Amphicar: Το απίστευτο αυτοκίνητο που ήταν και βάρκα! [video]

Πάνω από όλα είναι η ιδέα. Ένα αυτοκίνητο που θα μπορεί να χρησιμοποιείται και ως βάρκα! Ένα σε δύο! Έξυπνο; Όχι και τόσο, αφού οι ανάγκες για χρήση σε δρόμο και νερό είναι τόσο διαφορετικές που η μια σχεδίαση ουσιαστικά αντιμάχεται την άλλη. Οι δρόμοι θέλουν τροχούς, το νερό προπέλα, ο δρόμος χρειάζεται αεροδυναμικό σχήμα και το κέντρο βάρους χαμηλά, το νερό θέλει καρίνα και ύψος για να αποφεύγει τα κύματα. Δρόμος και νερό δεν πάνε μαζί, δεν είναι λογικό, αλλά ποιος σας είπε ότι η λογική είναι πάντα ο οδηγός των σχεδιαστών;

Λάθος ιδέα

Η λογική σίγουρα δεν ήταν αυτό που οδήγησε τον Hans Trippel να σχεδιάσει το αμφίβιο αυτό μεταφορικό μέσο και που κατασκεύασε το Quangt Group στο Berlin-Borsigwalde. Αλλά ο αμφίβιος στόχος του δεν ήταν η μόνη ιδιαιτερότητά του, γιατί το αυτοκίνητο αν και είχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί στην Γερμανία, ο κύριος όγκος των πωλήσεών του προορίζονταν για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με στόχο στην αμερικάνικη αγορά! Γιατί αυτό; Γιατί οι εμπνευστές του πίστευαν ότι οι πολλές λίμνες και το πολύ διαδεδομένο σπορ του ψαρέματος θα έκαναν το αυτοκίνητο αυτό ιδανικό, αφού δεν θα χρειαζόσουν δύο είδη μεταφοράς, δηλαδή και αυτοκίνητο και βάρκα, αλλά μόνο ένα.

Μόνο που έκαναν ένα λάθος, οι Η.Π.Α. δεν ήταν Γερμανία, δεν υπολόγισαν τις μεγάλες αποστάσεις του Νέου Κόσμου. Δεν υπολόγισαν ότι στις Η.Π.Α. για να φτάσεις στις λίμνες και στα ποτάμια πρέπει να διανύσεις χιλιάδες χιλιόμετρα και δεν βρίσκονται δίπλα σου όπως στη Γερμανία, όπου μετά τη δουλειά θα μπορούσες να… πεταχτείς μέχρι την κοντινή λιμνούλα με το καλάμι σου. Αφήστε το γεγονός ότι μη διαθέτοντας τετρακίνηση απαιτούσε κάποιου τύπου ομαλής πρόσβασης στο νερό και το αντίθετο. Τα προβλήματα του αυτοκινήτου δεν ήταν μέσα στο νερό, ήταν έξω από αυτό, τη στιγμή που θα περίμενε κανείς να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Έτσι ενώ το Ampicar αποδείχτηκε σαν ένα από τα καλύτερα αυτοκίνητα που μπορούσαν να μπουν στο νερό, χωρίς να… πνιγούν, αντίθετα στο δρόμο οι πολύ χαμηλές του επιδόσεις, έκαναν την κίνηση στην άσφαλτο ένα αργό μαρτύριο με αποτέλεσμα να μην έχει την οποιαδήποτε χρησιμότητα. Έτσι δεν κατάφερε να αποδείξει την αξιόλογη κατασκευή του, πουλώντας τελικά μόνο 3.878 αντίτυπα από το 1961 έως το 1968, αν και η παραγωγή του είχε σταματήσει από το 1965. Και μια και μιλάμε για νούμερα, οι κατασκευαστές πίστευαν ότι οι πωλήσεις θα έφταναν τα 20.000 αντίτυπα το χρόνο! Πόσο έξω έπεσαν!

Σχεδίαση

Αλλά αν το marketing plan είχε βασικά λάθη ως προς την σύλληψή του, αντίθετα η σχεδίασή του ήταν από τις καλύτερες στην προσπάθειά της να συνδυάσει τον δρόμο και το νερό. Ουσιαστικά ήταν ένα cabrio, αλλά με μια ελαφρά καρίνα από κάτω. Ο κινητήρας βρισκόταν πίσω και δύο προπέλες που έπαιρναν κίνηση από το κιβώτιο ταχυτήτων φρόντιζαν για την κίνηση στο νερό.

Αλλά δεν μπορούσαν να απουσιάζουν και βασικά προβλήματα, λόγο των τόσο διαφορετικών στόχων κίνησης μέσα σε δύο κόσμους που πολύ λίγη σχέση είχαν και των συμβιβασμών που έπρεπε να γίνουν. Ήταν πολύ ψηλό (4,343 x 1,575 x 1,524 m) με το κέντρο βάρους να μην βοηθά και οι μικρές διαδρομές των αναρτήσεων, που αποτελούνταν από πανομοιότυπους υστερούντες βραχίονες εμπρός και πίσω, δεν έκαναν τη μεταφορά μια ευχάριστη εμπειρία.

Κινητήρας

Τώρα γιατί επιλέχτηκε ο τετρακύλινδρος κινητήρας από το Triumph Herald 1200 των 1.147 κ.εκατ. και των μόλις 43 ίππων για ένα αυτοκίνητο που επρόκειτο να πουληθεί στην «μεγαλοπρεπή» αγορά των Η.Π.Α. αυτό είναι ένα μυστήριο. Όπως και να έχει δεν βοήθησε ούτε τις πωλήσεις, αλλά ούτε και τις επιδόσεις, παρά το γεγονός ότι το «770» δεν ήταν βαρύ στα 1.054 κιλά. Στο νερό με 7,0 knots ήταν αξιοπρεπές, φτάνει βέβαια το νερό να ήταν ήρεμο, ενώ στο δρόμο με την τελική ταχύτητα στα 110 χλμ./ώρα η κίνηση ήταν αργή. Αργότερα τοποθετήθηκαν κινητήρες 1.296 και 1.493 κ.εκατ. που έφτασαν τους 75 ίππους, όμως ήταν αργά για να αλλάξει κάτι.

Τιμόνι βέβαια για το νερό δεν υπήρχε και έτσι στρίβει με τους εμπρός τροχούς, κάτι που όμως κάνει την κυβέρνηση του… σκάφους τουλάχιστον περίεργη. Υπήρχε μάλιστα και τρόμπα για να βγάζει τα νερά, αλλά ποτέ δεν είχε πρόβλημα με την καλή σφράγιση.

Για να μεταφέρετε την κίνηση στις προπέλες θα πρέπει να σπρώξετε τον δεύτερο μοχλό στο πάτωμα που μεταφέρει την κίνηση από τους τροχούς, αλλά πάλι αν θέλετε να κάνετε όπισθεν θα πρέπει να κινήσετε τον μοχλό πίσω οπότε και συνδέεται με την όπισθεν και κινεί αντίστροφα τις προπέλες.  Εύκολα πράγματα.

Τέλος

Δεν έλειψαν και οι στιγμές τρέλας, όταν το 1965 δύο Amphicar κατέβηκαν τον ποταμό Yukon στην Αλάσκα και το 1968 πάλι δύο κατάφεραν να διασχίσουν το στενό της Μάγχης, παρά τα κύματα και τους δυνατούς αέρηδες.

Δεν ήταν στη βάση της μια κακή ιδέα και η σχεδίασή του κάθε άλλο παρά αφελής ήταν με πολύ προσεγμένες λεπτομέρειες και χωρίς βασικά προβλήματα. Όμως ήταν το λάθος όχημα, τη λάθος στιγμή και σε λάθος αγορά. Το σχέδιο ήταν πολύ μεγάλο για να το χωνέψει η αγορά.