Αlfa Romeo: 1940-1969

Η έναρξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου άλλαξε άρδην τα φιλόδοξα σχέδια της εταιρίας. Όπως οι περισσότερες ιταλικές βιομηχανίες, η Alfa Romeo μετατράπηκε σε πολεμική βιομηχανία και οι εγκαταστάσεις της βομβαρδίστηκαν επανειλημμένα από τις Συμμαχικές Δυνάμεις (το εργοστάσιο στο Portello διέκοψε οριστικά τη λειτουργία του μετά την καταστροφή που υπέστη στις 20 Οκτωβρίου του 1944).

Η Alfa Romeo επαναλειτούργησε τον Απρίλιο του 1945 μετά την υπογραφή της συνθηκολόγησης της Ιταλίας, αλλά όλες οι εγκαταστάσεις της Alfa Romeo είχαν υποστεί σημαντικές ζημιές, και δεν υπήρχαν πρώτες ύλες και εξαρτήματα για την κατασκευή κινητήρων αεροσκαφών, λεωφορείων ή επιβατικών αυτοκινήτων. Έτσι, οι οκτώ χιλιάδες εργαζόμενοι του εργοστασίου στο Portello άρχισαν την κατασκευή ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών επίπλων και κουφωμάτων με άλλα λόγια όσων χρειάζονται για την ανοικοδόμηση μιας χώρας.

 

Παραγωγή αυτοκινήτων, ξανά

Η παραγωγή αυτοκινήτων ξεκίνησε πάλι μόλις το 1946. Το προπολεμικό “6C 2500” άρχισε και πάλι να παράγεται ενώ όσες “158” είχαν διασωθεί από τα χαλάσματα του πολέμου άρχισαν να τρέχουν και πάλι σε αγώνες. Νέες εκδόσεις (Freccia d' oro και Villa d' Este) ξεκίνησαν να παράγονται ενσωματώνοντας ένα καινοτόμο επιλογέα ταχυτήτων τοποθετημένο στην κολόνα του τιμονιού. Το μοντέλο “1900”, η πρώτη Alfa Romeo με αυτοφερόμενο αμάξωμα, σχεδιάστηκε το 1950 από τον Orazio Satta Puliga (που είχε προσληφθεί από την εταιρία το 1938) και η πρώτη σύγχρονη γραμμή παραγωγής ξεκίνησε να λειτουργεί στο Portello. Οι νίκες στους αγώνες πολλαπλασιάστηκαν. Η κυριαρχία των Alfa 158 ήταν απόλυτη και ο Nino Farina κέρδισε τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Formula 1 το 1950.

Την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά του θρυλικού Juan Manuel Fangio: κατέκτησε το δεύτερο πρωτάθλημα πίσω από το τιμόνι μιας Alfa Romeo 159 με τον πιο δυνατό κινητήρα 1.500 κ.εκ. που είχε ποτέ κατασκευαστεί με απόδοση 425 ίππων και τελική ταχύτητα πάνω από 300 χιλιόμετρα την ώρα. Αμέσως μετά η Alfa Romeo αποφάσισε να αποχωρήσει από τους αγώνες Grand Prix αλλά συνέχισε να συμμετέχει στη Sport κατηγορία με την “1900 Disco Volante” ένα αυτοκίνητο σε σχήμα ιπτάμενου δίσκου ικανού να φτάνει μέγιστη ταχύτητα 225 χιλιομέτρων την ώρα. Στο μεταξύ η εταιρία επικεντρώθηκε στην παραγωγή επιβατικών αυτοκινήτων, βαρέων οχημάτων, κινητήρων αεροσκαφών και πλοίων καθώς και πετρελαιοκινητήρων για βιομηχανικές εφαρμογές. Σε συνέχεια της αναδιάρθρωσης του IRI το 1948 η Alfa Romeo πέρασε υπό τον έλεγχο της εταιρίας Finmeccanica.

Το 1954 παρουσιάστηκε η “Giulietta Sprint”. Αυτό το μοντέλο, μαζί με τις “Spider” (1955) και “Βerlina” (1955) – έμελλε να αποτελέσουν αυτοκίνητο-σταθμό και όχι μόνο για την ιστορία της Alfa Romeo. Έθεσε νέες παραμέτρους (ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής με κινητήρα δύο εκκεντροφόρων κατασκευασμένων από αλουμίνιο) και ενσωμάτωνε τη θέληση μιας ολόκληρης χώρας, της Ιταλίας να αφήσει πίσω της τα πέτρινα χρόνια του πολέμου. Επιπρόσθετα ενίσχυε την εικόνα της Alfa Romeo ως ενός μεγάλου κατασκευαστή αυτοκινήτων.

Η δεκαετία του 1960

Το 1960 ξεκίνησε με την επιτυχία της “Giulia” (1962), που εξέλισσε τη φιλοσοφία της προγενέστερης “Giulietta” σε νέα επίπεδα αναγκάζοντας την Alfa Romeo να επεκτείνει τη γραμμή παραγωγής ξεκινώντας μια νέα μονάδα στο Arese κοντά στο Μιλάνο. Στο τέλος της μακράς και ένδοξης καριέρας της οι “Giulia”, “Giulia Sprint GT” (1964), “1600 Spider Duetto” (1966) και “1750” σε εκδόσεις σεντάν, κουπέ και σπάιντερ άγγιξαν το σημαντικό στόχο του ενός εκατομμυρίου κατασκευασμένων μονάδων. Οι αγωνιστικές δραστηριότητες συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας. Ιδρύθηκε η αγωνιστική ομάδα Autodelta και η Alfa Romeo σημείωσε νίκες σε όλο τον κόσμο με τις “Giulia TZ” (1963), “TZ 2” (1965), “Giulia GTA” (1965) και “33” (από το ’69 ως το ’71).

Η δεκαετία του 1960 ήταν μια χρονική περίοδος ανθοφορίας για την Alfa Romeo: τα αυτοκίνητά της πωλούνταν πια παντού ανά τον κόσμο και οι δεσμοί με την αγορά των ΗΠΑ -ακόμη πολύ σημαντική ως σήμερα- ενισχύθηκαν. Ως αποτέλεσμα της εμπνευσμένης και προοδευτικής καθοδήγησης του Giuseppe Luraghi, Διευθύνοντος Συμβούλου μέχρι το 1974, και των αξιοσημείωτων ικανοτήτων του αρχιμηχανικού Orazio Satta Puliga, που δημιούργησε όλα τα μοντέλα της εταιρίας μέχρι και την "Alfetta", η Alfa Romeo έφτασε στο απόγειο της ανάπτυξής της. Το εργοστάσιο του Portello, με την πόλη του Μιλάνο να επεκτείνεται διαρκώς, ήταν πια ανεπαρκές. Έτσι η παραγωγή σταδιακά μεταφέρθηκε στο νέο εργοστάσιο (έκτασης μεγαλύτερης των 2,5 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων), στο Arese και μια πίστα δοκιμών εγκαινιάστηκε στο Balocco (Vercelli).