John Crossle: Γνωστός… άγνωστος

Όλοι όσοι τελικά «τα κατάφεραν» μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό, το οποίο δεν είναι άλλο από «το πείσμα»! Το «πιστεύω» για το πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα, τα οποία πρέπει πάντα να γίνονται με το δικό τους τρόπο και πρέπει να παραδεχτούμε, για ένα λόγο που δεν είναι κατανοητός από εμάς τους υπόλοιπους, ότι ο δικός τους τρόπος είναι σχεδόν πάντα ο ΣΩΣΤΟΣ! Ο John Crossle τα έβαλε με όλο τον κόσμιο ξεκινώντας από ένα πλυντήριο στη Βόρειο Ιρλανδία και κατάφερε να βρίσκεται in business και να κερδίζει στις πίστες για περισσότερο από μισό αιώνα.

 

Ξεκίνησε

Όλα άρχισαν ως συνήθως από τους δύο τροχούς σε κάτι που έμοιαζε με motocross, αλλά που τότε ακόμα ονομάζονταν scrambler. Δεν ήταν μάλιστα τυχαίος και με μια JAP κατάφερε να κερδίσει στα 350 κ.εκατ. το  Grass Track Championship του 1953, του 1954 και του1955, καθώς και την κατηγορία των 500 κ.εκατ. το 1954! Μετά από αυτά και αφού φαίνεται ότι χόρτασε από τη λάσπη, αποφάσισε να μετακομίσει στους τέσσερις τροχούς το 1957. Είχε βάλει στο μάτι μια Lotus MkVI, αλλά ο Colin Chapman ζητούσε πολύ περισσότερα χρήματα από όσα διέθετε και έτσι αποφάσισε να κατασκευάσει ο ίδιος ένα αυτοκίνητο υπολογίζοντας ότι έτσι θα του κόστιζε πολύ πιο λίγα χρήματα. Και επειδή φαίνεται ότι μάθαινε γρήγορα, δεν άργησε να κερδίσει παίρνοντας την καρό σημαία με αυτοκίνητο δικής του κατασκευής μόλις το 1958. Η νίκη αυτή του έφερε και τον πρώτο του πελάτη που ήταν ο Bob Allen, πιλότος της RAF και έτσι ο Crossle από αγωνιζόμενος μετατράπηκε σε κατασκευαστή. Θα ακολουθήσουν τρεις συνεχόμενοι τίτλοι στη κατηγορία των 1.172 κ.εκατ.

Και όλα αυτά από ένα στάβλο στο Drumreach. Όμως σύντομα θα μεταφερθεί στο Hollywood (της Βρετανίας) και εκεί θα κατασκευάσει το πρώτο του μονοθέσιο με κινητήρα στο κέντρο. Παράλληλα παρουσίασε και το πρώτο sportscar, το 5S το οποίο ήταν και η πρώτη του εμπορική επιτυχία κατασκευάζοντας συνολικά πέντε αυτοκίνητα. Οι κινητήρες προέρχονταν από την Coventry Climax και τα κιβώτια ταχυτήτων ήταν της VW γυρισμένα ανάποδα. Συνέχισε με τα 7S και 9S, αλλά η δεκαετία του 60’ ανήκε στα μονοθέσια με τον Crossle πλέον να κατασκευάζει πλαίσια για όλες τις κατηγορίες. Η νίκη μάλιστα του Roger Barr που κέρδισε την Formula B το 1968 με την 12F, εκτόξευσε τις πωλήσεις και στην αγορά των Η.Π.Α.

Οι νίκες συνεχίστηκαν και όταν το 1969 παρουσιάστηκε η Formula Ford, η 16F με οδηγό τον Gerry Birrell κέρδισε το πρώτο τίτλο! Οι business εκτοξεύτηκαν και πάλι, καθώς πήρε παραγγελίες για 40 μονοθέσια και το εργατικό δυναμικό ανέβηκε στα 15 άτομα. Ακόμα και η αγωνιστική σχολή του Skip Barber εγκατέλειψε τη Lolla, από την οποία μέχρι τότε αγόραζε μονοθέσια και έδωσε μια καλή παραγγελία στον Crossle!

 

Συναγωνισμός

Στους αγώνες όμως ένα είναι το σίγουρο: Τα πάντα κινούνται και μάλιστα πολύ γρήγορα. Ο συναγωνισμός είναι σφιχτός, κάθε χρόνο θα πρέπει να παρουσιάζεις βελτιώσεις και ένα λάθος μπορεί να σου στοιχήσει τα πάντα. Αυτό συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του 80’ με την 50F που έχασε την επαφή της με τις νίκες, λόγω μέτριας ανάρτησης με αποτέλεσμα να χαθεί μια ολόκληρη χρονιά. Και μια χρονιά εκτός πίστας μεταφράζεται σε οικονομική καταστροφή. Παρά αυτό το χτύπημα, ο Crossle άντεξε μέχρι το 1997 οπότε και πούλησε την εταιρεία στον Arnie Black, ο οποίος με τη σειρά του τη πούλησε στον Paul McMorran το 2012.