Amilcar Compound: Πολύ νωρίς, ή απλά άτυχο

Η ιστορία μας πάει πίσω στο 1934 όταν η SIA, που ήταν ο γαλλικός οργανισμός νέων τεχνολογιών προκήρυξε διαγωνισμό σε μια προσπάθεια να αναθερμάνει τη λιμνάζουσα τεχνολογία γύρω από την κατασκευή αυτοκινήτων. Τα χρήματα μάλιστα τα έβαλε η Aluminium Francais, για όποιον θα σχεδίαζε ένα αυτοκίνητο κατασκευασμένο από τα ελαφρά κράματα που παρήγαγε.

Ανάμεσα στους συμμετέχοντες ήταν και ο Jean-Albert Gregoire που ήταν γνωστός από τα εμπροστοκίνητα Tractas που είχε σχεδιάσει. Η ιδέα του ήταν πρωτοποριακή, αν και θα πρέπει να πούμε ότι σαν σύλληψη ακολουθούσε αυτή των Traction Avant (Citroen), μόνο που τώρα το υποπλαίσιο ήταν κατασκευασμένο από αλουμίνιο, αντί του μετάλλου που χρησιμοποιούσε το Avant. Και εδώ ο κινητήρας ήταν εμπρός τοποθετημένος κατά τον διαμήκη άξονα, όμως ήταν γυρισμένος ανάποδα με το κιβώτιο ταχυτήτων εμπρός να δίνει κίνηση στους ανάλογους τροχούς.

 

Στη παραγωγή

Στο τέλος του 1935 η Aluminium Francais επέλεξε τη σχεδίαση του Gregoire και τον χρηματοδότησε να παρουσιάσει ένα λειτουργικό πρωτότυπο. Χρησιμοποιώντας τα μηχανικά μέρη ενός Adler Trumpf Junior σχεδίασε αλουμινένιο υποπλαίσιο το οποίο όμως όχι μόνο «αγκάλιαζε» τον κινητήρα, αλλά ανέβαινε μέχρι το εμπρός τζάμι και πίσω κατέληγε στη βάση για τη πίσω ανάρτηση. Ο Gregoire υποστήριζε ότι η σχεδίασή του ήταν πολύ πιο ελαφρά, πιο άκαμπτη και δεν σκούριαζε και μάλλον είχε δίκιο, μόνο που κανείς από τους μεγάλους κατασκευαστές δεν ήθελε να «μπλέξει» με νέες, ακριβές και αδοκίμαστες τεχνολογίες, Οι εποχές ήταν δύσκολες!

Όλοι εκτός από την Hotchkiss που τότε κατασκεύαζε ποιοτικά, αν και ακριβά αυτοκίνητα σε περιορισμένα νούμερα. Όμως τα οικονομικά της το 1936 δεν ήταν και πολύ ανθηρά καθώς η γαλλική κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου είχε κρατικοποιήσει την πολύ επιτυχημένη βιομηχανία πολυβόλων που μέχρι τότε της ανήκε, καθώς όλοι έβλεπαν τον πόλεμο να έρχεται. Το βήμα λοιπόν που επέλεξε ήταν η φυγή προς τα εμπρός, δηλαδή να κατασκευάσει ένα αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους και λογικής τιμής το οποίο θα μπορούσε να διαθέσει σε μεγάλα νούμερα. Έτσι επέλεξε τη πρόταση του Gregoire, αλλά επειδή και πάλι δεν ήταν σίγουρη για την επιτυχία του σχεδίου αποφάσισε να μην ρισκάρει το όνομά της και έτσι αγόρασε τις μετοχές της Amilcar η οποία δεν βρισκόταν και στη καλύτερη φάση της. Ήταν όμως ότι έπρεπε για την εταιρεία από το Saint-Denis για το mini-Hotchkiss που θα σχεδίαζε.

Ο Gregoire ανέλαβε τη σχεδίαση με τα χρήματα της Aluminium Francais πάνω στον κινητήρα της Amilcar και το 1937 στην Έκθεση του Παρισιού παρουσίασε το Amilcar Compound. Όμως δεν ήταν μόνο το αλουμινένιο υποπλαίσιο που ήταν προοδευτικό. Η εμπρός ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη με δύο εγκάρσια φύλα σούστας και φυσικά η κίνηση ήταν εμπρός ενώ και πίσω η ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη με υστερούντες βραχίονες που ελέγχονταν από ράβδους στρέψης! Το κιβώτιο ήταν τεσσάρων σχέσεων και το μόνο οπισθοδρομικό σημείο του ήταν τα φρένα που αποτελούνταν από τέσσερα ταμπούρα με συρματόσχοινα. Όμως κάθε αλλά παρά έτοιμο ήταν για μαζική παραγωγή. Ο κινητήρας των 929 κ .εκατ. ήταν λίγος και οι κατασκευαστικές πρακτικές του αλουμινίου ήταν αδοκίμαστες. Πάντως καθώς το δίπορτο αυτοκίνητο άρεσε πήρε 500 προκαταβολές επιτόπου. Όμως τελικά μόλις 38 αυτοκίνητα κατάφεραν να παραδοθούν μέσα στη χρονιά και από στις αρχές του 1939, αν και η παραγωγή αυξήθηκε στα τρία αυτοκίνητα την εβδομάδα, απείχε πολύ από τον στόχο των 50. Η αλήθεια ήταν ότι η παραγωγή του εξελίχτηκε σε ένα εφιάλτη, καθώς τα καλούπια όπου χύνονταν το αλουμίνιο δεν ήταν και πολύ ακριβή με αποτέλεσμα να απαιτείται πολύ χειρωνακτική δουλειά, ώστε να τα φέρουν στις ακριβείς διαστάσεις που απαιτούνταν για την συναρμολόγηση. Πάντως τα καλούπια σύντομα βελτιώθηκαν και η παραγωγή έφτασε τα 107 αυτοκίνητα τον Ιούνιο του 1939, μόνο και μόνο όμως για να εμφανιστούν νέα προβλήματα καθώς τα υποπλαίσια, που υποτίθεται ότι ήταν εγγυημένα για πάντα, άρχισαν να παρουσιάζουν ρωγμές! Παράλληλα με αυτά, ο νέος κινητήρας των 1.185 κ. εκατ. που είχε εξελιχτεί απέδιδε μόλις 33 ίππους και το αυτοκίνητο ήταν απελπιστικά αργό και έτσι αναγκάστηκαν να προχωρήσουν για τρίτη φορά σε αλλαγή κινητήρα, που αυτή τη φορά ανέβηκε στα 1.340 κ. εκατ. με 42 ίππους. Παράλληλα και πάλι βελτιώθηκαν οι τρόποι έκχυσης ώστε να αφαιρούνται οι φυσαλίδες που δημιουργούνταν κατά την ψύξη του αλουμινίου. Τώρα με τα περισσότερα προβλήματα λυμένα, το μέλλον φαινόταν καλύτερο. Όμως πλέον δεν υπήρχε χρόνος, γιατί ο πόλεμος άρχισε και η παραγωγή του σταμάτησε.

Ήταν πολύ νωρίς, ή απλά άτυχο!