Jean Rondeau (1946-1985): Μοναδική περίπτωση

Η νίκη του Jean Rondeau στον αγώνα του Le Mans του 1980 ήταν μια μοναδική περίπτωση. Ήταν η πρώτη και η μόνη φορά που κάποιος ανεξάρτητος κατασκευής, με budget που δεν θα έφτανε ούτε για τα σάντουιτς των μεγάλων ομάδων, κέρδιζε τον εικοσιτετράωρο αγώνα!

Όλα άρχισαν το 1949, όταν ο Jean σε ηλικία τριών ετών μετακόμισε οικογενειακώς στο Le Mans και έμεινε για πάντα εκεί. Φυσικό ήταν λοιπόν για ένα παιδί που μεγάλωνε στη μισοκατεστραμμένη Γαλλία να αποκτήσει ένα και μόνο στόχο: να κερδίσει τον αγώνα δίπλα στην αυλή του!

Η αγωνιστική του καριέρα άρχισε είκοσι χρόνια αργότερα και οι πρώτες επιτυχίες ήρθαν με Formula Renault, αλλά η μεγάλη ευκαιρία ήρθε το 1972 όταν του δόθηκε ένα αγωνιστικό κάθισμα στην ομάδα της Chevron, πίσω από το τιμόνι μιας Β21. Δυστυχώς ο κινητήρας δεν άντεξε και διαλύθηκε τη Κυριακή το πρωί. Προσπάθησε και τις επόμενες χρονιές αλλά και πάλι χωρίς να καταφέρει να τερματίσει. Έτσι πήρε τη μεγάλη απόφαση, να κατασκευάσει δηλαδή ένα δικό του αυτοκίνητο!

Αρχισε ένας πραγματικός Γολγοθάς για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, γιατί δεν υπήρχαν τα ανάλογα κεφάλαια για ένα τέτοιου μεγέθους εγχείρημα. Όμως αυτό δεν ήταν πρόβλημα για τον Jean, ο οποίος αν και ζούσε μέσα στη φτώχια κατάφερε τελικά να έρθει σε επαφή με τον Vic Elford, ο οποίος τον έστειλε στην Inaltera (ήταν εταιρεία διακόσμησης) και η οποία τελικά τον χρηματοδότησε. Έτσι τον Σεπτέμβριο του 1975 έφτασε στη πίστα με δυο αυτοκίνητα που φορούσαν κινητήρες Cosworth DFV στα χρώματα της Inaltera και οδηγούς τους Henri Pescarolo και Jean-Pierre Beltoise. Η ομάδα αποτελούνταν από είκοσι μόλις άτομα, από τα οποία οι περισσότεροι ήταν εθελοντές και δεν τα κατάφερε άσχημα αν αναλογιστεί κανείς ότι τα επόμενα τέσσερα χρόνια η ομάδα τερμάτιζε πάντα μέσα στη δεκάδα, κερδίζοντας τα κατηγορία της. Μάλιστα το 1977 το ίδιος ο Rondeau κατάφερε να ανέβει μέχρι και την τέταρτη θέση!

Μετά από αυτά φυσικό ήταν να ανακηρυχτεί «τοπικός ήρωας» και ακόμα και η αστυνομία έκανε τα στραβά μάτια όταν έβγαζε τα αυτοκίνητά του για δοκιμές στους δημόσιους δρόμους. Όταν μάλιστα η Inaltera αποτραβήχτηκε από τους αγώνες, ο ίδιος ο Δήμαρχος της πόλης ενεργοποιήθηκε για να βρει σπόνσορες και έτσι να συνεχίσει να συμμετάσχει στον εικοσιτετράωρο αγώνα.

Το 1979 η ομάδα και πάλι στεκόταν στα πόδια της, τερματίζοντας και πάλι στη δεκάδα, ενώ το 1980 ήταν η καλύτερη στιγμή του, κερδίζοντας τελικά τον αγώνα των ονείρων του μετά από μια χολιγουντιανών, επικών διαστάσεων μάχη με τις Porsche 908/936, που ήταν βαμμένες στα χρώματα της Martini! Μάλιστα θα μπορούσε να είχε κερδίσει και το Πρωτάθλημα Αντοχής το 1982 αν οι κανονισμοί δεν έδιναν τον τίτλο στη Porsche για ένα και μόνο βαθμό, χάρη στον τερματισμό μιας… ιδιωτικής 911!

Για μια ακόμα φορά θα χάσει τον κυρίως χρηματοδότη του, που ήταν η Otis και έτσι το 1984 θα αναγκαστεί να συμμετάσχει στον αγώνα στο μπάκετ μιας 956 με την οποία μάλιστα θα τερματίσει στη δεύτερη θέση!

Όμως το 1986 και συγκεκριμένα στις 27 Σεπτεμβρίου θα συγκρουστεί με ένα τρένο, μάλιστα σε φυλασσόμενη διάβαση (λέγεται ότι έκανε κόντρα με το τρένο) με αποτέλεσμα να χάσει ακαριαία τη ζωή του! Είχε πάντως προλάβει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα...