BMW Z8: Γεννημένο κλασικό

Παρουσιάστηκε σαν πρωτότυπο στην Έκθεση του Τόκυο το 1997, αλλά αν κοιτάξετε καλύτερα κάτω από την ιδέα του Chris Bangle και τις γραμμές του Henrick Fisker (η εσωτερική σχεδίαση ανήκε στον Scott Lempert) θα βρείτε το 507 από την δεκαετία του ’50.

Η παράδοση θέλει το Ζ8 σαν ιδέα τουλάχιστον να γεννιέται στο μυαλό του Dr Bernd Pischetsrieder από το 1993 όταν με νοσταλγία και μετά από μερικές μπύρες (ήταν και αργά) η συζήτηση έφτασε στο 507 και πόσο καλό θα ήταν για την εικόνα της εταιρείας να έχει και πάλι ένα τέτοιο σπορ διθέσιο στις εκθέσεις της. Τέσσερα χρόνια μετά το Ζ07 παρουσιάστηκε στο Τόκυο! Ήταν μάλιστα τέτοιο το πλήθος των προκαταβολών που η BMW δεν μπορούσε παρά να προχωρήσει στην παραγωγή του. Βέβαια να πούμε εδώ ότι το αυτοκίνητο ήταν σχεδιασμένο να βγει στη παραγωγή έτσι και αλλιώς και δεν ήταν απλά ένα πρωτότυπο, αν κρίνουμε από την κατασκευή του Ζ07 που αποτελούνταν από αλουμινένιο χωροδικτύωμα πάνω στο οποίο είχαν κολληθεί οι εξωτερικές μεταλλικές επιφάνειες. Σίγουρα η BMW δεν θα έμπαινε σε αυτό τον κόπο, αν δεν επρόκειτο να προχωρήσει στη μαζική κατασκευή του. Αυτό όμως που κατάλαβαν στην BMW ήταν ότι δεν θα έπρεπε να επέμβουν στη σχεδίαση του Ζ07. Και δεν το έκαναν με αποτέλεσμα το Ζ8 να φτάσει στην παραγωγή με ελάχιστες αισθητικές διαφοροποιήσεις.

 

Retro for ever 

Κάτω από τις νέο-κλασική σχεδίαση, εμπρός υπήρχαν ψαλίδια ΜακΦέρσον και πίσω το αμάξωμα στηριζόταν σε πολλαπλούς συνδέσμους με τον κινητήρα/κίνηση κλασικά πάντα: εμπρός/πίσω αντίστοιχα. Το εσωτερικό πάλι και αυτό ακολουθούσε κλασικές γραμμές με τα όργανα στο κέντρο, αν και το κόκκινο δέρμα ήταν περισσότερο προκλητικό από όσο θα έπρεπε με αποτέλεσμα πολλοί να το περιγράψουν ως porno-chic!

Ο κινητήρας πάλι δεν θα μπορούσε να ήταν τίποτα άλλο από έναν ατμοσφαιρικό V8 των 4.941 κ. εκατ. προετοιμασμένο από την «Μ», ο οποίος όπως θα καταλάβατε προέρχονταν από το Μ5 (Ε39) αποδίδοντας 400 ίππους στις 6.600 σ.α.λ. Ακολουθούσε μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων έξι σχέσεων και υπήρχε και η δυνατότητα αυτόματου πέντε σχέσεων από την Alpina. Σαν μέγεθος ήταν ένα σχετικά μικρό αυτοκίνητο με το μήκος να φτάνει τα 4,4 μ. και το βάρος του να μην ξεπερνά τα 1.585 κιλά.

Αισθητικά, αν και ήταν αρκετοί εκείνοι που δεν το συμπάθησαν, γιατί… έμοιαζε πολύ retro, οι δημοσιογράφοι και το κοινό το αποθέωσαν και η ζήτηση ήταν μεγαλύτερη από την παραγωγή, παρά τα 100.000+ ευρώ που ζήταγε το Μόναχο! Και αυτό λόγω της πολλής δουλειάς που γινόταν με το χέρι. Δεν ήταν δυνατόν να παραχθούν περισσότερα από δέκα Ζ8 την ημέρα, ενώ εσωτερικές πηγές αναφέρουν ότι η BMW έχανε χρήματα, αντί να κερδίζει από την παραγωγή του.   

 

My name is Bond

Παρουσιάστηκε τελικά το 1999 (σαν Ε52) και συνέπεσε με τη συμφωνία της BMW να εξοπλίσει την νέα τότε κινηματογραφική παραγωγή του 007 με τα προϊόντα της. Φυσικά το Ζ8 έκανε ένα μικρό πέρασμα από τη μεγάλη οθόνη στο The World Is Not Enough (που δεν ήταν και η καλύτερη), αν και στη πραγματικότητα το κινηματογραφικό Ζ8 ήταν ένα Dax Tojeiro, το οποίο κόπηκε σε τρία κομμάτια από τα περιστρεφόμενα πριόνια ενός ελικοπτέρου!

Η παραγωγή του Z8 επίσημα τερματίστηκε το 2002 και τελικά κατασκευάστηκαν 5.703 αντίτυπα, αλλά η BMW δεσμεύτηκε ότι θα το στήριζε με ανταλλακτικά για τουλάχιστον πενήντα χρόνια!