De Tomaso Guara: Πριν το τέλος

Από μπροστά μοιάζει με μια φουσκωμένη Lotus Elan. Πίσω τα φώτα κάτω από τις γρίλιες θα μπορούσαν να ήταν κομμάτι από Ferrari και όλο μαζί θυμίζει κάτι από Bugatti EB110. Δεν είναι τίποτα από αυτά, γιατί απλά στο πλάι το γράφει καθαρά «De Tomaso Guara». De Tomaso τί; Ναι, ξέρουμε το αυτοκίνητο είναι σχεδόν άγνωστο και το όνομά του μια καθαρή πράξη της τύχης.

 

Λίγη ιστορία

Πρέπει να πάμε πίσω στην δεκαετία του 1990 και στην πρωτότυπη Maserati Chubasco που αιωρήθηκε ανάμεσα στην πώλησή της από την Citroen και την αγορά της από την Fiat. Ήταν οι μέρες που ο Alejandro ήταν επικεφαλής της Maserati και ανακάτωνε ονόματα και κινητήρες σε μια προσπάθεια να επιζήσει. Το αυτοκίνητο επρόκειτο να αποτελέσει τη βάση αγώνων ενιαίου τύπου με κινητήρα turbo V6 της Maserati τοποθετημένο στο κέντρο. Δώδεκα πλαίσια κατασκευάστηκαν αλλά κανείς δεν τα ήθελε, τα έξοδα ήταν τεράστια και ο De Tonaso αναγκάστηκε να αρχίσει συνομιλίες για την πώληση της Maserati στην Fiat. Την κρισιμότερη στιγμή όμως των διαπραγματεύσεων έπαθε καρδιακή προσβολή και τελικά η Fiat κατάφερε την εξαγορά πολύ πιο εύκολα από ότι περίμενε.

Όμως τα αυτοκίνητα αυτά παρέμειναν στην κατοχή του De Tomaso και παρουσιάστηκαν τελικά στην Έκθεση της Γενεύης το 1993. Τώρα όμως το όνομά του ήταν πλέον De Tonaso Guara (*), διέθετε νέα οροφή σαν θόλο, αλλά όχι κινητήρες μετά την εξαγορά της Maserati.

 

Ενιαίου τύπου

Αλλά επειδή… όσα ο χρόνος φέρνει, όταν το αυτοκίνητο παρουσιάστηκε οι αγώνες ενιαίου τύπου ήταν πλέον ένα αποδεκτό αγωνιστικό γεγονός με την Ferrari να έχει παρουσιάσει την 348tb Compertizione, με το F355 Challenge να ακολουθεί (από τότε ποτέ δεν απουσίασε από την Ferrari μια ενιαίου τύπου V8), την Maserati να συμμετέχει με τη Ghibli II Cup (η οποία είχε εξελιχτεί από την Maserati Shama), την Porsche να στήνει το πολύ ανταγωνιστικό Carrera Super Cup και ακόμα εταιρείες σαν τη Renault (Spider) να μπαίνουν και αυτές στο παιχνίδι.

Αντίθετα ο πρώτος που το σκέφτηκε ήταν όχι μόνο εκτός, αλλά και χωρίς χρήματα.

 

Θλιβερό τέλος

Δεν μπορούσε να εγκαταλείψει την προσπάθεια, γιατί το αυτοκίνητο είχε τα θετικά του στοιχεία και ήταν σίγουρος ότι τελικά θα έβγαζε κάποιο… profit. Το πλαίσιο ήταν ένα καλά μελετημένο χωροδικτύωμα με τον κινητήρα στο κέντρο και αναρτήσεις που αποτελούνταν από διπλά ψαλίδια με τα αμορτισέρ τοποθετημένα εσωτερικά να λειτουργούν μέσο μοχλικού συστήματος!  Οι διαστάσεις του και αυτές ήταν εντυπωσιακές, αφού ουσιαστικά το αυτοκίνητο ήταν τετράγωνο με μεταξόνιο 2,951 μ. και πλάτος 2,030 μ.

Χωρίς κινητήρα όμως ήταν χαμένος γι’ αυτό πήρε τη βαλίτσα του και άρχισε να ψάχνει δωρητή ανά τον κόσμο. Τελικά ήταν η BMW ήταν αυτή που του πρόσφερε τον τετράλιτρο V8 από την 840 των 283 ίππων, μαζί με άλλα εξαρτήματα ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα και ακολούθησε ένα κιβώτιο της Getrag με ίσια γρανάζια.

Αλλά και για αυτό ήταν πολύ αργά το 1994. Οι μέρες που τα supercar έπρεπε να είναι εργαλεία τρόμου και καταξίωσης είχαν περάσει. Αντί να προσποιούνται πλέον ότι ήταν αγωνιστικά αυτοκίνητα με πινακίδας, είχαν μετατραπεί σε καθημερινές γατούλες που όποτε ήθελαν βέβαια μπορούσαν να δείξουν και τα νύχια τους, αλλά πάντα πολιτισμένα και όχι τίγρεις που έπρεπε να τις κρατάς σφιχτά από την αλυσίδα.

 

(*) Και λίγη ονοματολογία. Guara είναι κυνηγητικός σκύλος της Αργεντινής, Mangusta το μόνο ζώο που καταφέρνει και νικά την Cobra και φυσικά για τον Πάνθηρα (Pantera) δεν έχουμε να πούμε τίποτα περισσότερο από το ότι ξεπερνά το άλογο σε ταχύτητα και νικά τον ταύρο.