Edison electric: Ηλεκτροπληξία

Στο σχολείο μας είχαν πρήξει με τον Θωμά Έντισον. Έκανε αυτό, έκανε εκείνο (αν και λέγεται ότι κάποιες από τις πατέντες και ευρεσιτεχνίες του ήταν κλεμμένες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), όμως κανείς ποτέ δεν μας είπε για την εμπλοκή του με τους τέσσερις τροχούς και ειδικά με το ηλεκτρικό αυτοκίνητο!

 

The story

Αύγουστος του 1896, βρισκόμαστε στο ετήσιο συνέδριο της Edison Illuminating Company, το οποίο διεξάγεται στο Oriental Hotel του Manhattan Beach στο Brooklyn. Όλα είναι ήσυχα όταν τα… λαμπάκια του Edison ανάβουν γιατί κάποιος νεαρός (33 ετών τότε) ονομαζόμενος Henry Ford καταφτάνει με τη γυναίκα του και τον μικρό γιό οδηγώντας μια άμαξα χωρίς άλογο, που κινείται με υγρό καύσιμο! Ο Edison αμέσως αρχίζει να ρωτά τα πως και γιατι, όχι χωρίς καλό λόγο, αφού ο ίδιος το προηγούμενο μόλις χρόνο είχε παρουσιάσει το δικό του ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο, το οποίο μάλιστα διέθετε κίνηση εμπρός. Και η συζήτηση αυτή τέλειωσε, λες και δεν πέρασε ούτε μια μέρα από το μακρινό 1896, με τον Edison να λέει στο Ford: «Νεαρέ αυτό μάλιστα, συνέχισε, βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο, οι μπαταρίες είναι πολύ βαριές και το κάρβουνο είναι πολύ βρόμικο, go on!»

Δεν ήταν ένας τυχαίος οραματιστής ο Edison και η πρώτη αυτή γνωριμία έγινε η αρχή μιας μεγάλης φιλίας με τον Henry. Αλλά αυτή η πρώτη επαφή ήταν σημαντική και για τον Ford που μετά από πολλά χρόνια, αναφερόμενος σε αυτή τη συνάντηση θα πει: «Αυτές οι λέξεις του Edison ήταν καθορίστηκες για το μέλλον μου. Μέχρι τότε δεν είχα ακούσει ποτέ κάτι το ενθαρρυντικό και το να έχεις τέτοια υποστήριξη από ένα τόσο σημαντικό άνθρωπο, ο οποίος ξεκάθαρά ανέφερε ότι η προσπάθειά μου με τους υδρογονάνθρακες είχε περισσότερο μέλλον από τη δικιά του με τον ηλεκτρισμό, ήταν μεγάλη βοήθεια για εμένα, ειδικά όταν σου μιλά ο βασιλιάς του ηλεκτρισμού!»

Πάντως είκοσι χρόνια μετά, όταν πλέον η Ford Motor Company ήταν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων στο κόσμο και ο Edison είχε εξελίξει την μπαταρία νικελίου, που πρόσφερε πολύ καλύτερη απόδοση, ήταν καιρός να συνεργαστούν. Και το έκαναν ιδρύοντας την Ford Electric με στόχο την κατασκευή ενός ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου το οποίο θα είχε αυτονομία 100 μιλίων και θα πουλιόταν στη πολύ χαμηλή τιμή των 900 δολαρίων. Ο Ford επένδυσε 1.500.000 δολάρια στο project, κατασκευάστηκαν μάλιστα και δύο πρωτότυπα, αλλά οι μπαταρίες ποτέ δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και έτσι η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε.

 

Never quit

Αυτή όμως δεν θα ήτα η τελευταία προσπάθεια του Edison για ένα ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο. Θα προσπαθήσει και πάλι και η Edison Accumulators Limited θα συνεργαστεί με την Detroit Electric (η οποία ήταν η μόνη εταιρία, η οποία είχε απομείνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που κατασκεύαζε ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα) και υπό τον Arrol Johnston άρχισε να κατασκευάζει τα πρώτα 50, με στόχο η παραγωγή να αυξηθεί στα 1.200. Όμως και πάλι οι μπαταρίες ήταν το πρόβλημα, αφού το αυτοκίνητο απαιτούσε 13 φορτίσεις για να καλύψει 382 μίλια. Εν τούτοις, το αυτοκίνητο (που έμοιαζε με Renault) παρουσιάστηκε στο Olympia Motor Show του 1913. Ο πρώτος πόλεμος δεν επέτρεψε τη μαζική παραγωγή, αλλά αρκετά οχήματα κατασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από εταιρίες μεταφορών με το γνωστό πολυκατάστημα Harrods να παραγγέλνει μια ντουζίνα.

Αυτή ήταν η αρχή, αλλά και το τέλος των ηλεκτρικών αυτοκινήτων της Edison.