OPEL 111: Μεταπολεμική περίοδος

Όλα είναι πλέον βουνά από ερείπια. Οι κατακτητές σύμμαχοι όμως (γιατί κατακτητές ήταν εκείνες τις πρώτες μέρες μετά τον πόλεμο), δεν θα άφηναν την Γερμανία να γίνει βορρά στην ρώσικη αρκούδα. Άλλωστε κατά πρώτο λόγο την ήθελαν σαν ένα προπύργιο κατά του κομουνισμού και κατά δεύτερο σαν έδαφος όπου θα μπορούσαν να αναπτύξουν τις μεραρχίες και τους πυραύλους τους. Κάτι που άλλωστε συνέβη και με την ηττημένη Ιαπωνία. Έτσι θα έπρεπε πάση θυσία να στηρίξουν τη χώρα και την οικονομία της. Και ο πιο γρήγορος τρόπος να στηρίξεις την οικονομία είναι να ξαναχτίσεις την βιομηχανία και έτσι να δώσεις δουλειά στους πολίτες, μέσα στην απελπισία τους, αποτρέποντας τους από τη φτώχια και τις απεργίες. Η Opel αναστηλώθηκε και έπεσε στα χέρια της GM, η VW άρχισε και πάλι από εκεί που είχε σταματήσει, με την παραγωγή του Beetle, ενώ και η Ford έστησε το δικό της μαγαζί στο γερμανικό έδαφος. Τα οφέλη των νικητών που βρήκαν φτηνό, νικημένο και ειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Ας μην ξεχνάτε ότι η Γερμανία, αν και κομμένη στη μέση, ήταν μια μεγάλη χώρα σε ερείπια που έπρεπε να γεννηθεί από τις στάχτες της. Χρειαζόταν φορτηγά, γεωργικά εργαλεία, τρένα, γεννήτριες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, μέχρι ψυγεία και τοστιέρες. Χρειαζόταν τα πάντα. Δισεκατομμύρια σε δολάρια βοήθειας έπεσαν στη χώρα, όπως άλλωστε και στην Ιαπωνία. Οι καλύτερες πρέσες και η πιο καινούργια τεχνολογία που είχε εξελιχθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, έφτασαν και στήθηκαν άμεσα προς λειτουργία. Αλλά αυτά δεν θα σήμαιναν και πολλά από μόνα τους, γιατί δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την γερμανική ικανότητα για εργασία και απόδοση. Το  «γερμανικό θαύμα» δεν ήταν πολύ μακριά.

Από τα νέα εργοστάσια της Opel κάνει την εμφάνισή το 1951 το πρώτο Kapitan, που είναι μια προπολεμική αμερικάνικη παραλλαγή με εξακύλινδρο κινητήρα 2,5 λίτρων, αλλά σύντομα θα ακολουθήσουν γερμανικά σχέδια, όπως το επόμενο Capitan του 1953 που βασιζόταν πάνω στα ίδια μηχανικά μέρη, αλλά τώρα ήταν σχεδιασμένο στη Γερμανία με μοντέρνα καρότσα τριών όγκων.

Η μεγάλη όμως επανάσταση της είναι η σχεδίαση του νέου Kadett (series A) to 1962, με μικρό κινητήρα 993 κ.εκ. και 40 ίππων και αυτοφερόμενο πλαίσιο που όμως είχαν να κινήσουν μόνο 670 κιλά.

Το1963 επίσης παρουσιάζεται το Record, που έγραψε λαμπρή ιστορία στους ελληνικούς δρόμους σαν ΤΑΧΙ, σαν «series Α», «Β» (face lift, 1965), αλλά και «C» το 1966, για να περάσει σαν όνομα στην ιστορία το 1986.

Το 1965 ακολουθεί το Kadett «series B» και το 1973 Kadett «series C». Το 1977 μάλιστα θα πάρει την πιο ένδοξη έκφανσή του στην έκδοση GT/E με δίλιτρο κινητήρα που πλέον αποδίδει 115 ίππους με εκκεντροφόρο επικεφαλής και ψεκασμό.

Η επόμενη μεγάλη αλλαγή γίνεται το 1979 όταν το Kadett «series D» γυρίζει 180 μοίρες με την κίνηση να μεταφέρεται εμπρός και για πρώτη φορά αποκτά και κινητήρα πετρελαίου 1,6 λίτρων και 54 ίππων.

Όμως δεν είναι μόνο το Kadett. Ποιος δεν θυμάται με έκπληξη την παρουσίαση του GT; Ένα σπορ αυτοκίνητο κατασκευασμένο από σύνθετα υλικά, πάνω στο πάτωμα του πισωκίνητου Kadett το οποίο μάλιστα δεν διέθετε πίσω πόρτα για να φτάνεις στον χώρο αποσκευών. Δεν το ονόμασαν χωρίς λόγο, ευρωπαϊκό Corvette και οι πωλήσεις του δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητες φτάνοντας τα 99.890 αντίτυπα. Η ιδέα θα επανεμφανιστεί το 2002 σαν GT.

Ταυτόχρονα παρουσιάζεται το Manta (1970) και αμέσως αποκτά έκδοση GT/E με 105 ίππους. Το 1975 ακολουθεί το Manta «series B» το οποίο κορυφώνεται με το Manta 400 των 144 ίππων το 1981.

Αλλά το 1970 έχουμε την παρουσίαση ενός ακόμα σημαντικού ονόματος, αυτού της Ascona, που εμφανίζεται ως «Α» αρχίζοντας από κινητήρα 1,6 λίτρων που μοιράζονταν το πάτωμα και τις αναρτήσεις με το Manta, διατηρώντας πάντα κλασική αρχιτεκτονική με κινητήρα εμπρός και κίνηση πίσω.

Η Opel όμως μεγάλωνε, ακολουθώντας την αστική τάξη της Γερμανίας, που αποκτούσε όλο και περισσότερα χρήματα, αλλά όλο και περισσότερα παιδιά. Φυσικό επακόλουθο ήταν τα αυτοκίνητα και αυτά να γίνονται όλο και μεγαλύτερα, όλο και ταχύτερα, ενώ και οι δρόμοι όλο και βελτιώνονταν.

Να κάνουμε όμως εδώ μια παρένθεση για αν αναφερθούμε στους καταπληκτικούς γερμανικούς δρόμους που όμοιούς τους δεν θα βρείτε πουθενά. Να σας πληροφορήσουμε λοιπόν ότι τα φαρδιά αυτά και ταχύτατα «ασφάλτινα ποτάμια», δεν κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετήσουν τα ελάχιστα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους στην δεκαετία του τριάντα, γιατί οι Autobahn τότε σχεδιάστηκαν και άρχισαν να κατασκευάζονται. Ο λόγος ύπαρξής τους, ήταν ο Blitzkrieg, δηλαδή ο κεραυνοβόλος πόλεμος που ονειρεύονταν οι γερμανοί στρατηγοί, ώστε οι μηχανοκίνητες μονάδες των Panzer να κινούνται ταχύτατα. Το ίδιο συνέβη και μετά τον θερμό πόλεμο, όταν άρχισε η ψυχρή εκδοχή του, αφού οι πυραυλικές συστοιχίες του NATO θα έπρεπε να φτάσουν στα σημεία διασποράς όσο πιο γρήγορα γινόταν.

Έτσι το 1964 γεννιέται το Kapitan «series A»  με μήκος κοντά στα πέντε μέτρα και κινητήρα 2,6 λίτρων που την επόμενη χρονιά χώρεσε κινητήρα και 4,6 λίτρων! Την ιδία χρονιά έχουμε ακόμα μια μεγάλη παρουσία με το Admiral που ήταν μια πιο πλούσια έκδοση του Kapitan το οποίο έδωσε τη θέση του στο Diplomat του 1969.

Από το 1967 παράλληλα έχουμε και το μεγάλο Commodore «series A» με εξακύλινδρους κινητήρες 2,5 λίτρων και μήκος στα 4,574 μ. το οποίο έζησε μέχρι το 1982, ενώ από το 1978 έχουμε την παρουσίαση μια σειρά σπορ μεγάλων αυτοκινήτων με το όνομα Monza που έφταναν τα 4,7 μέτρα πάντα με εξακύλινδρους κινητήρες βασισμένα πάντα στην κλασική αρχιτεκτονική. Είναι μέρες δόξας για τα μεγάλα αυτοκίνητα και η Opel συνεχίζει με το Senator του 1978 στα 4,8 μέτρα που θα φτάσει σαν Senator «series B» το 1989 (θα τελειώσει το 1993) με εξακύλινδρο κινητήρα 3,0 λίτρων και 204 ίππων χάρη σε 24 βαλβίδες.

Για να πούμε πάντως την αλήθεια τα μεγάλα αυτοκίνητά της Opel ποτέ δεν υπήρξαν το δυνατό της χαρτί και τελικά δεν κατάφερε να εκπορθήσει την κατηγορία αυτή μένοντας εκτός από την Mercedes και BMW. Αντίθετα εταιρείες σαν την Audi τα κατάφεραν πολύ καλύτερα βάζοντας πόδι στη luxury κατηγορία με την Opel να φαίνεται να το έχει πάρει οριστικά απόφαση ότι η κατηγορία αυτή δεν της ταιριάζει. Και το τέλος στην εμπλοκή της δόθηκε με το Omega που έζησε από το 1986 μέχρι το  2003 που ήταν και το τελευταίο αυτοκίνητο της Opel που διατήρησε την κίνηση πίσω τροχούς