Land Rover Defender: Ακόμα και οι σκληροί πεθαίνουν

Πριν δύο εκατομμύρια οχήματα βρισκόμαστε πίσω στα 1947, οπότε και η ιδέα του γεννήθηκε σε μια παραλία της Ουαλίας. Έζησε μέρες δόξης ανά τον κόσμο, κάνοντας τις πιο βρώμικες δουλείες. Πέρασε στα χέρια των Γερμανών (βλέπε BMW), έφτασε και μέχρι την Ινδία (βλέπε Tata), αλλά όλη αυτή η ένδοξη ιστορία θα σφυρίξει λήξη στο τέλος του 2015.

Εμπνευστής του Defender ήταν ο Maurice Wilks, που οδηγούσε ένα από τα πολλά εναπομείναντα «war surpluse» Jeep και ο οποίος θεώρησε ότι θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένα αντίστοιχο όχημα για τον βρετανό αγρότη, πάνω στην ίδια φιλοσοφία, χρησιμοποιώντας όμως τοπικά μηχανικά μέρη. Άλλωστε η κατασκευή του δεν αντιπροσώπευε τη οποιαδήποτε τεχνολογική πρωτοπορία, η οποία όμως ποτέ δεν ήταν το ζητούμενο σε αυτή τη κατηγορία οχημάτων. Το μόνο απαραίτητο στοιχείο που θα έπρεπε να διαθέτει ήταν: Να είναι ασταμάτητο. Τώρα το πόσο άνετο θα ήταν ή πόσο καλό στο δρόμο, ήταν παγερά αδιάφορο στους χρήστες του, τους οποίους έτσι και αλλιώς τους χτύπαγε αλύπητα ο ήλιος, η βροχή, το χιόνι και το κρύο!

Το πρωτότυπο εμφανίστηκε με τη θέση οδηγού στο κέντρο, αλλά τελικά προτιμήθηκε μια πιο συμβατική αρχιτεκτονική. Και μια και μιλάμε για αρχιτεκτονική, να αναφέρουμε ότι ήταν απόλυτα συμβατικό με πλαίσιο τύπου σκάλας και με την τετρακίνηση να χρησιμοποιεί δευτερεύον κεντρικό διαφορικό με επιλογή «κοντό-μακρύ». Πάντως για να μειωθεί το βάρος η υπερκατασκευή ήταν από αλουμίνιο.

Το Defender έμεινε χωρίς βασικές αισθητικές μεταλλάξεις σε όλη του τη ζωή και έκανε την εμφάνισή του, όχι μόνο στις περιπέτειες του Ten Ten, αλλά και στο Tomb Raider, ενώ το είχε χρησιμοποιήσει και ο James Bond! Κατά καιρούς προσαρμόστηκε σε κάθε χρήση, από το όργωμα, μέχρι την περιπέτεια του Camel Trophy και από εκεί στον πραγματικό πόλεμο, όπου έζησε τον δικό του μύθο στις ερήμους του Ιράκ.

Εντάξει, κατά καιρούς απέκτησε και πιο μαλακές εκδόσεις με καλούδια όπως ο κλιματισμός και… παράθυρα, ενώ μάκρυνε και κόντυνε κατά περίπτωση, αλλά ποτέ δεν έχασε την αυθεντικότητά του περιφρονώντας τον ανταγωνισμό που με τα χρόνια έγινε όλο και πιο μαλθακός. Όμως αυτή η περιφρόνησή του για τα εγκόσμια ήταν που τελικά το έστειλε στον άλλο κόσμο. Τελικά οι ρύποι, η ασφάλεια, ακόμα και τα «δικαιώματα» των πεζών (crash tests) αποδείχτηκαν δυνατότερα!

 

Κοιτώντας πίσω

Αρχικά ονομάζονταν 90, η παραγωγή του άρχισε το 1948 και μετά από 67 χρόνια ζωής θα περάσει στην ιστορία τον Δεκέμβριο του 2015. Για την ιστορία μάλιστα να αναφέρουμε ότι ο αριθμός «90» δεν αντιπροσώπευε τίποτα άλλο από το μεταξόνιό του, που έφτανε τις 90 ίντσες (2,362 m) για να το διαχωρίσει από το μακρύτερο «110» (2,800 m).

Ως Defender θα το γνωρίσουμε το 1990, αλλά πριν την αλλαγή ονόματος θα υποστεί πολλές αλλαγές. Θα μεγαλώσει και πάλι σαν «127» με μεταξόνιο στα 3,226 m οπότε και απέκτησε μια λίγο πιο μοντέρνα αισθητική με επίπεδο καπό. Όμως οι σημαντικότερες αλλαγές έγιναν στα μηχανικά του μέρη και στο καλάθι των άχρηστων πετάχτηκαν τα ημιελλειπτικά φύλλα σούστας, που πόσο πολύ είχαν μέχρι τότε ταλαιπωρήσει τους επιβάτες. Τη θέση τους πήρε μια απόλυτα μοντέρνα -για την εποχή- ανάρτηση, η οποία και πάλι χρησιμοποιούσε άκαμπτους άξονες αλλά που τώρα στηρίζονταν σωστά πάνω σε διαμήκεις βραχίονες (οδηγούντες πίσω και οδηγούμενους εμπρός), με κυλινδρικά ελατήρια που τώρα πρόσφεραν καλύτερη πρόσφυση με μεγαλύτερες διαδρομές και υποφερτή άνεση. Επίσης βελτιώθηκε σημαντικά το σύστημα τετρακίνησης που προέρχονταν από το Range Rover με κεντρικό διαφορικό που κλείδωνε!

Οι κινητήρες ακολούθησαν και αυτοί τον δρόμο της εξέλιξης και οι αρχικά αγροτικοί ντίζελ αντικαταστάθηκαν και αυτοί με εξελιγμένους -για την εποχή πάντα- στα 2,5 λίτρα με 68 ίππους. Το 1985 ακολούθησε ακόμα μια πιο δυνατή έκδοση με 83 ίππους, με τον μεγάλο αμερικάνικο V8 να κατεβαίνει και στη κοντή καρότσα, συνδεόμενος με κιβώτιο πέντε σχέσεων. Από το 1986 οι ντιζελοκινητήρες θα αποκτήσουν υπερσυμπιεστή.

Τέλος, από το 1990 το αποκαλούμε Defender, αφού πλέον όλα τα αυτοκίνητα της Landa Rover απέκτησαν ονόματα (όπως το Discovery που παρουσιάστηκε το 1989) και φόρεσε τον νέο turbodiesel 200Tdi με 107 ίππους που του έδωσε άλλο… αέρα! Επίσης μεγάλωσε για μια ακόμα φορά, ως Defender 130 (με την ανάλογη αύξηση στο μεταξόνιο), αλλά το 1998 ήταν που του έγινε η πιο σημαντική βελτίωση σε ότι είχε να κάνει με τον κινητήρα, αφού φόρεσε τον πολύ μοντέρνο πεντακύλινδρο πλέον ντίζελ Td5 με 122 ίππους.