Alfa Romeo 33 Stradale & 4C: Διαχρονικά μαγικές

Ήταν μέρες που τη δόξα κανείς δεν μισούσε. Ήταν μέρες που ακόμα και η μεσοαστή Alfa Romeo αναζητούσε την καταξίωση μέσα από τεχνολογίες και πρακτικές που απευθύνονταν μόνο στο αναδυόμενο jet-set. Ήταν μέρες που η Alfa Romeo ήθελε να αποδείξει, ότι εάν το ήθελε μπορούσε να το πετύχει. Μπορούσε και αυτή να κατασκευάσει κόκκινα αυτοκίνητα με τον κινητήρα στο κέντρο και καμπύλες που θα ζήλευε ακόμα και η Λολό!

 

Stradale tipo 33

Τώρα το αυτοκίνητο βρίσκεται στον μουσείο της Alfa Romeo και μπορεί να είναι σιωπηλό, αλλά δεν υπάρχει πιο βροντερή ησυχία από αυτή! Αισθάνεσαι τη γη να τρέμει, τα τζάμια να τρίζουν. Ανήκει σε εκείνα τα μοναδικά και ξεχωριστά αντικείμενα που έχουν τη δύναμη αυτή. Μια δύναμη που κάνει τα αγάλματα να… περπατούν, τα αεροπλάνα να πετούν… σταματημένα, τα βινύλια να παίζουν σε «πικ-απ»… χωρίς βελόνες, τα αυτοκίνητα να τρέχουν μέσα σε… αίθουσες μουσείων!  Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που η μοναδική και εντυπωσιακή Stradale 33, κατατάσσεται στη λίστα με τα ομορφότερα αυτοκίνητα του κόσμου. Απίστευτα χαμηλή και ερωτική, είναι σαν να την έχεις… χαϊδέψει και αποδίδει καλύτερα από κάθε άλλο αυτοκίνητο τα «sexy sixties»! Δεν υπήρξε συνέχεια, αλλά η Alfa Romeo είχε αποδείξει ότι μπορούσε, όχι μόνο να συναγωνιστεί τα υπόλοιπα κόκκινα ιταλικά αυτοκίνητα στις πίστες, αλλά και στους δρόμους! Απλά τότε δεν ήθελε, σήμερα όμως φαίνεται ότι και μπορεί και θέλει.

 

Σχέση DNA

Η Stradale tipo 33 του 1967 αποτελεί ακόμα και σήμερα μια από τις πιο θεαματικές Alfa Romeo (!), μέχρι τώρα δηλαδή, γιατί από την Έκθεση της Γενεύης του 2011 υπάρχει και η 4C! Άλλωστε τα κοινά τους σημεία είναι περισσότερα από όσα νομίζετε, πέρα από τη σχεδίαση. Όχι ότι η σχεδίαση είναι ένας αμελητέος παράγοντας, ειδικά όταν έχεις να κάνεις με μια Alfa Romeo, αλλά επειδή ακριβώς έχεις να κάνεις με μια αυτοκινητοβιομηχανία όπου η τεχνολογία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της φιλοσοφίας της, ακόμα και τεχνολογικά τους στοιχεία δεν βρίσκονται και πολύ μακριά.

Ο δίλιτρος V8 κινητήρας της Stradale είναι τοποθετημένος στο κέντρο κατά τον διαμήκη άξονα με το κιβώτιο της Colloti των έξη σχέσεων να ακολουθεί, μεταφέροντας την κίνηση στους πίσω τροχούς. Ο κινητήρας ήταν «state of the art» για εκείνες τις ημέρες (αλλά ακόμα και σήμερα θα υποστηρίζαμε) με διπλούς εκκεντροφόρους σε κάθε πλευρά, δύο μπουζί σε κάθε θάλαμο και απέδιδε 230 ίππους στις 8.800 σ.α.λ. με ψεκασμό της Spica.

Όχι και πολύ μακριά από αυτά είναι και τα δεδομένα της 4C, η οποία με 1.742 κ.εκατ. μπορεί να έχει μόνο τέσσερις κυλίνδρους και αυτούς εν σειρά (προέρχεται από την Giulietta Gloverleaf), αλλά χάρη σε υπερσυμπιεστή φτάνει τους 232 ίππους στις 5.500 σ.α.λ. Και εδώ πάλι επικεφαλής ζουν δύο εκκεντροφόροι, αλλά τώρα οι θάλαμοι καύσης είναι τετραβάλβιδοι. Όμως η σημαντικότερη αλλαγή είναι η διαρρύθμιση του κινητήρα, που τώρα είναι τοποθετημένος εγκάρσια με το κιβώτιο διπλού συμπλέκτη των έξη σχέσεων και αυτό να ακολουθεί στην ίδια φορά, μεταφέροντας τη κίνηση και πάλι πίσω. Και αν νομίζετε ότι τα 850 κιλά της 4C είναι λίγα και είναι (αν και πιστεύουμε ότι το αυτοκίνητο παραγωγής θα είναι σαφώς βαρύτερο!), τα 700 της Stradale 33 είναι ακόμα λιγότερα. Και αν η 33 στηρίζεται πάνω σε εξωτικά υλικά όπως το μαγνήσιο για να μειώσει το βάρος της, η 4C χρησιμοποιεί τα ακόμα πιο ελαφρά «διαστημικά» ανθρακονήματα.

Οι αναρτήσεις της Stradale 33 πάλι ήταν και είναι ότι καλύτερο με διπλά ψαλίδια, ελατήρια και αμορτισέρ γύρω-γύρω, ενώ η 4C μπορεί να χρησιμοποιεί και αυτή διπλά ψαλίδια εμπρός, αλλά πίσω συμβιβάζεται με βραχίονες που στηρίζονται πάνω σε μεγάλου μήκους αμορτισέρ με ομόκεντρα ελατήρια. Τέλος τα φρένα αποτελούνται από τέσσερα μεγάλα δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς και για τα δύο αυτοκίνητα.

 

Δείγματα ομορφιάς

Όμως η τιμή της 33 ήταν εξωφρενική στα 17.000 δολάρια το 1967, τιμή που ήταν τέσσερις φορές πιο υψηλή από την ιδιαίτερα ακριβή 1300GTA Junior και πέντε φορές πιο ακριβή από την 2000 Spider. Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο ότι η Autodelta, που ήταν ο αγωνιστικός βραχίονας της Alfa Romeo, κατασκεύασε μόνο 18 αυτοκίνητα από το 1967 έως το 1971.

Ήταν όμως ένα αυτοκίνητο χαρακτηριστικό των ημερών. Ήταν το υπέροχο δείγμα της απόλυτης ομορφιάς χωρίς να ενδιαφέρετε για την οποιαδήποτε πρακτικότητα.

Ο Franco Scaglione που υπέγραψε τις καμπύλες της απλά κατάφερε να μεταφέρει το όνειρο του ιδανικού αυτοκινήτου στο χαρτί και από εκεί στο μέταλλο. Αλλά ποιά εργονομία και άνεση μπορείς να περιμένεις από ένα αυτοκίνητο που σου φτάνει στο… γόνατο και που δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια να κρύψει τις αγωνιστικές του καταβολές. Τα πορτοκαλί καθίσματα είναι και αυτά μέρος της εποχής, αλλά θα πρέπει πρώτα από όλα να καταφέρεις να μπεις! Όμως όταν μπεις, η παραδοσιακή Ιταλική θέσης οδήγησης που θέλει τα χέρια τεντωμένα και τα πόδια μαζεμένα μπορεί να δείχνει άνετη, αλλά δεν είναι, αφού τα καθίσματα είναι βιδωμένα (!) και δεν υπάρχει η οποιαδήποτε ρύθμιση. Ευτυχώς πάντως, όταν κλείσεις τη πόρτα που φτάνει μέχρι ψηλά, υπάρχει αρκετό τζάμι ώστε η καμπίνα να μην γίνεται κλειστοφοβική.  Πάντως δεν νομίζουμε ότι ο οδηγός θα είχε και πολύ χρόνο να αισθανθεί την οποιαδήποτε δυσαρέσκεια, γιατί θα ήταν πολύ απασχολημένος με τον V8 κινητήρα που θα ούρλιαζε απειλητικά στη πλάτη του!

Αν όμως η 33 είναι μικρή, η 4C είναι και αυτή από τα μικρότερα σπορ αυτοκίνητα με μήκος που δεν ξεπερνά τα τέσσερα μέτρα πλησιάζοντας τις διαστάσεις τις Lotus Elise, σχεδιασμένη από τον Mario Tencone που ανέλαβε να αναπαράγει την ίδια ιδέα, αλλά σε φόρμα όμως του 2011. Τώρα είναι τα ανθρακονήματα που παίζουν το πρωταρχικό ρόλο μέσα και έξω από τον χώρο των επιβατών και η τιμή/στόχος των 45.000+ ευρώ αποτελεί μια εναλλακτική λύση, η οποία υπόσχεται να δώσει στην Alfa Romeo την θέση που της αξίζει στον χάρτη της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας.