W.O. Bentley (1888-1971)

Τα αυτοκίνητά του αποτέλεσαν την «εικόνα» του καθαρόαιμου βρετανικού αυτοκινήτου και έδρεψαν δάφνες στους αγώνες πάντα βαμμένα στο «British racing green».

Όμως το δυνατό σημείο του Bentley δεν ήταν η νεοτερικότητά του, αντίθετα ήταν η εφαρμογή, η προσοχή στη λεπτομέρεια, η λατρεία της υποδιαίρεσης, όλα έπρεπε να είναι τέλεια στο χιλιοστό του χιλιοστού! Ήταν ένας θιασώτης του «micro» και όχι του «macro»!

Ο Walter Owen Bentley από παιδί είχε ψώνιο με τα τραίνα και έτσι, παρά το γεγονός ότι  του προσφέρθηκε κάθε δυνατότητα για ανώτερη εκπαίδευση, αυτός παράτησε το σχολείο στα 16 του για ασχοληθεί με την αγάπη του, το τραίνο. Έπιασε εργασία στη Great Northern Railway και έμαθε τη δουλειά με τα χέρια του. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ένας αδαής μηχανουργός. Αντίθετα πιστεύεται ότι η ιδέα του αλουμινένιου εμβόλου του ανήκει, αν και ποτέ δεν την πατεντάρισε.

Με το τέλος του πρώτου πολέμου, αν και χωρίς ούτε μια πένα στην τσέπη του, αποφάσισε να κατασκευάσει το δικό του αυτοκίνητο. Ο Woolf Barnato τον διέσωσε οικονομικά το 1926, αλλά οι πέντε νίκες των αυτοκινήτων του στον αγώνα του Le Mans, είχαν ανεβάσει τόσο πού τις μετοχές του σαν σχεδιαστή, που η ίδια η Rolls Royce τον προσέλαβε το 1931. Ανέλαβε τη διεύθυνση της εξέλιξης των νέων κινητήρων της εταιρείας, αλλά με τον Sir Henry Royce ετοιμοθάνατο, έχασε την στήριξη των υπολοίπων στις ιδέες του και μόλις έληξε το συμβόλαιό του το 1935, μετακόμισε στην Lagonda.

Ο νέος εξακύλινδρος κινητήρας που σχεδίασε το 1948 με τους δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους αποτέλεσε τη βάση όλων των υπολοίπων κινητήρων που ακολούθησαν και τελικά βρήκε τη θέση που του άξιζε στην Aston Martin DB2.

Πέθανε τον Αύγουστο του 1971 σε ηλικία 83 ετών.