Minilite: Έγραψαν ιστορία

Ιστορία δεν γράφουν μόνο τα αυτοκίνητα, αλλά και τα εξαρτήματα. Μάλιστα είναι αυτά που πολλές φορές δίνουν αξία στο ίδιο το τετράτροχο. Πόσα και πόσα ονόματα εξαρτημάτων δεν έγραψαν ιστορία σαν οι top επιλογές, που αμέσως ανέβαζαν (αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά) το αντικείμενο και τον οδηγό του. Ονόματα μυθικά, όπως τα «Βεμπέρια», ή τα Koni, έτσι μόνο για να αναφέρουμε δυο παραδείγματα… εποχής!

Αλλά δεν ήταν μόνο τα μηχανικά, ήταν και οι τροχοί που έγραψαν ιστορία: οι Fuchs των Porsche, οι «τηλεφωνικοί περιστροφικοί επιλογής» της Alfa Romeo και φυσικά οι Minilite των Escort και Mini. Στη δεκαετία του ’60 και του ’70 ήταν ότι πιο πολύτιμο μπορούσαν να φορούν τα ελαστικά σας.

Οι οχτάκτινοι τροχοί σχεδιάστηκαν από τον Derek Rower που είχε αποφοιτήσει από το Imperial College με ειδίκευση στην πυρηνική φυσική! Το 1963 σε ηλικία 34 ετών ο Derek είχε στήσει τη δική του επιχείρηση ονομαζόμενη Teltron η οποία ειδικεύονταν στην θερμοδυναμική. Αλλά επειδή δεν υπήρχε και πολύ μεγάλη ζήτηση για ηλεκτρικούς καθοδικούς σωλήνες, προσπαθούσε να βρει και άλλες οικονομικές… προοπτικές! Σαν φανατικός των αγώνων δεν άργησε να ανακαλύψει ότι πλέον οι ιπποδυνάμεις των αυτοκινήτων είχαν ανέβει, οι αγώνες Ράλι γινόταν όλο και πιο δημοφιλείς και έτσι υπήρχε ανάγκη για νέους, ελαφρείς, αλλά και γερούς τροχούς.

Έχοντας μεγάλη πείρα με το θαυματουργό κράμα μετάλλου που ονομαζόταν «μαγνήσιο», καθώς χρησιμοποιούνταν στους ατομικούς αντιδραστήρες, αποφάσισε να προσχωρήσει στη σχεδίαση τροχών από αυτό το υλικό. Να θυμίσουμε ότι το μαγνήσιο είναι πολύ πιο στιβαρό από το αλουμίνιο, δεν σπάει κατά τη κρούση, αλλά παραμορφώνεται και είναι 75% πιο ελαφρύ από το σίδερο! Μόνο του μειονέκτημα το γεγονός ότι ο χρόνος το επηρεάζει, με αποτέλεσμα να μειώνεται η αντοχή του. Αλλά αυτό αγωνιστικά δεν ήταν ποτέ πρόβλημα.

Μετά από έρευνα άρχισε να κατασκευάζει τους πρώτους του τροχούς, ονομαζόμενους αρχικά Tech Del και ο οποίοι μόνο όταν φορέθηκαν στα Mini μετονομάστηκαν σε Minilite (!) το 1963! Βέβαια δεν ήταν φτηνοί κοστίζοντας τότε 97 λίρες το κομμάτι, αλλά είχαν τόσα πολλά πλεονεκτήματα, αφού ήταν πρακτικά  "unbreakable", με αποτέλεσμα σχεδόν όλες οι αγωνιστικές ομάδες να τους χρησιμοποιούν.

Πολύ σύντομα άρχισαν να κατασκευάζονται παραλλαγές, πάντα πάνω στο ίδιο σχήμα με τα οχτώ μπράτσα και έφτασε να προσφέρει σχεδόν 500 διαφορετικές επιλογές από 10 ίντσες, έως 15 με την παραγωγή να φτάνει τα 350 κομμάτια την ημέρα. Παράλληλα για χρήση πίστας, όπου δεν απαιτούνταν μεγάλη αντοχή παρουσιάστηκαν και τροχοί κατασκευασμένοι από αλουμίνιο με πολύ μικρότερο κόστος, ώστε να χτυπηθούν οι… αντιγραφείς, που μοιραία παρουσιάστηκαν!

Όμως στα τέλη της δεκαετίας του ’70 η τιμή του μαγνησίου εκτοξεύτηκε και πλέον η παραγωγή έγινε ασύμφορη, με αποτέλεσμα το 1983 η Tech Del να κλείσει τις πόρτες της. Ακόμα ένας μύθος που έγραψε ιστορία!