Turbine Cars: GM Firebird

Όπως και η Chrysler, η GM και αυτή προχώρησε στη σχεδίαση αυτοκινήτων με στροβιλοκινητήρες, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είχε πάρει την όλη υπόθεση στα σοβαρά και μάλλον σύρθηκε σε αυτή, με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητά της να παραμείνουν στον χώρο του φανταστικού, περισσότερο… πύραυλοι με τροχούς και λιγότερο κάτι που θα μπορούσε να κινηθεί στον πλανήτη Γη.

Οι έρευνές της πάνω στους στροβιλοκινητήρες χρονολογούνται από τη δεκαετία του 30’, αλλά μόλις το 1950 άρχισε να κατασκευάζει τους πρώτους κινητήρες. Το 1953 παρουσιάστηκε το Firebird XP-21 που ουσιαστικά ήταν ένα μαχητικό αεροπλάνο με τροχούς διαθέτοντας οριζόντια και κάθετο πτερύγιο, έμοιαζε περισσότερο με πουλί που δεν μπορούσε να πετάξει. Στερούνταν της οποιαδήποτε πρακτικότητας με μια θέση κάτω από ημισφαιρικό γυάλινο σκέπασμα για τον οδηγό (ακριβές αντίγραφο αεροπλάνου), αλλά για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ήταν το πρώτο τετράτροχο με στροβιλοκινητήρα που κύλησε τους τροχούς του στις Η.Π.Α. Ο κινητήρας απέδιδε 370 ίππους, διέθετε μόλις δύο ταχύτητες και στην έξοδο των κατάλοιπων της καύσης η θερμοκρασία ανέβαινε στους 677^ο C. Στη πρώτη δοκιμή έχασε τη πρόσφυσή του και έτσι εγκαταλείφτηκε, για να επαναληφθεί στο Indianapolis Speedway, αυτή τη φορά με οδηγό τον Maury Rose, χωρίς και πάλι όμως να μπορέσουν να αντλήσουν συμπεράσματα.

Το 1956 ακολουθεί το Firebird II, αυτή το φορά για δύο επιβάτες και διπλές εισαγωγές εμπρός. Μεγάλη βελτίωση είχε γίνει ως προς την μείωση της θερμοκρασία λειτουργίας του κινητήρα που τώρα είχε πέσει κατά 500^ο C, η ανάρτησή του τώρα ήταν ανεξάρτητη και τα φρένα που αποτελούνταν από δίσκους. Μάλιστα ήταν εξοπλισμένο και με το πρώτο ηλεκτρικής καθοδήγησης. Το σύστημα αυτό αποτελούνταν από ένα καλώδιο θαμμένο στην άσφαλτο από τα ηλεκτρικά σήματα του οποίου θα καθοδηγούνταν τα αυτοκίνητα στο… μέλλον! Αλλά και αυτό δεν προχώρησε πέρα του πρωτοτύπου.

Δύο χρόνια μετά θα κάνει την εμφάνισή του ακόμα μια παραλλαγή, σαν Firebird ΙΙΙ, που επίσημα παρουσιάστηκε στο Motorama του 1959. Αυτή τη φορά ήταν επενδυμένο με τιτάνιο και χρησιμοποιούσε κινητήρα της Wirlfire απόδοσης 225 ίππων. Παράλληλα μάλιστα διέθετε και συμβατικό κινητήρα δύο κυλίνδρων και δέκα ίππων για να τροφοδοτεί με ηλεκτρική ενέργεια όλα τα περιφερειακά συστήματα. Όσο για το κλασικό τιμόνι, αυτό είχε δώσει τη θέση του σε joystick! Τόσα κοντά, αλλά και τόσο μακριά!