DKW Electrollaster: Ο ήχος της σιωπής

Το Wangerooge είναι μόνο ένα από τα 32 νησιά και μάλιστα το ανατολικότερο του Αρχιπέλαγους Φρίσιαν στη Βόρειο Θάλασσα. Οι κάτοικοι εδώ φτάνουν μόλις τους 1.300, αλλά τους καλοκαιρινούς μήνες (για κάποιο λόγο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, αφού η θερμοκρασία ποτέ δεν ανεβαίνει) φτάνουν ακόμα και τις 7.000. Φανταζόμαστε ότι καταφτάνουν εδώ για να ξεκουράσουν τα αυτιά τους και γιατί όχι το πνεύμα τους. Με λίγα λόγια για να ξεφύγουν… από όλα, αφού στο νησί «χάπι» απαγορεύεται κάθε θόρυβος και φυσικά κάθε κινητήρας εσωτερικής καύσης. Ο μόνος τρόπος μετακίνησης λοιπόν ήταν και είναι τα ηλεκτρικά οχήματα. Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο που η Audi Tradition μπήκε στον κόπο να αναπαλαιώσει το Electrollaster της DKW, το οποίο έγραψε ιστορία μετακινώντας τους τουρίστες στο βόρειο αυτό νησί για χρόνια.

 

Το αρχικό

Βασίζεται στο πολύ δημοφιλές Schnellaster της DKW, αν και το «Schnell», που μεταφράζεται σαν «γρήγορο» θα πρέπει να το εκλάβουμε τουλάχιστον ως υπερβολή, αφού με 20 ίππους από 684 δίχρονα κυβικά που κινούν τους εμπρός τροχούς μέσα από κιβώτιο τριών σχέσεων, δεν θα το χαρακτηρίζαμε ως γρήγορο. Πάντως, παρά τις περιορισμένες του επιδόσεις το Schnellaster ήταν ένα από τα πιο σημαντικά επαγγελματικά οχήματα της εποχής του. Κατασκευάζονταν στο Ingolstadt, όπου σήμερα βρίσκονται τα κεντρικά της Audi, μετά τη μεταφορά της Auto Union. Μια μετακόμιση που ήταν αναγκαία, μετά το τέλος του δεύτερου μεγάλου πολέμου από τον Zwickau (που έμεινε πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα), αρχικά στο Dussendorf, πριν το εργοστάσιο τελικά καταλήξει στο Ingolstadt για να γράψει τη δικιά του ιστορία.

Το Schnellaster ήταν ένα βασικό και θα λέγαμε αναγκαίο μεταφορικό μέσο όπως το απαιτούσαν εκείνες οι μέρες, όπου η οικονομία και η πρακτικότητα ήταν οι κατευθυντήριες γραμμές κάθε προσπάθειας, για να ορθοποδήσει και πάλι ο κόσμος από το κακό που τον είχε βρει. Η παραγωγή του άρχισε το 1949 και αρχικά φορούσε τον δικύλινδρο, δίχρονο κινητήρα των 20 ίππων τοποθετημένο εγκάρσια που όμως αναβαθμίστηκε το 1955, χρησιμοποιώντας πλέον τον τρικύλινδρο κινητήρα του 3=6 των 32 ίππων (με διαμήκη τοποθέτηση) με τη παραγωγή τελικά να τερματίζεται μόλις το 1962.

Ο κινητήρας εμπρός επέτρεπε το πάτωμα να είναι επίπεδο και η πίσω ανάρτηση που αποτελούνταν από υστερούντες βραχίονες συνηγορούσε σε αυτό, σε συνδυασμό με το περιμετρικό πλαίσιο. Τετράγωνο και χαριτωμένο χάρη στην έξυπνη φατσούλα του, αλλά πάνω απ’ όλα πρακτικό. Μάλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν ένα από τα πρώτα πολυμορφικά οχήματα, καθώς προσφέρονταν και με αποσπώμενους πίσω πάγκους και πλευρικά παράθυρα για τη μεταφορά της οικογένειας τα Σαββατοκύριακα.

 

Το ηλεκτρικό

Στις αρχές του 1955 η DKW παρουσίασε στην αγορά την ηλεκτροκίνηση έκδοση του Schnellaster, ως Electrollaster και αρχικά κατασκεύασε 100 αυτοκίνητα για χρήση από το ταχυδρομείο. Φυσικό ήταν τέσσερα από αυτά να φτάσουν στο νησί του Wangerooge σε καρότσα με παράθυρα και καθίσματα, όπου έκαναν διαδρομές εξυπηρετώντας τους τουρίστες μέχρι και το 1980!

Τη θέση του δίχρονου κινητήρα είχε πάρει ένας ηλεκτροκινητήρας 4,8 Kw ο οποίος μετέφερε τη κίνηση στους εμπρός τροχούς με αλυσίδα και ο μοχλός αλλαγής ταχυτήτων στην κολώνα του τιμονιού είχε μετατραπεί σε διακόπτη τεσσάρων θέσεων:

1. εκτός λειτουργίας,
2. αργά,
3. γρήγορα,
4. πολύ γρήγορα!

Η λειτουργία αυτή είχε θέση ροοστάτη και έτσι δεν υπήρχε «γκάζι» να πατάει ο οδηγός, παρά μόνο φρένο. Οι μπαταρίες ήταν τοποθετημένες στο πλάι, πάνω σε κυλιόμενες βάσεις δεξιά και αριστερά κάτω από τους πάγκους-καθίσματα των επιβατών και ήταν υπεύθυνες για τα 1.800 κιλά που ζύγιζε το όχημα.

Σήμερα το DKW Electrollaster έχει πλήρως αναπαλαιωθεί από την Audi Tradition και μπορεί να διανύει εύκολα σχεδόν 100 χιλιόμετρα με μπαταρίες κλειστού τύπου. Ακόμα ένα ταξίδι στο χρόνο, αυτή τη φορά με απόλυτη ησυχία!