Alfa Romeo Procar: Φάντασμα

Για τον Bernie Ecclestone και την ομάδα της Brabham (η οποία τότε του ανήκε), το 1987 ήταν μια χρονιά που δεν οδηγούσε πουθενά. Ο Gordon Murray είχε δηλώσει την παραίτησή του και η BMW είχε και αυτή κάνει γνωστή την επιθυμία της να αποχωρήσει. Όμως το πιο σημαντικό ήταν ότι ο Bernie είχε δει ένα άλλο δρόμο να ανοίγεται, αυτόν της FOCA, που όπως αποδείχτηκε θα τον οδηγούσε σε ένα πολύ μεγαλύτερο θησαυρό και θα τον έκανε έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στο κόσμο.

Ας μη ξεχνάμε ότι από το 1983, οπότε και ο Nelson Piquet με την BT52/52B είχε κερδίσει το Πρωτάθλημα Οδηγών από την Renault του Alain Prost, η ομάδα της Brabham βρισκόταν πρακτικά σε αποσύνθεση. Ο Bernie είχε μια μόνο επιλογή… ξεφορτώθηκε την ομάδα στον Ελβετό Joachim Luhti. Όμως πριν καταλήξει στον Ελβετό επιχειρηματία, για μια και μόνη χρονιά, η ομάδα που ίδρυσε ο Jack Brabham ως MRD (Motor Racing Developments) αγοράστηκε από την Fiat. Όμως γιατί οι Ιταλοί μπήκαν στο έξοδο να αποκτήσουν μια ακόμα ομάδα, τη στιγμή που στο portfolio τους είχαν προσδεμένη τη Ferrari;

Στόχος της ήταν η νέα Formula S που είχε προτείνει ο Ecclestone και που θα αποτελούσε τη βάση ενός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στα χνάρια του αμερικάνικου NASCAR. Άλλωστε αυτός ήταν και ο μόνος δρόμος που είχαν για να προωθήσουν τον ολοκαίνουργιο V10 που είχε σχεδιάσει η Alfa Romeo. Μια διάταξη που σε λίγα χρόνια θα χρησιμοποιούσε η Renault και Honda, αλλά που τότε κανείς δεν ήθελε (αφού τότε οι V12 ήταν αυτοί που κυριαρχούσαν) και που τελικά έμεινε στα αζήτητα!

 

Formula S

H ιδέα αυτή του Ecclestone είχε σαν στόχο να δημιουργηθεί αγορά για τους κινητήρες τις F1, ώστε να μειωθεί το κόστος σχεδίασης, εξέλιξης κα κατασκευής. Άλλωστε το «S» ήταν το πρώτο γράμμα της λέξης «Silhouette» με στόχο από έξω να αντιγράφει κάποιο αυτοκίνητο παραγωγής, αλλά που θα μπορούσε να χρησιμοποιεί τα πιο ακραία μηχανικά μέρη από την Formula 1, όπως κινητήρες και αναρτήσεις.

Η Alfa Romeo με τη βοήθεια της Brabham, μπήκε στο παιχνίδι και κατασκεύασε ένα αυτοκίνητο βάσει των προδιαγραφών, με στόχο να δημιουργήσει ενδιαφέρον γύρω από αυτή τη πρόταση. Αν μάλιστα το δούμε λίγο πιο στενά, αυτοί οι αγώνες θα ήταν μια καλή ευκαιρία ώστε να βρει λόγο αγωνιστικής ύπαρξης η Alfa Romeo. Έτσι εξωτερικά το αυτοκίνητο μπορεί να αντέγραφε την 164, αλλά εσωτερικά δεν υπήρχε καμία, μα καμία σχέση! Η όλη καρότσα ήταν φτιαγμένη από ανθρακονήματα και ο V10 κινητήρας ήταν στο κέντρο αλά Formula 1 και βιδωμένος στον χώρο του οδηγού.

Το Project 1035, όπως ονομάστηκε η σχεδίαση του V10 κινητήρα άρχισε το 1984 και τελικά παρουσιάστηκε το 1986, πολύ πριν την εμφάνιση των αντίστοιχων κινητήρων της Honda και Renault. Στόχος των Ιταλών ήταν ο κινητήρας να αγοραστεί για την αγωνιστική χρονιά 1986-87. Αρχικά η Alfa είχε σχεδιάσει έναν τετρακύλινδρο υπερσυμπιεζόμενο (415Τ) για την ομάδα της Ligier και ήλπιζε ότι ο νέος της V10 κινητήρας θα ήταν καλοδεχούμενος. Όμως τον Νοέμβριο του 1986 η Alfa Romeo αγοράστηκε από την Fiat και έτσι οι Γάλλοι δεν θα μπορούσαν να δεχτούν κάτι τέτοιο.

Ο V10 κινητήρας είχε περιεχόμενη γωνία 72 μοιρών και ο κυβισμός έφτασε τα 3.495 cc με τους ίππους να ανεβαίνουν στους 600 στις 12.500 rpm. Τελικά κατασκευάστηκαν μόλις επτά κινητήρες από τους οποίους δύο μόνο βρίσκονται στο Μουσείο της Alfa στο Arese, καθώς η αγορά δεν ήταν έτοιμη για μείον δύο κυλίνδρους.

 

Μία και μόνη

Το αυτοκίνητο σαν Procar παρουσιάστηκε στην Έκθεση του Μπίρμινγκχαμ και του Παρισιού, αλλά αγωνιστικά έκανε μια και μόνη εμφάνιση και περιορίστηκε σε μερικούς γύρους επίδειξης στη πίστα της Monza το 1988, κατά τη διάρκεια του Grand Prix. Οδηγός ήταν ο Riccardo Patrese, δανεικός από την ομάδα της Williams και ο οποίος είχε διαταγή «to take it easy» στις στροφές και μόνο στις ευθείες να το τερματίσει. Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι τα ελαστικά που φορούσε ήταν «ξύλινα» λόγω της ακινησίας του αυτοκινήτου, αλλά η πραγματική δικαιολογία ήταν ότι το αυτοκίνητο δεν είχε την οποιαδήποτε εξέλιξη, ώστε να μπορέσει να κινηθεί κάπως γρήγορα.

Ήταν η μόνη φορά που μπήκε σε πίστα και ξεχάστηκε γρήγορα, καθώς η Formula S ποτέ δεν πήρε σάρκα και οστά. Όμως με 750 κιλά και κοντά 600 ίππους, θα ήταν ένα ενδιαφέρον πρωτάθλημα, δε συμφωνείτε;