Lancia Flavia Vignale: Συνδυασμός

Άγνωστο γιατί αλλά πριν πενήντα χρόνια υπήρχαν πολλά τετραθέσια ανοιχτά αυτοκίνητα και μάλιστα στη μεσαία κατηγορία, ίσως γιατί η αστική τάξη ήθελε να παίρνει τον αέρα της συν γυναιξί και τέκνοις. Άβυσσος η ψυχή του αστού! Πάντως μην πιστεύετε ότι πουλιόνταν κατά χιλιάδες, άλλωστε από αυτό εδώ το αυτοκίνητο η Vignale κατασκεύασε μόλις 1.600 αντίτυπα από το 1962 έως τον Μάιο του 1964, αλλά πάλι ακόμα και αυτό το νούμερο δεν είναι ευκαταφρόνητο.

 

In style

Η ανοιχτή Lancia Flavia παρουσιάστηκε το 1962 ντυμένη από τον Giovanni Michelotti και χτίστηκε πάνω στην coupe έκδοση του Pininfarina από την Vignale στις νέες της τότε εγκαταστάσεις της, στο εργοστάσιο του Grugliasco στα περίχωρα του Τορίνο, για λογαριασμό της Lancia. Μπερδεμένο λίγο, αλλά έτσι γίνονταν τα πράγματα στην Ιταλία εκείνες τις ημέρες.

Ο κινητήρας άρχισε ως 1,5 lt και 90 ίππους από δύο καρμπυρατέρ της Solex. Αρκετοί για τα 1.080 κιλά της, αλλά η ροπή δεν ήταν ποτέ το δυνατό του σημείο και έτσι μετά από 724 αυτοκίνητα η Flavia αναβαθμίστηκε με τον κινητήρα των 1,8 lt. Και μπορεί να κέρδισε μόλις δύο ίππους, αλλά η ροπή που απέκτησε ήταν σημαντική. Αργότερα μάλιστα οι επιδόσεις βελτιώθηκαν και πάλι με τη προσθήκη μηχανικού ψεκασμού από την Kugelfischer, ο οποίος ανέβασε τους ίππους στους 102. Αλλά πλέον η παραγωγή της έφτανε στο τέλος της και μόνο 42 αυτοκίνητα κατασκευάστηκαν.

 

In front

Αλλά καλό θα ήταν να θυμηθούμε και λίγο τα εντυπωσιακά τεχνολογικά στοιχεία του αυτοκινήτου που ελάχιστα είναι γνωστό στη χώρα μας. Λοιπόν πρώτα από όλα να θυμίσουμε ότι τα αυτοκίνητα με κινητήρα μπόξερ και κίνηση εμπρός δεν ήταν προνόμιο της Alfa Romeo Alfasud, αλλά ούτε και της GS της Citroen, ήταν της Lancia. Γιατί όχι μόνο παρουσίασε την ανεπανάληπτη Fulvia με τον στενό V4, αλλά και την Flavia από το 1961, η οποία και κατασκευάστηκε σαν τετράθυρη έκδοση μέχρι το 1971 σε 105.868 αντίτυπα, σχεδιασμένη από τον καθηγητή Antonio Fessia. Διέθετε αλουμινένιο κινητήρα, τετρακύλινδρο και μπόξερ (αν και η κίνηση των βαλβίδων γινόταν με ωστήρια) τοποθετημένο εμπρός κατά τον διαμήκη άξονα. Η διάταξη αυτή φρόντιζε ώστε τα ημιαξόνια να είναι ισομεγέθη και «κούμπωνε» πάνω πάνω σε υποπλαίσιο. Το τελευταίο μάλιστα στήριζε και την εμπρός ανάρτηση που αποτελούνταν από διπλά ψαλίδια, τα οποία ενώνονταν με εγκάρσια φύλλα σούστας που λειτουργούσαν ως ελατήρια. Πάντως πίσω δεν είχε δοθεί η ανάλογη προσοχή καθώς η ανάρτηση περιορίζονταν σε ένα αρχαιοπρεπή άκαμπτο άξονα πάνω σε ημιελλειπτικά φύλλα σούστας. Όσο για τα φρένα, αυτά αποτελούνταν από τέσσερα δισκόφρενα εξελιγμένα από την Dunlop!

Σας το είπαμε συνδυασμός κομψότητας, αλλά και τεχνολογίας, αυτή ήταν η Lancia.