ΜΟΥΣΕΙΟ ALFA ROMEO

Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι αυτός εδώ είναι ένας από τους αγαπημένους μας χώρους. Και κάθε φορά που τον επισκεπτόμαστε ρωτάμε αν έχει αδειάσει καμία θέση …καθαριστή. Μπορείτε να φανταστείτε καλύτερη δουλειά από το να σηκώνεσαι κάθε πρωί και το μόνο που να έχεις να κάνεις είναι να ξεσκονίζεις όλα αυτά τα έργα τέχνης;

Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τα κεντρικά γραφεία και το εργοστάσιο παραγωγής του Arese που κατασκευάστηκε το 1961, δέκα μόλις χιλιόμετρα βορειοδυτικά από τη πόλη του Μιλάνο, σε μια έκταση πεντακοσίων χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων.

Το Museo Storico Alfa Romeo, χτίστηκε ακριβώς απέναντι από την κύρια είσοδο και λειτούργησε το 1976 έχοντας έκταση 4.800 τ.μ. σε έξη ορόφους.

Είναι ένα σχετικά μοντέρνο κτίριο που διατηρεί την αρχιτεκτονική των seventies με γυαλί και τσιμέντο, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο έχει και αυτό γεράσει όμορφα με την πατίνα του χρόνου να αφήνει πάνω του μια μουντάδα στο βρώμικο και υγρό τσιμέντο, και στα ξεθωριασμένα μέταλλα. Παλιομοδίτικο στη διαχείριση των εκθεμάτων που μπορεί να είναι τοποθετημένα κατά χρονολογική σειρά, αλλά οι παράπλευρες πληροφορίες που προσφέρει είναι ελάχιστες.

 

Η αρχή

Ουσιαστικά το μουσείο οφείλει την ύπαρξή του σε ένα και μόνο άνθρωπο, τον Luigi Fusi. Και αυτό γιατί μέχρι το 1950 η Alfa Romeo δεν ενδιαφέρονταν στο να κρατά, κάτι σαν αρχείο, κάποια από τα πρωτότυπα και τα αυτοκίνητά της για εκθεσιακούς λόγους και έτσι ή τα κατέστρεφε, εάν ήταν πρωτότυπα, ή τα πουλούσε. Ο Luigi που εργαζόταν στο τμήμα σχεδίασης και έρευνας, δεν το άντεχε αυτό και έτσι άρχισε να κρύβει μερικά από τα αυτοκίνητα που θα πήγαιναν στη πρέσα. Έτσι όταν ο Satta έριξε την ιδέα κατασκευής ενός μουσείου, υπήρχαν αρκετά αυτοκίνητα για να εκθέσει. Ο Luigi τοποθετήθηκε επικεφαλής του μουσείου και στα χρόνια του, όχι μόνο ανακάλυψε πολλά από τα χαμένα αυτοκίνητα, αλλά και αγόρασε πολλά από ιδιώτες. Επίσης δημιούργησαν αρκετά αυτοκίνητα από τα αυθεντικά σχέδια του εργοστασίου, αλλά η πιο σημαντική ανακάλυψη έγινε το 1978 όταν άρχισαν οι εργασίες ανακατασκευής του Portelo. Ρίχνοντας ένα τοίχο, οι εργάτες προς μεγάλης τους έκπληξη ανακάλυψαν ότι πίσω από αυτόν ήταν κρυμμένα περισσότερα από 18 πρωτότυπα μαζί με ένα αερόψυκτο εξακύλινδρο και ένα επίπεδο δωδεκακύλινδρο κινητήρα.

 

Τα διαμάντια

Η ξενάγηση στο μουσείο αρχίζει με το προπατορικό Darracq 8/10 και την πρώτη πραγματική Alfa, από τον Castagna του 1910, αλλά την παράσταση σίγουρα κλέβει το 40/60 Aerodynamica του 1914 που σε σχήμα αυγού προηγήθηκε μερικές δεκαετίες, όλων των «ενός όγκου» αυτοκινήτων, σχεδιασμένη από τον Κόμη Marco Ricotti, που ήταν συνεπαρμένος από την αεροδυναμική και κατασκευάστηκε από την Carrozzeria Castagna.

Το τετράφυλλο τριφύλλι εμφανίζεται στην RL Targa Florio του 1923 και όλος ο πρώτος όροφος είναι αφιερωμένος στα προπολεμικά κινούμενα έργα τέχνης, αλλά το κερασάκι στη τούρτα δεν είναι άλλο από τη 6C Grand Sport του 1930 που κυριάρχησε για πέντε χρόνια σε όλους τους αγώνες.

Στο κεντρικό περιστύλιο τα διαμάντια της Alfa Romeo, οι Tipo 158 και 159 με υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες 1,5 λίτρων που κατάφεραν να κερδίσουν τα πρώτα μεταπολεμικά πρωταθλήματα του 1950 και 1951, παρά το γεγονός ότι ήταν σχεδιασμένα πριν το πόλεμο.

Στον πιο κάτω όροφο μπαίνουμε στην grande προπολεμική εποχή με τα τεράστια αεροδυναμικά αμαξώματα με τις 8C 2900 B Lungo και 8C 2900 B Le Mans του 19 του 198 να σου παίρνουν την αναπνοή. Εδώ η σύγκριση μπορεί να υπάρξει μόνο με τον Bugatti.

Πιο κάτω τα μεταπολεμικά 6C 2500 Freccia d’Oro του 1947 και 6C 2500 Villa d’Este του 1950, μπορεί να χρησιμοποιούν κινητήρες και πλαίσια που προέρχονται από τα απομεινάρια του πολέμου, αλλά η σχεδίαση έχει προχωρήσει και οι μεγάλες αλλαγές βρίσκονται πλέον στον αέρα. Στο αέρα που φυσά προς τη στην Disco Volante του 1952 και προς την 1900 S του 1954. Μόλις ένα χρόνο αργότερα προσγειώνονται τα αυτοκίνητα που θα άλλαζαν τον τρόπο που σκεφτόμαστε το ίδιο το αυτοκίνητο, οι Giulietta Spider, Giulietta Berlina και Giulietta Sprint. Κατεβαίνουμε ένα όροφο ακόμα για να συναντήσουμε την Giulia Ti του 1962 και το Duetto του 1966. Η GT Junior συνεχίζει να καίει καρδιές όπως τη πρώτη μέρα της παρουσίασής της το 1974 για να φτάσουμε στην Alfasud. Και στο υπόγειο, τα αγωνιστικά, οι Stradale, οι Zagato και οι Formula 1, μαζί με τις 155 του DTM.

Αυτή τη δουλειά θέλω, απλά και μόνο να τα ξεσκονίζω, αυτό μου φτάνει!