαρά και μάλιστα την πατεντάρισε το 1913, αλλά ο Τσάρος δεν είχε τον χρόνο να το ευχαριστηθεί, αφού τον πρόλαβαν κάτι τύποι που ονομάζονταν Μπολσεβίκοι και το 1917 του φύτεψαν μια σφαίρα στο κεφάλι! Πάντα ήταν επικίνδυνο επάγγελμα το να είσαι Καίσαρας!
Ο Kegresse μετά από αυτό το ατυχές συμβάν επέστρεψε στη Γαλλία όπου συνάντησε τον Andre Citroen ο οποίος ενδιαφέρθηκε για τις κατασκευές του και αγόρασε τα δικαιώματα του Systeme Kegresse, όπως ονομάζονταν και μαζί με τον Jacques Hinstin ίδρυσε την Autochenilles η οποία ειδικεύτηκε στη κατασκευή τέτοιων οχημάτων. Τα «μισό-μισό» γνώρισαν μεγάλη επιτυχία ειδικά στις ερήμους της Αφρικής και της Ασίας και έγραψαν ιστορία καθώς ήταν τα πρώτα (και μοναδικά οχήματα) που διάβηκαν όχι μόνο τη Σαχάρα, την έρημο Γκόμπι, αλλά και τα Ιμαλάια, αν και για να διασχίσουν τα τελευταία χρειάστηκε πολλές φορές να μεταφερθούν στους ώμους (!) κομμάτι-κομμάτι και να επανασυναρμολογηθούν ξανά. Μόνη τους αποτυχία ήταν όταν προσπάθησαν να υπερπηδήσουν τα Καναδικά Ρόκι το 1934! Παράλληλα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα οχήματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να τραβούν πυροβόλα και ήταν πολύ δημοφιλή στον δεύτερο μεγάλο πόλεμο, ενώ ακόμα και σήμερα το «μισό-μισό» Systeme Kegresse χρησιμοποιείται από τους στρατούς όλου του κόσμου.