Yamaha OX99-11: Παιχνίδι χωρίς όρια

Μια Formula 1 με πινακίδες κυκλοφορίας! Έτσι περιέγραφε η Yamaha το πρωτότυπο ΟΧ99-11 και εδώ που τα λέμε ήταν μια απόλυτα αληθινή περιγραφή, γιατί το ΟΧ99-11 ήταν ακριβώς αυτό. Πως φτάσαμε εδώ όμως; Δηλαδή στο μόνο τετράτροχο που σχεδίασε και παρουσίασε ποτέ η Yamaha, αν και όλοι ξέρουμε την εμπλοκή της στον χώρο του αυτοκίνητου, έχοντας διανύσει πολλά χιλιόμετρα συνεργασίας με την Toyota και τη Ford σε επίπεδο σχεδίασης κινητήρων, ενώ και στους αγώνες έκανε την προσπάθειά της στην Formula 1.

 

Μοναχικός

Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από την Ypsilon Technology στο Milton Keynes που ήταν υπεύθυνη για τη συντήρηση των αγωνιστικών κινητήρων των Ιαπώνων και η μόνη του παρέκκλιση από την F1 ήταν ότι ο μοναχικός οδηγός καθόταν σε κλειστό cockpit, όπως ακριβώς ο πιλότος μαχητικού αεροπλάνου. Φυσικά οι τροχοί ήταν καλυμμένοι και υπήρχαν τα απαραίτητα φώτα και φλας για να γίνει νόμιμο. Κατά τα άλλα ήταν μια Formula 1, με πλαίσιο από αλουμίνιο. Διπλά ψαλίδια ήταν οι αναρτήσεις σε όλους τους τροχούς και φυσικά ο V12 κινητήρας ήταν βιδωμένος στη πλάτη του οδηγού.

Όμως αυτή δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια, γιατί η ιδέα είχε αρχίσει φορώντας δίλιτρο κινητήρα από την Ιαπωνική Formula 2 και ακολούθησε ακόμα μια εφαρμογή όταν η Yamaha σχεδίασε ένα υπερσυμπιεζόμενο V8 κινητήρα, 1,5 λίτρων για την ομάδα της Zakspeed, με τελευταία προσπάθεια το ΟΧ99-11 τον V12 των 3,5 λίτρων και των 60 βαλβίδων! Το σύστημα λίπανσης ήταν ξηρού κάρτερ και η απόδοση είχε κρατηθεί στον πολύ φτωχό αριθμό των 400 ίππων στις 10.000 σ.α.λ. με τη ροπή όμως να εμφανίζεται σε μόλις 1.200 σ.α.λ. Τιμές όχι εντυπωσιακές για τα χίλια κιλά της καρότσας, αλλά οι δυνατότητες του κινητήρα για «αγριάδες» ήταν σχεδόν απεριόριστη, όταν ξεκλείδωνες τις δυνατότητές του. Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν σχεδιασμένο από την FF, έξι σχέσεων και ο συμπλέκτης ήταν αγωνιστικός, ξηρός δύο δίσκων.

Η εσωτερική σχεδίαση πάντως είχε πρόβλεψη και για δεύτερο άτομο, αλλά αυτό ήταν στα όρια του φανταστικού, αφού καθισμένος πίσω από τον οδηγό θα έπρεπε να «σφηνώσει» με τα πόδια ανοιχτά και να αγκαλιάζει το κάθισμα του οδηγού!

Τα αμορτισέρ για την ανάρτηση των εμπρός τροχών ήταν τοποθετημένα κάθετα, και λειτουργούσαν μέσα από μοχλικό σύστημα, ενώ πίσω υπήρχε ένα αντίστοιχο σύστημα με τη μόνη διαφορά ότι τα αμορτισέρ είναι οριζόντια. Τα ψυγεία νερού είναι στη γνωστή θέση, δηλαδή δεξιά και αριστερά και υπό γωνία για μεγαλύτερη επιφάνεια, με τους τροχούς διαστάσεων 17 ιντσών.

Το σχέδιο προέβλεπε την κατασκευή 50 έως 100 αυτοκινήτων που θα άρχισαν να παραδίδονται το 1994 στη τιμή του 1.000.000 δολαρίων. Κατασκευάστηκαν μόλις δύο αντίτυπα τελικά! Ίσως γιατί κανείς δεν ήθελε μια Formula 1 για το δρόμο!