Aston Martin Ulster: Οι αγώνες βελτιώνουν το είδος

Σήμερα αναφέρουμε το όνομα Aston Martin και ο super-cool «Χρυσοδάχτυλος» μας έρχεται στο μυαλό. Η κινηματογραφική ταινία του 1964 με την DB5 να καταφέρνει το ακατόρθωτο με τα μάλλον παιδικά της gadget (για τα σημερινά δεδομένα) βαζοντας το όνομα Aston Martin στο μικρό κύκλο των «εικόνων» των supercar, αλλά πάντα με εκείνη την ακαταμάχητη βρετανική φλεγματικότητα. Όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι.

 

Οικονομικά προβλήματα

Η Aston Martin ιδρύθηκε από τους Lionel Martin και Robert Bamford το 1913 και το πρώτο τους εργαστήριο ήταν στο Henniker Mews του Λονδίνου, πριν μετακομίσουν στην Abington Road. Προσπάθησαν να κατασκευάσουν αυτοκίνητα για τους sportsman των ημερών, αλλά οι προσπάθειές τους δεν ήταν και πολύ πετυχημένες. Η εταιρεία «έπεσε έξω» πρώτα στα 1924 και μετά πάλι στα 1926 και πουλήθηκε τους Bill Renwick και Augustus ‘Bert’ Bertelli. Ειδικά ο τελευταίος ήταν ένας πολύ καλός μηχανικός και σχεδιαστής, αλλά δεν διέθετε ένα πραγματικά εμπορικό μυαλό για να απογειώσει την εταιρία οικονομικά. Της έδωσε όμως τις πρώτες της νίκες, βάζοντας τις βάσεις για αυτό που είναι σήμερα. Έτσι μπορεί το 1932 να είχε μια ακόμα οικονομική κρίση και να σώθηκε από τον Sir Arthur Suthermland, αλλά πλέον είχε το όνομα για να επιβιώσει.

 

Le Mans

Η πρώτη συμμετοχή της Aston Martin στον αγώνα του Le Mans έγινε το 1931 με μια πέμπτη θέση στη γενική κατάταξη και πρώτη στη κατηγορία της, ενώ την επόμενη χρονιά τερμάτισαν δύο αυτοκίνητά της στην πέμπτη και έβδομη θέση. Μια καθόλου άσχημη αρχή. Η εξελιγμένη έκδοση MkII παρουσιάστηκε για τον αγώνα του 1934, όμως η ομάδα δεν κατάφερε να τερματίσει. Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στην εκκίνηση του Tourist Trophy στο Ulster, αλλά αυτή τη φορά επειδή ο Bertelli είχε τις δεισιδαιμονίες του, έβαψε τα αυτοκίνητα στο Ιταλικό αγωνιστικό κόκκινο, αντί του Βρετανικού πράσινου! Τα «μαγικά έπιασαν» και τα τρία αυτοκίνητα που συμμετείχαν τερμάτισαν στις τρεις πρώτες θέσεις στη κατηγορία τους. Φυσικό ήταν λοιπόν το αυτοκίνητο να ονομαστεί Ulster!

 

Τεχνικά

Με τα σημερινά δεδομένα η Aston Martin Ulster εκείνων των ημερών θα μπορούσε να περιγραφεί σαν ένα απλό και τεχνολογικά συμβατικό αυτοκίνητο, όμως ήταν πολύ καλά κατασκευασμένο με ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια. Ο κινητήρας των 1.495 cc ήταν τετρακύλινδρος με έναν επικεφαλής εκκεντροφόρο και διέθετε ξηρό κάρτερ, για χαμηλότερο κέντρο βάρους. Τα έμβολα ήταν υψηλής συμπίεσης που έφτανε τη σχέση 9,5:1 και τελικά απέδιδε 90 ίππους (και με λίγη καλή θέληση έφτανε και τους 100 στις 5.250 rpm), που δεν ήταν άσχημα αν υπολογίσουμε ότι το βάρος του δεν ξεπερνούσε τα 900 κιλά. Το πλαίσιο ήταν τύπου σκάλας και για αναρτήσεις μην περιμένετε τίποτα καλύτερο από ημιελλειπτκά φύλλα σούστας και για τους δύο άκαμπτους άξονες, ενώ τα φρένα ήταν ταμπούρα που ενεργοποιούνταν με συρματόσχοινα. Όμως φαίνεται ότι αυτά ήταν αρκετά εκείνες τις ημέρες, όπου ο τερματισμός και μόνο ήταν αυτός που τελικά έκρινε την επιτυχία σου. Το τραγικά αστείο όμως ήταν ότι το αυτοκίνητο θα έπρεπε να ήταν βαμμένο κόκκινο για να κερδίσει!